Not So Ordinary Fairytale

Chapter ONE

MINA’s POV

 

“Mahal na Princessa, nandito na po ang damit mo na susoutin mo ngayon” sabi ni Amanda ang sarili kong yaya.

“Thanks Amanda, you can go now” I said and face the window.

Magpapakilala muna ako. Ako pala si Princess Almina Heart. We speak any language except ssa mga language na hindi alam ni Ms. Author ^_^. Kakaiba ‘tong world namin, kung gusto nyong malaman basahin nyo na lang at samahan nyo ako sa adventure ko.

Umupo ako sa kasama ko and I sigh. I want to experience the life of ordinary people. The king and Queen loves me very much, but their love isn’t enough. I want to plant flowers, vegetables and etc. like ordinary people always do para mabuhay.

Ang mga ordinaryong tao ay nakatira sa village na tinatawag na Pauper Village, I hate that they called poor people, we all know that pantay-pantay lang tayo but that was my father rules and I hate his rule. Im not free.

I sighed and grabbed the dress Amanda gave to me. I don’t like wearing expensive dresses but I have to, I am a princess and the Queen said   ‘Act like a True Princess, a deserving one, ‘cause you are one’.

Yan ang paulit-ulit nyang sinasabi pag nagrereklamo ako sa susuotin ko. Nilagay ko sa kama ang dress and head to the bathroom. Pumasok na ako sa walk-in shower ko. Pagkatapos ko mag-shower I wrapped my body with my violet robe.

I grabbed the intercom and called for a maid. Kaya ko naman talagang magbihis pero sa laki ng dress na ‘to, di ko kaya.

I heard someone na kumakatok and pinapasok ko agad sila, yeah sila, dalawang maid.

“Princess, Im gonna braid your hair.” Michelle said. I just nod and watch her do her task. She put read sequence and tiny diamonds around hair and toss it up while the other maid Joyce arrange the dress and the long gloves. The dress ay kulay red also with the long gloves -------------------------> Pic at the side.

Pagkatapos gawi ni Michelle ang buhok ko tinulungan nila akong magbihis. Lumakad ako papunta sa likod ng Clothes screen at nagbihis. Joyce Christine help me, putting my undergarments and dress at si Michelle naman ay sa gloves and shoes.

“Wooh! Thank you talaga. Kakapagod talagang magbihis nito.” I said and sat on my lavender couch.

“And also, thanks for  braiding my hair Prescilla and a you too, Joyce, thank you so much.” I said and hugged them. Nakita ko silang nagulat dahil nasa rules ng Hari na bawal humawak sa mga royal at apat 2 meters away from them, but for me, there’s no rules.

“Gosh, don’t be shock, masanay na kayo, but wag nyong sabihin kahit kanino, okay?” I  said at tumango sila. “Good, baka pagalitan kayo pag may makarinig” sabi ko at ngumiti sa kanila. “Pwede na kayong umalis.”

“Thank you princess and it’s our pleasure to help you.” They said in unison as they bowed at lumabas na sa kwarto.

I sighed at lumabas ako ng kwarto ko. Grabbing the hem of my dress, I run-walk to go outside of the castle. Paglabas ko pumunta agad ako sa likod ng palasyo, agad kong nakita ang mga kawal na nagbabantay sa gate at tumutulong sa pagbubuhat ng mga pagkain papunta sya main storage ng castle para sa mga pagkain.

Iniwas ko ang tingin sa kanila at pumunta sa Hardin na ginawa ko noong bata pa ako sa tulong ng mga katulong.

Pinagmamasdan ko ang mga halaman at inaamoy ito.

Nasa kalagitnaan na ako ng ginawa ko ng may katulong na lumapit sa akin.

“Mahal na princessa” she greet and bowed.

“What do you want?” I ask.

“Pinapatawag po kayo ng Mahal na hari at Reyna” she said.

Bakit kaya nila ako pinapatawag? I thought “Sige, makakaalis ka na.” umalis na sya a pumunta ako sa silid ng aking Ama’t ina.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bitin ba?

Next UD na lang.

Comment kayo kung ipagpapatuloy ko pa ba ‘to. ^_^

Vote and Comment.

Become a fan.

ADD THE ACCOUNT OF THE CHARACTERS: If you want to. :) 

◘Ma Almina Orfila

◘Joyce Christine Mendoza Malinao 

◘Michelle Angela Patiga