The Garcia #1: Torn Between My Daddy and My Brother

15

Alrain

Its been two week since the happenings occur with me and Michael. Hindi parin mawala sa isip kong mga katagang iniwan niya. I tried to ask him pero sabi niya wag

ko nalang daw iyon isipin.

But I can help it because the way he said it like he new me before or something. Like matagal na siyang nasa malayo ngunit palaging nakatanaw sakin.

Marami din ang kaganapan this past few weeks at isa na dun ang pag turn over ni Mom kay Kuya bilang new CE0 of the PGH.

"Good morning" bati ko kay Kuya at Dad na nag aalmusal. Wala paring pinagbago ang pakikitungo nila sa isst isa. Mainit parin ang mga dugo nila.

"Morning" bati naman nila sakin.

"Si Mom?" Tanong ko

"Pababa na yun" wika naman ni Dad

Naupo na ako at nag umpisa na kumain. Maya-maya ay namataan ko si Mom na pababa na. I've been so worried about her palagi nalang siyang maputla at mistulang

nanghihina.

Nasa huling baitang na siya ng hagdan ng siya ay matumba. The scenario feels like a horror film that scares the shit out of me.

Yung.. Yung buhok ni Mom natanggal. No, no, its like a wig? Kaylan pa siya naging kalbo. Dahil sa pagkabigla at takot ay nahulog sa sahig ang hawak kong baso kaya nabasag ito causing a cracking sound.

"Mooooom!" Sigaw ko kaya napatingin sila sa gawi ni Mom. Dali dali namang nilapitan nila Kuya at Dad si Mom.

"We should bring her to the hospital" wika ko habang naiiyak na

"Ihanda ko ang sasakyan, kailangan natin siya madala sa lalong madaling panahon" wika naman ni Dad.

Binuhat ni Kuya si Mom at pinasok sa

kotseng hinanda ni Dad. Dad drive the

car habang nandito kami ni Kuya sa likod inaalalayan si Mom.

Pagkarating namin sa PGH ay agad

inalalayan si Kuya ng mga Nurse at nilagay si Mom sa stretcher. Agad na pinasok si Mom sa emrgency room.

Naiwan kami ni Michael sa labas since si Kuya lang ang pwedeng na makapasok.

Niyakap ako ni Dad and I cried really hard in his shoulders. Hindi pwedeng mawala si Mom. She's the only one left.

Pilit na bumabalik at nag plaplay sa utak ko ang pagkatumba ni Mom and how the wig in her head fell. Showing her baldness na may mga natitira pang real hair pero mistulang nalalagas na ito.

Andito na kami ngayon sa Private Room kung saan na reside si Mom. Naa-awa ako kay Mom dahil sa dami ng nakakabit na aparato sa katawan niya. After an houur ay pumasok ang tatlong doctor kasama si Kuya.

"I am Doctor Ruel Manlangit ang current doctor ni Madam Director" wika ng isang may edad na na Doctor

"I am Doctor Isabela Condes, isang

Neurologist" pagpapakilala naman niya, siguro mga nasa 40+ na siya. At yung isa ay si Doc Claire.

Tm sorry to say this but Madam has been keeping sainyo ang sakit niya. Four years na siyang nakikipaglaban sa brain cancer" utal ni Doc Ruel

"Huh four year na?" wika ko habang

umiyak

"Yes Miss Rain. Madam got a brain tumor a year after the accident pero this past 2 years lang niya nalaman ng magpa tingin siya sakin" dagdag pa ni Doc Ruel

"Lumaki po ang tumor and sadly to

say na cancerous siya kaya mas lalong

naapektuhan ang brain niya" wika naman ni Doc Isa

"And it seems that hindi na tinatanggap ng katawan ni Madam ang Chemo therapy niya" wika ulit ni Doc Isa

"Sadly to say that nasa last stage ang cancer at wala na po tayong magagawa pa" wika ni Doc Ruel na mas lalong nagpahagulgol

sakin. 

Lumapit si Kuya sakin at niyakap

ako habang si dad ay nahagod ang likod ko

"Hindi ito maari, Mom wag mo kaming iiwan please" hagulgol ko at napaluhod upang mapantay ang mukha ko sa walang malay na kahigang si Mom.

"Maiwan na po namin kayo Miss Rain, Doc. Al at Atty. Smith" wika nung mga doctor at lumabas na.

"Sorry Rain, wala akong nagawa. I should have known that there is something wrong kasi doctor ako. Sorry I'm useless" wika ni Kuya na tumutulo narin ang luha.

Iyak lang ako ng iyak na mistulang hindi alam kong saan ibabaling ang sarili ko. I feel so lost now.

Hindi ko yata kakayanin na makitang

ililibing ang nanay ko. Iniisip ko palang ay parang binubutasan na ang puso ko sa sakit.

"Don't worry Rain, I will always be here for you and for your Mom" wika ni Michael habang patuloy na hinahagod ang likod ko.

"Isa akong Doctor pero wala akong

magawa ngayon. I'm so fucking useless" napalakas na utal ni Kuya. 

Lalapit na sana si Michael upang icomfort siya ngunit pinigilan niya ito.

"Dont touch me you f*cking bastard! Ano ba talagang pakay mo sa pamilyang ito?" Galit na utal ni Kuya at kwi-nelyuhan si Micheal

"Get rid of me All" wika naman Michael at tinanggal ang pagkakakwelyo ni Kuya.

Tumayo ako para pigilan sila dahil isang maling galaw nalang magsusuntukan na

sila.

"Please respetuhin niyo naman si Mom" wika ko at pinaghiwalay sila gamit ang buong pwersa ko.

"Pwede ba kung magbubugbogan kayo wag dito, doon kayo sa labas" galit kong usad.

Padabog na lumabas si Kuya at sumunod naman si Michael. Pumikit nalang ako upang controlin ang emosyon ko ngunit di ko kaya at naluha parin.

"Anak" nanghihinang wika ni Mom pero sapat na iyon para marinig ko

---