Reincarnated As A Demi-human Princess (Isekai Series 9)

Kabanata 14

"You jealous?" I asked.

"Ouhm..." Mabilis na sagot niya.

"He just comfort me"

"Why? Do you have problem?" Tanong niya at humiwalay sa akin.

Sumimangot ako at umiwas ng tingin sakaniya.

"I got jealous" pag-amin ko.  "I saw you, caressing princess Airy head"

"Oh... That"

Nag-angat ako ng tingin sakaniya.

"She's worried about you"

"About me? Why?" Takang tanong ko.

"She thought you like me. At natatakot siya na baka magalit ka sakaniya"

Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. Si princess Airy?

"Sinabi ko sakaniya na hindi siya dapat mag-alala. I am planning to explain everything to you, that princess Lean and I are just friend. Nothing more."

"But she's your fiance"

"She's not. Hindi pa ako pumapayag sa gusto ni Ama"

Oh sh*t!! Sh*t!! Sh*t!!

I just thought of forgetting him!! Paano pala kung nagdesesyon agad ako? What will happen? Sigurado akong habang buhay kong pagsisisihan 'yon!

"What's wrong?" Takang tanong niya.

"Huh? Uh... N-Nothing"

F*ck!! You are so dumb!

What's with I am not just Zitania Catainy Anzura, and Blaire Roxel and the cold hearted Black? 

What if bumalik ako sa dati? As Black? Would he still do this?

"Catainy"

"Hmm?"

Nag-angat ako ng tingin sakaniya. Kumunot ang noo ko nang bigla niyang hawakan ang magkabilang kamay ko.

"I don't want you to be my servant anymore"

"Huh?"

"Be my wife, Catainy"

"H-Huh?!"

"You can still do your job. Do my schedule. Bring me breakfast every morning. Watch me with my training. And you  need to stay with me, but as my wife"

Hindi parin ako makapagsalita.

Oh d*mn! Ngayon talaga ako nagpapasalamat na hindi agad ako nagdesesyon na kalimutan siya. Kung nagdesesyon ako agad, maririnig ko ba ang mga salitang ito sakaniya? Hindi ko mapigilan ang maiyak sa mga naiisip ko. D*mn! I almost lost the man I love!

And that man is asking me to be his wife!! 

"Catainy..."

Kita ko ang pag-aalala at kaba sa mga mata niya.

"Alam mo kung ano ang pinakamahirap na desesyon na nangyari sa akin?"

"Hmm?"

"Ang kalimutan ka, Alviroz" sagot ko.  "Ang kalimutan ang taong dahilan kung bakit ako naging duwag at mahina. I am smart and brave, but being weak is really not that bad. Lalo na pagdating sa 'yo."

He wipe my tears from my cheek with his thumb. I smiled at him.

"Hindi ko kakayanin kapag nawala ka sa 'kin. Ikaw lang yung nagpapakalma sa akin. You are my weakness, Alviroz"

Tuluyan na akong umiyak nang bigla nalang niya ako yakapin ng mahigpit.

"I am your weakness, but you are my strength, Catainy. Ikaw yung nagpapalakas ng loob ko. Ikaw yung dahilan kung bakit hindi ako nagsasawang mag-training at magpalakas pa lalo. Dahil gusto ko, kapag hindi mo na kayang lumaban, andito ako para protektahan ka."