My Youth

2

at sunoo house

sunoo : မား....

'ပြောလေ သားရဲ့ ။'

sunoo : မားနဲ့nikiရဲ့မေမေက သူငယ်ချင်းတွေလား ။

'ဟုတ်တယ်လေ...အထက်တန်းတုန်းကသူငယ်ချင်းတွေ ။ဘွဲ့ရပြီးနောက် သူဂျပန်သွားတယ်လို့ ကြားတာပဲ။ အဲ့ကတည်းက မတွေ့ဖြစ်တာ မနေ့ကထိဆိုပါတော့ ။ '

sunoo : hmph...မားကလည်း သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးကို ထမင်းစားတောင် မဖိတ်ဘူးနော် ။ တို့မာမားကတော့ ချွေတာနေတာ။ 

sunoo၏စကားကြောင့် ထမင်းဝိုင်းတွင်ငြိမ်သက်စွာ နားထောင်နေသော sunoo၏အစ်မနှင့် သူတို့၏ဖေဖေဆီမှ ရီသံများထွက်လာ၏။ 

'ဟဲ့...အဲ့ဒါ နင်တို့အဖေ မအားသေးလို့လေ ။ ငါက တစ်မိသားစုလုံးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပြီး ထမင်းလက်စုံစားချင်တာ ။ နင့်အဖေက အလုပ်မှအလုပ်ပဲဖြစ်နေတာကိုကျ ထည့်မပြောဘူးနော်။ '

မြှားဦးက ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင် သူ့ဖေဖေဘက်သို့ လှည့်လာလေပြီ။

ဒီလိုပါပဲ... sunooတို့မိသားစုဟာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဖြင့် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးသူငယ်ချင်းများအတိုင်းပင် ။
ဒါပေမဲ့လည်း လေးစားမှုတော့ ရှိကြပါသည်။

'ကဲပါ...မိန်းမရယ်။ မနက်ဖြန် ဆိုရင်ရောဘယ်လိုလဲ ။ ဒီအပတ်sundayတော့ ကိုယ့်မိသားစုကို အချိန်ပေးဖို့ စဉ်းစားထားပါတယ်။

'ပြီးရောလေ...အဲ့ဒါဆို ထမင်းစားပြီးရင် သူတို့ကို တခါတည်း ဖုန်းဆက်ထားလိုက်မယ် ။

sunoo : မား...ဒါနဲ့ nikiတို့က သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်တည်းလား ။ သူ့အဖေကိုရောမတွေ့မိဘူးကို ။

'hmm....သူ့အဖေနဲ့သူ့အစ်မက ဂျပန်မှာပဲတဲ့။ ကြည့်ရတာ...သူတို့အဖေနဲ့ တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့တာထင်တယ် ။ သားကnikiလေးကို ဂရုစိုက်လိုက်ဦးနော်။  သူ့ခင်ဗျာဒီမှာအားငယ်နေရှာမှာ ။ '

ဒီလိုကြားရတော့ nikiအတွက် sunooစိတ်မကောင်းပေ ။ အတတ်နိုင်ဆုံး သူ့ကိုအထီးမကျန်အောင် ထားပေးရမည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။

'ဟုတ်ကဲ့ပါမားရဲ့...nikiကချစ်စရာကောင်းပြီး စကားနားထောင်မဲ့ပုံစံလေးပဲ ။ စိတ်ချ...jungwon နဲ့သားအနားမှာ သူရှိရင် လုံးဝအထီးမကျန်စေရဘူး ။'