~GüvNes~/ "Tek Bölümlük Hikayeler"

15.1

Çok güzel istekti kıyamadım.

DeejahJ için 🧡
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Ya, abi o takımla maça mı gidilir. Saçmalama lütfen"
"e ne yapalım şimdi ? Elinizde olan bu razı olacaksınız"
Yıldırımla universiteye doğru giderken yarın akşam yapacakları maç hakkında konuşuyordu. Güven'in yanlışlıkla üçlü grupla yolda yürüyen arkadaşlardan birine çarpmasıyla bir süre durmuştu ikili.
"Kusura bakmayın"
"Önüne baksana, kardeşim"
"Kusura bakmayın, yanlışlıkla oldu"
"Olmasın bi daha"
Diğer adamın Güven'in üstüne gelmesiyle dudaklarını bir birine bastırıp, yumruğunu sıktı adam.
"Kardeşim, sabah sabah belanı arama git işine"
"Ararsam nolucak lan ?"
Yavaş yavaş arkadaşının sinirlendiğini fark eden ve onun yabani tarafını bilen Yıldırım olaya müdahile etmeye çalıştı.
"Beyefendi, yanlışlıkla oldu bitti kavga çıkartmayın"
Suskunluğunu koruyan diğer adamsa Yıldırım'ın üstüne diklenmesiyle Güven artık dayanamamış karşısındakı adama kafa atmıştı. Bunu fark eden arkadaşı bıcağı çekip Güven'in üstüne gelmesiyle Güven adamın kolunu büküp sırtına vurdu ve yere düşen bıcağı ayağıyla kendilerinden uzaklaştırdı. Yıldırım'ında önündeki adam Güven'in üstüne gelmesiyle Yıldırım da araya girdi, fakat adamların odak merkezi Güven olduğu için bu kavga üçe tekti. Sokaktakı iki üç delikanlının olaya müdahile etmesini fırsat bilen adam hemen Güven'in yabani tarafını sakinleştiren tek kişiyi aradı-Neslihan'ı.

Arkadaşlarıyla sohbet eden kadının telefonu çalmıştı.
"Pardon."
Masadan kalkıp uzaklaşmasıyla telefonu açtı.
"Alo ? Yıldırım ?"
"Yenge, merhaba. Çok acil bir şey söylemem gerekiyor. Üniversitede misin ?"
"Evet, Yıldırım. Noluyor ? Güven iyi mi ?"
"Yenge üniversitenin yanındakı kütüphanenin önündeyiz hemen gelmelisin, Güven kavga ediyor. Durduramıyoruz"
Adamın bir şey söylemesine izin vermeden hemen telefonu kapatmıştı kadın. Oturduğu sandalyeden çantasını aldıktan sonra hızla uzaklaştı arkasından seslenen kadını umursamadan.
Hızlı adımlarla kütüphanenin önüne gelince Güven'in üç kişiyle kavga ettiğini Yıldırım dahil iki kişinin onları ayırmaya çalıştığını fark etti. Hemen Güven'in yanına gitti.
"Güven, dur. Güven!"
Adamsa onu duymuyordu sanki.
"Güven! Sana diyorum dur!"
Yıldırım Güven'i tutmayı bırakıp 3. kişinin önüne geçti ve diğer arkadaşlarla uzaklaştırmaya çalıştılar fakat bu sefer Güven durmuyordu. Adamların bir az olsada uzaklaşması fırsatını kullanan Neslihan adamın önüne geçti ve ellerini göğüsüne koyup durdurdu.
"Dur artık, Güven!"
İnadla kadının gözlerine bakmamaya çalışan adamın yüzünü tutup gözlerini hizalamaya çalıştı. Sinirden hızlı hızlı nefes alan adam kadının gözlerine baktıktan sonra gözlerini kapatmıştı. Kadın alnını adamın çenesine yaslayıp korku dolu nefesler alıp veriyordu
"Neslihan, çekil."
"Güven, gittiler onlar artık. Yapma, rica ediyorum."
"Çekil sana da zarar vermek istemiyorum"
"Sen bana zarar vermezsin"
Adamın yüzünü okşayıp sakinleştirmeye çalışıyordu.
"Hadi gel, lütfen"
"Neslihan...."
"Sevgilim, korkuyorum lütfen"
Gözlerini hafif dolduran kadını görür görmez kendisine çekti adam. Sevgilisinin göğüsüne başını yaslayan Neslihan belinden sarıldı. Güvense burnunu kadının saçlarına daldırmış, kokusunu içine çekiyordu sakinleşmek umuduyla. Her nefes alış verişinde ciğerlerine dolan koku, vücuduna sarılı kadın onun sakinleşmesi için tek sebepti. Bir süre öyle durduktan sonra kadın adamdan ayrıldı.
"İyi misin ?"
Güven kadını belinden tutup kendisine çekti ve dudaklarını birleştirdi. Yavaş yavaş öptü kadının dudaklarını, acıtmadan incitmeden. İçinde kopan fırtınaları durdurmak amacıyla yapıyordu, sakinleşmek için. Neslihan adamın ensesindeki saçları okşayarak karşılık veriyordu. Nefessiz kalan ikili ayrıldılar.
"Sakinleştin mi ?"
Başını evet anlamında sallayan adam kadının alnından öpüp kendisine yaslamıştı.
"Bir yerine bir şey olmadı dimi ?"
Hayır diye başını sallayan adama kızgın ses tonuyla bağırdı kadın.
"Konuşsana be! Her sorumu başınla mı cevaplayacaksın ? Yaran falan yok dimi ?"
"Hayır, birtanem iyiyim. Merak etme."
Belinden tuttuğu kadınla birlikte üniversiteye doğru adımlarken kadın adamın kolundan çıktı.
"Değilsin sen iyi. Kafan atık senin. Delisin sen. Hani söz vermiştin, hani kavga etmeyecektin, noldu ?"
Tekrar kadını kendisine çeken adam omzundan öptü.
"Evet, deliyim hastayım doktorum da yanımda. Ayrıca söz vermedim ben"
"Verdin, Güven! Geçen hafta...."
Adam söz verdiğini hatırlasa da şansını zorluyordu her zamanki gibi.
"Ben sözlerimi unutmam, Neslihan hanım. Revirdeyken hiç bir şey demedim ben sana" (6. 1 bölüm)
"Evdeyken yaranızı öptürmeyi unutmuyorsun ama verdiğiniz sözü unutuyorsunuz, Güven bey. Daha geçen gün söz verdin ya!" (1.1 bölüm)
Adam adımlarını kapının önünde durdurdu.
"Tüh ya! Allah kahr etsin!"
"Noldu ?"
Şaşkınlıkla kendisine bakan kadına güldü adam.
"Ben yaram yok dedim dimi ? Görüyor musun öpücüğü kaçırdık"
Adamın koluna vurdu kadın.
"Kafanı kıracağım bol bol öptürürsün. Ben ne diyorum sen ne diyorsun ya! Gerizekalı!"
Adamdan önce hızlı adımlarla içeri girdi kadın. Sevgilisinin her haline aşık adam bu huyunu bir başka seviyordu gülümseyip koşar adımlarla yanına gitti ve kadının kolundan tutup durdurdu.
"Ne zaman yapacaksın ?"
"Neyi, Güven ? Ne diyorsun yine ?"
"Kafamı ne zaman kıracaksın ?"
Gülen adama bakıp derin nefes verdi kadın. Her ne kadar ciddi durmaya çalışsa da bir süre sonra o da güldü. Sonra hemen ciddileşip kaşlarını çattı.
"Komik bir şey görmüyorum ben burda. Güven Aydın, sözünüzü unuttunuz bundan sonra ben verdiğim her sözü tutarım, unutmam. Sen ne dersen emrdir gibi cümleler duymak istemiyorum, çünki artık bu yalanlarınıza karnım tok"
"Yalan mı ?"
"Evet yalan" 
"Ha bu arada..."
Giderken durup adama bir adım yaklaştı kadın. Giymiş olduğu gömleğin yakalarını düzeltirken devam etti.
"Bir süre bensiz uyu da söylediklerimi düşün, aklın başına gelsin ve ne kadar ciddi olduğumu da gör"
Omzuna yavasca bir kaç kere vurup devam etti kadın.
"Ha-hayır Neslihan! Neslihan, kabul etmiyorum ya!"
Kadının arkasından yüksek sesle söyleyip koşarak yanına gitti konuşmaya çalışmak için