Not So Ordinary Fairytale

Chapter 26

"Don't worry mommy!I got this." balik-sigaw niya sa akin at ngumiti, “Please, forgive my mommy. He loves my daddy and me so much po. She is the best mommy and the whole world and my daddy too. Please, your highness don't take my mommy away. I love my mommy. Please?" pakiki-usap ni Heinz. Hindi ko mapigilan ang mga luhang dumadaloy sa mga pisnge ko. Kahit may mga salitang hindi maayos na naibigkas ni Einz ay patuloy pa rin siya.
"Tell me everything about it, baby." masayang sabi ni daddy habang pinapatayo si Einz at lumuhod siya para makapantay ito.
Napayakap ako nang mahigpit kay Heinz habang umiiyak na nakatingin sa kanila.
"Mommy loves to sing for me and daddy. She even cooks our meals. She do the laundry and sweeps the floor. She is the best mom."
“Good to hear that.” ngumiti si daddy na ikinagulat ko. Tumingin siya sa akin at kinarga si Einz. "Calm down, hija, hindi ko sasaktan ang apo ko. You've changed my princess." maagap niyang pigil sa akin.
. "D-dad?"
"Come with us together with your husband." aniya.
Napakunot ang noo ko. "Dad?"
"Let's go." pag-aaya niya sa amin.
"Come on, mommy and daddy!" Nagkatinginan kami ni =

Heinz bago tumalima. Nagpaalam na kami sa mga kasama namin sa bahay at sina Tita Rosy at Clovie muna ang bahala sa bahay.
"What's going on?" Basag ko sa katahimikan. Hindi ko na pinansin si Louie na nakasimangot sa tabi ni mommy.
Kinuha ko na si Einz mula kay daddy at kinandong ito.
"Mina, sa palasyo na tayo mag-uusap. Together with your husband." ani daddy. "at hija, hindi kita ilalayo sa mag-ama mo."
"I don't trust you anymore dad. Kung kaya mong ipakasal ako kay Louie noon na labag sa kalooban mo ay kaya mo pa ring gawin ngayon."
Bumakas sa mga mata ni daddy ang sakit sa sinabi ko pero hindi ko na pinansin iyon.
"Ah, Heinz, right?" ani daddy.

"Yes, you're highness.” sagot ko.
"Cut the formality, Heinz. Just call me dad." aniya.
"What? Tito, you must-" pasigaw na angal ni Louie.
"Itikom mo ang iyong bibig, Louie. Ako ang iyong hari at wala kang karapatan na sigawan ako at sumabad sa aming pag-uusap." Tumahimik na lang si Louie at pinagningkitan ako ng mga mata. Hindi ko siya pinansin. "So nasaan na ang iyong mga magulang?"
Nanigas ako sa tanong niya. "W-wala na po."
"Bakit, patay na sila?" curious na tanong niya.
"I don't know. Ang naalala ko lang ay iniwan nila ako sa gubat noong bata pa ako kaya hindi ko na alam kung nasaan sila ngayon." sagot ko.
"Hmm. Do you still remember their faces?"
"Yes. Kamukha ko ang aking ama maliban sa kulay ng mata dahil nakuha ko ito kay ina."
"What's your family's name?” Tanong ng ina ni Mina.
"Reiford po."
"Reiford?" Sabay sabay na tanong ng mga magulang ni Mina at nagkatinginan.
"Opo. May problema po ba?" tanong ko.
"Ah, wala. Sige, ipapatuloy natin an gating pag-uusap sa palasyo." tumango na lang ako.