Not So Ordinary Fairytale

Chapter 7

Author's Note: Sa'yo to nakadedicate. xD Ikaw naman ang bida eh. Sana magustuhan mo. 

Sorry pala sa matagal na UDs nito. Tinatapos ko na kasi then pasunod-sunod na ang updates. :)

Ito na po. 

_____________________________________________________

Heinz POV

“A-ahm..... Heinz?”

tawag ni Eira sa akin. Hindi talaga ako makapaniwala na may prinsesa akong kasama ngayon. Diba? Impossible!

“Yes?”

sagot ko, hindi ako lumingon sa kanya baka kasi mahalikan ko siya, mahirap na, hindi lang halik ang magagawa ko eh! Baka ihiga ko na siya sa lamesa at dun mag-make love, sa akin okay lang magkaanak kami dahil gusto ko talaga ng anak, pero mahirap, prinsesa siya.

“Pwedeng pa favor? ”

tanong niya. Humarap ako sa kanya.

“W-what kind of flavor, I mean.. f-favor?”

di ko mapigilan bibig ko eh. Ang flavor na sinasabi ko ay, kung ano ang gusto niiyang flavor ng C----- alam nyo na yan.

“Ano.. paki zipp-up po nito, di ko kasi maabot eh.”

Sabi niya at tumalikod kaya nakaharap sa akin ang makinis niyang balat, sarap hipuin.. syet! Sumisikip na! buddy, behave lang jan.   

“O-okay.” 

Nauutal kong sagot kung ikaw kaya sa kinatatayuan ko di mo talaga mapigilan ang maging maLibo------ pag may kasama kang ganito ka sexy, kaganda at kabait.

Isinirado ko agad at tumalikod na para maitago ang kaibigan ko sa ibaba, kakahiya pag nakita niya baka sabihin niya na pervert ako. >.

“Heinz? May problema ba?”

tanong niya sa aki habang hinahawakan ang aking braso.

“W-wala, s-sige dun ka muna sa sala maghintay, malapit nang matapos ‘tong niluluto ko”

“May ginawa ba akong mali, Heinz?”

Kung sabihin ko nalang kaya sa kanya ang tama? Oo nga,

"Yes."

Tama yun. Sasabihin ko sa kanya na gusto ko sya.

Di ko namalayan na naibigkas ko ng malakas ang YES.

I sighed.

Yaan mo na, di naman ata nakikinig si Almina.

Lumingon ako sa likod at wala na sya dun.

Oh, di ba? Di nya narinig.

I smile at pinagpatuloy ang pagluluto ko sa uulamin namin.

"Foods are ready!"

Sabi ko at ngumiti. Masarap naman akong magluto kaya okay na rin ito. Kahit papaano mapalasyo ang luto.

"Mina?"

tawag ko kay Mina sa itaas.

"Ayy, loko, di pala ako naririnig mula dito."

Umakyat ako sa second floor at kumatok sa kwarto nya.

"Mina? Kakain na. Lumabas ka na dyan."

I said habang kumakatok.

Bakit wala pa rin? -_-

Asarin ko kaya? O kaya takutin?

"Almina, may mga kawal!"

Sigaw ko. Pero nakalipas na ang limang minuto ay wala pa ring sumasagot.

"Mina, papasukin na kita. Kung hindi mo ito bubuksan, papasukin na kita."

Panakot ko sa kanya.

Pero wala pa ring sumasagot.

Kinakabahan na ako dito ha. :3

Hindi ko na mapigilan kaya binuksan ko na ang pintuan. Napakunot ang noo ko.

Di man lang naka-lock?

"Mina? Mina--- The H!"

Walang laman ang kwarto kahit ang mga cabinet.

Saan naman yun pumunta!

Hinalughug ko lahat ng parte ng kwarto and found none. Kaya kinuha ko ang flashlight ko at lumabas ng bahay.

Ano ba naman 'to. Asar. >.

Lumilingon-lingon ako sa paligid ko at naghanap ng feetmarks kung saang direksyon tumungo si Almina.

Ayun!

May nakita akong marks kaya tinungo ko ang lugar na yun. Malalim na rin ang gabi kaya madilim na.

*Thunder sound*

Oh no.

Napamura ako. Makulimlim na at wala akong dalang payong kaya napilitan akong bumalik sa bahay at kumuha ng payong.

Wait, kung payong mahihirapan ako dahil sasiabit ito. Coat nalang.

I thought at kumuha ng malaking raincoat tsaka in-on ang flashlight.

Tinahak ko ulit yung daan at sinisigaw pa rin ang pangalan nya. Palakas na ng palakas ang ulan at nahihirapan na ako dahil maputik at sumasabit na ako sa mga halaman.

"Mina? Kung naririnig mo ako, sumigaw ka!"

Sigaw ko sa kadiliman. Sanay na ako dito kaya di na ako natakot. Dito na ako lumaki simula nung iwan ako ng mga magulang ko sa gitna ng gubat at nagsumikap ako para lang mabuhay.

"Minaaaaaaaaaa!"

______________________________________

Author' Note: Pwedeng mag-request? 30 votes po at 10-above na comments, a-aupdate ko kaagad. nasa drafts na po ang ibang chapters. :)