The Dangerous Mafia Reincarnate as a Powerless Gay Prince (BL) [On-going]

Chapter 24. 🔞

Warning: SPG! Please, proceed to the next chapter. Bawal po sa bata! 🔞

Damien POV

“Then, tell me why?! Bakit ayaw mo sa kanila!? May kasalanan ba sila sa’yo?!” Ang naiinis kong tanong dito.

“Wala.”

“E, ayun naman pala! Wala. Pero kung maka-react ka d’yan akala ko naman meron—”

“Because I'm jealous!” Sigaw nito na ikinagulat ko ng putulin niya ang sasabihin ko.

“Damien, nag-seselos ako! Nag-seselos ako sa kanila! Nag-seselos ako kapag-ngingiti ka sa kanila, kapag-nakikita kong sila ang dahilan sa mga pag-tawa mo. Nag-seselos ako sa simpleng pag-kausap nila sa‘yo! Nag-seselos ako sa tuwing madali lang para sa kanila na hawakan ka! Pero ibang-iba ‘yon pag-tayo lang dalawa. Hindi ko man lang makita na ngumiti ka, tumawa ka minsan pa nga ang ikli lang ng mga sagot mo sa tuwing kakausapin kita.” Aniya at halatang nag-babadya ang mga mata nito sa pag-luha.

“Gusto ko ako yung dahilan ng mga pag-ngiti mo, dahilan ng mga pag-tawa mo. Oo! Sinabi ko no‘n sa‘yo na I like you when we're childhoods pero tinanggap ko rin naman yung sinagot mong ‘hindi mo ako gusto’.. w-wala kang narinig sa akin na kahit ano kase nirespeto ko yun.. nirespeto ko yung sinabi mo nung araw ding ‘yon.” Saad niya bago ko nakita ang pag-agos nang kan’yang mga luha.

Samantalang ako mukhang naputulan ata ng dila habang nakatingin lang sa taong nasa harapan ko.

“Nung umalis ka at nanatili sa America.. doon palang may dahilan na akong sundan ka p-pero hindi ko ginawa k-kase I respect your answer.. na you don't like me. Sa lumipas na mga taon na hindi kita nakita a-akala ko na wala but I was wrong. I was wrong kase nung araw na nag-tagpo ulit ang ating mga landas sa hospital kung saan naka-admit noon si Zhaid. Sinabi ko sa sarili ko na ‘baka puwede na? Na baka puwede pa?’ kase akala ko na wala yung feeling ko dahil nga umalis ka. I'll try it again.. but to the second time sinagot mo ulit iyon sa pangalawang pag-kakataon kung ano ang una mong isinagot noon sa tanong ko bago ka lumipad papuntang America..” Saad niya at walang tigil sa pag-tulo ang mga luha niya habang ako pinipigilan kong ‘wag lumuha sa harap nito.

“... Damien, bakit? M-May mali ba? Please, t-tell me kaya kong baguhin yun para magustuhan mo l-lang... I-I really.. really like y-you— No! I love you. D-Damien please, tell me dahil ba mas matanda ka kaysa sa akin? Then, I don't fucking care! Kase ang alam ko lang mahal kita!” Sigaw nito bago unti-unting lumuhod sa harap ko dahil upang ang kanina ko pang pinipigilang pag-tulo ng aking luha ay agad ko ring pinakawalan habang hindi naaalis ang tingin sa kan’ya gano‘n rin ito sa akin.

Tangina ang sakit.

Agad niyang pinag-dikit ang dalawa nitong kamay na para bang nag-darasal. “I'm begging you, Damien. K-Kahit isang linggo.. h-hayaan mong m-mahalin kita kung... kung sa isang linggo at wala ka paring nararamdaman, pangako I will let you go k-kahit masakita.. just please...” Mabilis ko siyang pinatayo at rinig ko parin ang pakiusap niya kaya tumango na lang ako rito.

Ngunit nagulat ako ng walang pasabi niyang idinampi ang labi niya sa labi ko doon ko naramdaman ang pag-iingat bago ito gumalaw.

I don't know pero agad akong tumugon sa halik na iyon kahit sinasabi ng isip ko na itulak ito pero ayaw makisama ng katawan ko.

Naramdaman kong lumutang ako sa kinatatayuan ko bago ko naramdaman na inilapag niya ako sa sink nang lababo pag-katapos ay naramdaman kong bumaba ang mga halik niya papunta sa aking leeg na agad kong ikinatingala.

Hindi ko alam kung ano ang bagay na nararamdaman ko or baka dala lang ng alak na ininom ko kanina kaya feeling ko ‘y mainit ang buong paligid.

Nagawang ipasok naman ni Elijah ang kanang kamay nito sa loob nang suot na polo ni Damien ng walang kahirap-hirap bago muling pinag-saluhan ang mainit na halik sa gabing iyon.