~GüvNes~/ "Tek Bölümlük Hikayeler"

9.1

Takmış koluna elin adamını beni orta yerinden çatlatıyor

+18 var!!! !!! !!!

Teni Tenime ile okumanız şiddetle tavsiyedir.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Yorucu bir hastahane günün ardından kadın başını oturduğu koltuğa yasladı. Kolundakı saatine bakmış ve tekerlekli sandaleyi geri sürüklemişti. Üzerindeki beyaz önlüyü askılığına astıktan sonra çantasını alıp, kabanını giyindi ve odadan çıktı. Tok topuklusunun bomboş kolidorda bıraktığı ses yankılanması az da olsa keyiflenmesine sebeb olmuştu. Her zaman sevmişti bu sesi. Yavaş yavaş attığı adımlarda kalabalık olan kolidorlara çıkınca topuklusunun sesi kayp olmuştu artık. Giriş kapısına giderken 7 8 takım elbisesli adamı görüp kaşlarını çattı elinde sıkılaştırdığı çantasıyla adımlarını hızlandırdı.

•••••

"Ne oluyor burda ?"
Karşımdakı adam arkasında duran diğer adamlara eliyle önce dur yaptı daha sonra ise havaya kaldırdığı elinin orta ve işaret parmağını birleştirip geriye doğru gitmelerini söyledi. Bu haraketi damarlarımda dolaşan sinirin daha da şiddetli akmasına sebeb oldu. Zaten yeterince yorgundum bi de mafya kılıklı adamlarla mı uğraşacaktım ? Kaşlarımı istemsiz şekilde çattım.
"Neslihan hanım, merhaba ben de sizinle konuşmak için gelmiştim, sizi görmem çok iyi oldu"
"Siz kimsiniz, beyefendi ?"
Yanındakı korumalarına kısa göz gezdirdikten sonra, bakışlarımı karşımdakı adamın üstünde sabitledim. Beni tanıyan fakat benim tanımadığım bu adamı merak etmedim değildi, ancak ses tonumun düz çıkması için bir az çaba sarf ettim.
"Ah...özür dilerim-"
Boşta kalan elimi alıp dudaklarına götürdü, daha sonra bırakmadan gülümseyerek yüzüme baktı.
"kendimi tanıtayım, ben Zafer Demirhan. Oğlunuz Alaz'ın arkadaşı Tolga'nın babasıyım"
Elimi bırakmasıyla ben de bir az geriledim.
"Ne güzel, memnun oldum, Zafer bey. Ancak burası da bir hastahane malumunuz üzere böyle korumalarla baskın yapar gibi gelmeniz ne kadar doğru acaba ?"
Ukalaca tavrı sinirlerime dokunmuştu. Zafermiş napayım kimsen kimsin bana ne.
"Yine çok haklısınız, Neslihan hanım"
Adamlarına onu dışarda beklemelerini söyleyip bana dönüp solan gülümsemesini yeniledi.
"Ben aslında sokak çoçukları vakfınıza yıllardır bağış yapıyorum, bu sefer bağışı bizzat size takdim etmek istedim, hem bu vesileyle de tanışmış oluruz diye düşünmüştüm. Babanız Eşref beyle de tanışlığımız vardı. Başınız sağ olsun. "
"Teşekkür ederim, fakat sokak çoçuklarını koruma vakfının başkanı artık oğlum Ali. Yani onunla konuşsanız daha iyi olur."
Başımı hafif sağa çevirmemle Güven'i görmem bir oldu. Öylece uzakta durup beni izliyordu. Sanırım yanımdakı şu adamın kim olduğunu merak ediyordu. Ben de ona inat adama dönüp, kocaman gülümsedim.
"Tamam, o zaman ben oğlunuzla konuşurum bu konu hakkında fakat ııı--"
Yanımızdan geçen kargocuyu durdurup ve bir demet çiçek alıp, bana doğru uzattı. Bu haraketi şaşırmama neden olmuştu ve tabi ki şaşırmamla yüzümde belirlen gülümsememin artmasına da. Güven'in bize doğru hızlı adımlamasıyla adamın bana çiçek vermesinin onun da dikkatini çekmişti anlaşılan.
"Bu çiçeği yapmış olduğumu kabalığın özürü olarak kabul edin, lütfen."
Bana uzattığı çiçeği almamla Güven'in de tam yanımızda belirmesi bir olmuştu.
"Estağfurullah, sadece--"
"Hayır kabalık ettim, biliyorum. Tabii ki sadece bir demet çiçekle bunu telafi etmeyeceğim, eğer müsaitseniz bu akşam sizinle yemek yemek isterim"
"Müsait değil!"
Güven'in bir anda çıkışmasıyla kaşlarımı çattım. Buna noluyor be? Tamam kıskanıyorda sen kimsin benim adıma karar veriyorsun acaba. Kim mi ? Sevdiğin adam, Neslihan tanıştırayım. Zafer beyle ikimiz Güven'in ani çıkışmasıyla kaşlarımızı çatmış, açıklama bekliyor gibi baktık.
"Pardon ?"
"Ben şey-şey yani bu gün nöbetin fal---"
"Kusura bakmayında bu beyefendi kim ?"
Güven tam kendini oğlumun babası olarak tanıtacaktı ki ben hemen araya girdim.
"Hastahanemizin doktoru, prof. dr. Güven Aydın. Güven bey, yanlış hatırlıyorsunuz bu gün nöbetim yok benim."
Güven'e kısa gülümsedikten sonra Zafer beye baktım
"Tabi ki, Zafer bey yemek yiye biliriz"
"O zaman sizi akşam 8 de evinizden aldıracağım, Neslihan hanım. Tekrar memnun oldum"
Bana uzattığı eli Güven'in tutmasıyla kaşlarımı çattım yine tabi Zafer bey de fakat duruşunu bozmadan gülümseyip, sonra benim elimi nazik şekilde kavrayıp tekrar öptü.