Not So Ordinary Fairytale

Chapter 15

"Wake up, sweetie." Napaungol na lang ako dahil ayaw ko pang bumangon.

"I'm still sleepy... mamaya na." mahina kong sagot at isinangga ko ang aking kamay sa mukha para hindi niya ako mahalikan dahil iyon ang paraan niya ng pagpapagising sa akin.

"Anong mamaya na? Sweetie, lunch na. Wala ka pang breakfast." Napakunot-noo niyang saad at tinanggal ang kumot na nakabalot sa akin.

"Heinz! What the... wala akong damit! Ano ba iyan!" Naiinis kong reklamo sa kaniya habang hinihila ang kumot at itinakip ito sa hubad kong katawan.

He just rolled his eyes and smirked, "Nakita ko na iyan kaya, let's go." Pinangko niya kaagad ako para hindi na makaangal.

"Ibaba mo ko, Heinz! Ano ba!" Tili ko habang pinapalo siya sa dibdib.

"Oh, come on, sweetie. Malilipasan ka ng gutom. Paano na lang si baby?"

"What? B-baby?" I asked, confused.

"Yes. Ang baby natin baka magutom siya kaya kakain ka na." Sa sinabi niya ay hindi ko mapigilang humagalpak ng tawa,"What?" Kunot-noo niyang tanong sa akin.

"Seriously? May baby na kaagad? Kagabi lang natin iyon ginawa ah." Saad ko habang tumatawa pa rin.

"Tsk. Bihis ka na. Nasa dining area lang ako." Tumigil na ako sa kakatawa at ibinababa niya na ako sa kama.

"Heinz-" Hindi ko na natuloy ang aking sasabihin dahil nakalabas na siya ng kwarto.

Napagbuntong-hininga na lang ako at kumuha ng damit sa akig bag. Na hanggang ngayon ay hindi ko pa naiaalis sa pagkakalagay. Saan ako matutulog nito mamaya? Wala naming sinabi na kung saan ako matutulog. Pumasok na lang ako sa banyo at nang tumingin ako sa salamin, kitang-kita ko ang mga marka na patunay nga na ginawa namin iyon. I smiled. Excited na ako sa baby namin. Ano kaya gender niya? Boy or Girl?Tinigil ko na ang kakaisip muna ro'n at naligo na't nag-ayos.

Naglakad ako papunta sa dining area at nakitang wala do'n si Heinz kaya pumunta nalang ako sa salas. I found him, watching at the Bio Channel at ang topic niyon ay about sa mga sanggol. Napangiti na lang ako habang nakamasid sa kaniya dahil alam ko na magiging mabuti na daddy si Heinz at hindi ako nagkamali na siya ang pinili ko. "Heinz?"

"Yes?" Sagot niya at tumingin sa akin, "Tapos ka na palang magbihis."I nodded. "Come here." Utos niya sa akin. Lumapit ako sa kaniya at pinaupo niya ako sa kaniyang kandungan, "Sorry kanina." He said and kissed my cheek.

Gulat akong napatingin sa kaniya, "Bakit naman?"

"Pinilit kasi kita. I'm sorry, hindi na iyon mauulit." He sighed and hugged me tightly. Isinandal ko ang sarili ko sa kaniya at pinakinggan ang kaniyang paghinga.

"No, it's okay. Sorry din kanina kung nasungitan kita." I apologized and looked at him.

"You're so beautiful." He said while caressing my cheek. I blushed. Pinapakilig mo talaga ako,ano?

"And you're handsome." I smiled and touched his chin. May stubbles na kaunti pero dumagdag lang ito sa kagwapuhan niya.

"Kaya gwapo o maganda ang baby natin." I chuckled. Hanggang ngayon iyan pa rin ang iniisip nya.

"Yeah. At kamukha nya ang daddy nya."

"Kamukha ko kapag lalaki at kamukha mo namankapag babae." He grinned. "Sweetie?"

"Hmmm?" sagot ko habang pinipisil ng mahina ang kaniyang ilong.

"Hindi ka ba nagsisisi?"

"Why would I?" Kunot-noo kong sagot."Kasi yung magiging tatay ng magiging anak mo ay isang commoner at walang mga magulang."

"I don't care kung ganiyan ka lang. As long na kaya mo kaming alagaan, mahalin, at pasayahin, okay na sa akin iyon." He smiled.

"I promise. Ibibigay ko sa inyo lahat ng makakaya ko." I smiled. Ramdam ko na nga eh.

"Can I kiss my girl?" My girl? I smiled.

"Kahit hindi ka na magpaalam, pwede dahil sa'yo lang ako." Hindi nya na ako sinagot pa at tinawid na ang pagitan sa aming mga labi. Heinz kissed me with passion and love. I responded the kiss with same feelings and then we kissed until we need to catch our breath. Hinihingal akong napasandal sa kaniya at napayakap.The best kiss I ever had.

I'm sorry for the late upload, guys. Malapit na ang majorship examination namin, I'm kind of nervous tho, but I know that God has a plan for me, us. I believe on Him and trust Him.

This chapter is dedicated to you, dear. I'm inspired and overwhelmed by your simple, little message. Walang halong bola. Thank you. :)