හුලගට පැද්දෙන බෝ කොලවල සද්දෙ අස්සෙ අතරමං කරපු මා දිහා එකපාරක්වත් නොබලා ආපිට ඌ යන්න ගියා....හැමදාමත් වගෙ අන්තිමට ඉතුරු උනෙ මං විතරක් වෙද්දි
"අයියෙ කොහෙද බං එකපාරට අන්තරස්දහන උනෙ ? මයෙ අම්මෙ ගම වටේවත් මං මෙහෙම දුවලා නෑ ...හැබැට කොහෙද බං පස්ස කැඩිච්ච කඩියා වගේ එකපාරට උබ දිව්වෙ"
"ආහ්- මං මං අදුරන කෙනෙක් හිටියා වගෙ දැක්කෙ ඒත් එ එයා නෙමෙයි මං රැවටිලා....අපි ගෙදර යන් ලීලා බලාගෙන ඇති අපි එනකං "
ආපිට පන්සලෙන් එලියට ආපු පොඩි එකයි මමයි ලයිට් නැති බොරලු පාරේ ටෝච් එකෙ පිහිටෙන් ගෙදරට ආවත් මට සිහි තිබ්බෙ ඌ ගැන විතරයි ...ඌ කියපු අන්තිම වචන දෙක මගෙ කන් අස්සෙ දෝංකාර දුන්නා.
"මොකද මේ ම්ම්ම් නිදාගන්න කල්පනාවක් නැද්ද මයෙ පුතාට"
ගෙයි මිදුලෙ ඉදන් හද දිහා බලන් කල්පනා ලෝකෙට අඩිය තියපු මාව ගැස්සිලා සිහියට ආවෙ ලීලාගෙ කටහඩට වෙද්දී මං ලීලාගෙ පැත්තට බෙල්ල හරවලා ආපිට හද දිහා බලන් උන්නා.
"එයාව හම්බුනාද?"
"හහ්! උබ දැනෙගෙන උන්නා එහෙනං ඒකා ඉන්නෙ මේ ගමෙමයි කියලා"
"හ්ම් ඔව් මට හිතුනා අද ඒකාව මුලිච්චි වෙන්ඩ ඇති කියලා "
"හ්ම් හම්බුනා...මං උබට වරදක් කියන්නෑ ලීලා...මං දන්නවා උබ ඒ කාරනා මගෙන් හැංගුවෙ මගෙ හිත හදන්ඩය කියලා...ඒත් අන්තිමට මංම මගෙ හිත රිදවගත්තා ලීලා..."
"අනේ මගෙ දෙයියෝ ඔය අඩනවද මයෙ අම්මා ...නාඩා ඉදිංකෝ ..."
"ඇයි ලීලා මට එහෙම වුනෙ?...මං...මං එච්චර පවුකාරද කියාපං ...ආදරයක් නොලැබෙන්න තරං මං පව්කාරද කියපං...උබත් හිතන්නෙ පිරිමි හිතකට තවත් පිරිමි පපුකදක උනුහුම දැනෙන්න හොද නෑ කියලද බං ...උත්තර දීපං ලීලා...අවුරුදු හතරයි උන්නෙ ලීලා...අවුරුදු හතරයි ඒ ටික කාලෙට ඌට මං එනකං ඉවසන් ඉන්ඩ බැරි උනාද කියපං මට ...ඌට මං ගැන පපු කොනෙවත් ආලයක් තිබිලා නැද්ද ලීලා...උබ දන්නවද ඌ මට කියපු දෙ ...පරිස්සමට ඉන්නලු...ඌ නැති තැන මං පරිස්සමක් ගැන හිතන්නෙවත් කොහොමද කියපං ලීලා..."
YOU ARE READING
ThE LaSt ChApTeR <slow update>
Non-Fiction"එයාලට මාව රූකඩයක් වගේද මෙවන්" මම ගොලු උනා . ඇගෙ එක නූල් පොටක් නැතුව උන්න නිරුවතක් ඉදිරියෙ මං මාවම හෙව්වා! "ඔයා මොනාද ආදරේ ගැන දන්නේ ? එහෙම දේවල් ඔයාගෙ ලෝකෙ ඇති ඒත් මගෙ ලෝකෙට නෑ" "තමුසේ මාව කෑවා අයිසේ ! තමුසෙට මං සාප කරනවා මකබෑවිලා පලයන් මෙතනින්" එය...
