~GüvNes~/ "Tek Bölümlük Hikayeler"

28.1

Uykusuz gecelerin sabahını bana sor.
Ferdi Tayfur: "Bana Sor"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Günlerdir adamla araları yeterince soğuktu kadının. Güven akşamları eve geç geliyor, bir kelime bile etmeden sabahları erken çıkıyordu. Artık Güvensiz yatakta uyumak bile Neslihan'a ağır geliyordu. Okuduğu kitabı komidine bıraktı ve yatağın ucunda duran örtüyü alıp koltuğa geçti. Üşüyordu, kış gelmemişti daha hem de evin içi sıcaktı ama o üşüyordu. Örtünü yarım yamalak üstüne attı. Başını dizlerine yaslayıp öylece bekledi. Sevdiği adam gelene kadar bekleyecekti o yatağa onsuz girmeyecekti. Bir kaç saat sonra kapı açıldı. Başını hemen kaldırıp açılan kapıya baktı.
"Neslihan...."
Dizlerinin üstüne oturup koltuğun kenarına yaklaştı.
"Güven...."
"Güzelim, niye uyumadın ?"
Ses tonundaki o naifliği kadının gözlerinin dolmasına sebep olmuştu. Günlerdir gerçekten adamın sesini duymamak ona bir azapmış gibi geliyordu. Yanaklarına damlayan yaşları baş parmağıyla silip ellerinin içine aldı kadının yüzünü.
"Niye ağlıyorsun, bir tanem ?"
Küçük çocuk gibi omzunu kendisine çekip dudağını büzdü. Alnını kadının alnına yasladı hafif gülümseyerek.
"Sesini, dokunuşunu, bakışını özlemişim, Güven"
"Özür dilerim, çok özür dilerim"
Önce dudaklarını kadının dudağına bastırıp ayrıldı. Gözleri kapalı olan kadını fark etmesiyle tekrar dudaklarını bastırdı. Kadının alt dudağını emerken Neslihan da adamın üst dudağını kavramıştı. Bir süre öpüşerken aklına gelen şeyle adamı göğsünden itti. Afallayan adam ne olduğunu anlamaya çalışır gibi baktı.
"Sabah aşağı da seni alan kadın kimdi, Güven?!"
Sabah bir anda Derya'nın habersiz şekilde gelmesiyle çıkılmaz bir durumda kalmıştı. Ve kadının bu soruyu soracağını hiç düşünmemişti. Hoş düşünse de açıklama için ne diyecekti ki ?
"Şey o..."
"Evet o"
Bir anda aklına gelen yalanı söyledi, çünki her salise aleyhine işliyordu. Karşısındaki kadın onun her halini ezbere biliyordu.
"Hastam"
Söylediği kelimenin bir anda absürt kaçmasıyla birlikte gözlerini kapatıp açtı.
"Yani, hastamın yakını. Babası hasta, fakat hastaneye gidemiyor"
Neden diye başını sallayan kadına ellerini uzattı hafif.
"Bir az karanlık bir tarafları var, ama hiç"
Kadın endişelenmesin diye hemen mudahile etti.
"Hiç meraklanma, benlik bir şey yok"
"İyi peki"
Kadının bir süre mimiklerini izledi. İnandığını fark edince gülümsedi.
"Şimdi kaldığımız yerden devam ede bilir miyiz ?"
Utangaç gülümsemesi dudaklarında yer edinen kadının tekrar yanaklarından tutup dudaklarını birleştirdi. Elini adamın kollarına koyup karşılık verirken üst dudağını kaç günün verdiği siniri çıkarırmışcasına emiyordu. Nefes nefese kalıp ayrılan ikili alınlarını bir birine yasladı. Her ikisinin de yüzünde gülümseme vardı.
"Buldum, Neslihan. Evimin yolunu buldum"
Kadın adamın yanağını okşayarak minik minik öpmeye başlamasıyla tekrar şiddetli öpüşme başladı. Kadının üzerine eğilen adam kulağına fısıldadı.
"Biz bu evde hiç sevişmedik değil mi ?"
"Edepsiz"
Kadının mırıldanarak söylediği şeyle adam kahkaha atıp boynundan öptü. Usulca üstüne eğilmeye devam ederek koltuğa yatırdı. Koltukta olan yastıkları yere atıp iyice üstüne yerleşti kadının. Düğmeli geceliğini açıp dudaklarını gerdanında sürüklerken arada ısırıklar bırakıyordu. Acı ve zevk dolu inlemelerini durduramayan kadını uyardı.
"Şş yavaş, çocuklar duyacak"
Gerdanından boynuna dudaklarını sürükleyip oranı emmeye başladı. Elleri şimdiden titremeye başlayan kadın adamın üstündeki ceketi çıkarıp odanın bir köşesine attı. Heyecandan aldığı nefeslerden dolayı göğsü inip kalkıyordu. Kadının sütyenden taşan göğsünü emerken kızartmıştı.