ေနေရာင္။ေႏြေရာင္မဟုတ္တဲ့ေနေရာင္ေအာက္ထြန္းေတာက္လင္းေနေသာေနမင္း။ေကာင္းကင္သည္အျဖဴေရာင္တိမ္လြင့္လြင့္တို႔ရစ္မူးေပ်ာ္႐ႊင္ေန၏။တိမ္ေတြမည္မ်ွမ်ားသလဲဆိုရင္ေကာင္းကင္အေရာင္ေတာင္ဖံုးအုပ္သည္။တိမ္လြင့္လြင့္တို႔ကိုၾကည့္ကာခ်စ္သူနွစ္ဦးရဲ႕အေတြးေတြသည္နီးကပ္စြာ။
"ဖခမည္းေတာ္ေျပာၾကားခ်က္ၿပီးရင္ မင္းကိုကုိယ္ေတာ့္ရဲ႕ခ်စ္သူသက္လ်ာအျဖစ္ကိုယ္ေတာ္ဝန္ခံမယ္"
"အရွင့္ေျပာတဲ့အဲ့အခ်ိန္ကိုေစာင့္ပါ့မယ္"
ၿပံဳးလ်က္အျပင္ကိုထြက္လာၾကသည္။ရင္းသည္မင္းသားတစ္ပါး၏က်က္သေရ၊ဂုဏ္ေတြကိုေဘးခ်ိတ္ကာနန္းေဆာင္မွထြက္လာသည့္တိုင္ေႏြေရာင့္လက္ကိုၿမဲစြာဆုပ္ကိုင္ထားသည္။မ်က္နွာထက္အၿပံဳးႏုႏုကိုနန္းေဆာင္မွလူတိုင္းျမင္ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့သည္။အရွင္နဲ႔လက္တြဲကာေလ်ွာက္လွမ္းေနသူေႏြေရာင့္သည္လည္းၿပံဳးရယ္ေနခဲ့သည္ေၾကာင့္သူတို႔ရဲ႕အေျခအေနကုိရိပ္မိသြားေလ၏။
သို႔ေသာ္႐ြံရွာမုန္းတီးသည္မွာနည္း၏။အမ်ားစုမွာအရွင့္အၿပံဳးကိုျမင္ရလို႔ေတာင္ေပ်ာ္ေနၾကေသးသည္။
"အရွင္ကၿပံဳးတယ္ေတာ့္"
"အဲ့တာေႏြေရာင္ခေရေၾကာင့္ေလ"
"အဲ့ကြၽန္ကအရွင့္အသည္းနွလံုးကိုယူသြားတာပဲ ဟီးဟီး"
"တကယ္ဆိုအရင္ကငါေလအရွင့္ကိုႀကိဳက္တာေခ်ာလို႔"
"ငါလည္းလင္ေယာက္က်ားလိုခ်င္တယ္ေလလို႔"
"နင့္ရယ္သံနဲ႔တင္ေနာက္ဆုတ္လိုက္ေတာ့ ဒီတစ္သက္လင္မရဘူး"
"ဟယ္ေတာ့! ေျပာရက္လိုက္တာ! မရရင္မယူဘူးေအ! ရယ္သံကေတာ့မေဖ်ာက္နိုင္ဘူး! ႀကိဳက္ခ်င္တဲ့သူႀကိဳက္လိမ့္မယ္!"
မခံနိုင္စြာျပန္ေျပာၿပီးေနာက္ထိုကြၽန္မေလးမွာထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ဘယ္နွယ့္ေတာ့္ရယ္သံေၾကာင့္လင္မရဘူးတဲ့။မရရင္မယူဘူး။လာႀကိဳက္ေတာင္ရုပ္မေခ်ာရင္ျငင္းဦးမွာ။ရုပ္ေခ်ာေနရင္ေတာင္ေငြေၾကးမေပါရင္ျငင္းဦးမွာ။ႀကိဳက္မယ့္သူမရွိလဲဘာျဖစ္လဲတစ္ကိုယ္တည္းေတာက္ပေနမွာေပါ့။
YOU ARE READING
တစ်ပွင့်တည်းသောပန်းပွင့်ငယ်(S-1)
Romanceနှလုံးသားထဲကိုတိုက်ရိုက်ဝင်လာသူမလို့ပြန်လွှတ်ဖို့တော့ကိုယ်တော်စဉ်းစားရမှာပေါ့။ start-22.9.2024 end-6.11.2024
