KADER AĞLARI

4.Bölüm (Rümeysa ve Kuzey)

Nasıl gidiyor kurgu sizce bana yorumlarsanız sevinirim. isteklerinizi de yazabilirsiniz sorularınızıda. Beğenip yorum yapmayı unutmayın.
İyi okumalar Efullerim 🤍😻🤩.

İLAHİ BAKIŞ AÇISI

Kuzey ve Rümeysa

Rümeysa'nın ilk görev yeri Şırnak'tı. Bundan çok tatmin olmamıştı ama gitmişti artık.
Bir gün sınıra yakın bir köye okula gelemeyen öğrencisini almaya gitmişti Rümeysa.
Öğrencisini aldıktan sonra dönecekken birden arabasının lastiğine bir kurşun sıkılmıştı. Korkmuştu Rümeysa, hemen arabayı durdurup çocuğun üstüne kapandı ve o andan sonra arabayı kurşun yağmurları doldurdu. Sonra bir tane kurşunların sesi kesildi.

Toz ve dumanın hakim olduğu görüntü değişmişti. Oldukça heybetli bir asker ona doğru geliyordu. Bu Kuzey'di. Arabanın sıkışan kapısını biraz uğraşıp açmayı başarmıştı Kuzey.

O sürücü kapısını açarken tim arkadaşları başına toplanmıştı birazı da yolcu koltuğunda oturan çocuğun kapısını açmaya çalışıyordu. Diğerleri kapıyı açtığında Kuzey kızı kucaklamıştı. Kız kucağında korkudan kuş gibi titriyordu. Ne yapacağını bilememişti Kuzey. Kız birden boynuna sarıldı. Kuzey koşa koşa kızı ambulansa yetiştirdi o sırada diğerleride çocuğu almış geliyorlardı ambulansın yanına.

Rümeysa yalnızdı annesi onları terk etmişti ve babası da 2 sene önce vefat etmişti. Tek çocuktu Rümeysa, bir tek halasıgil vardı onlar da rümeysa'nın babasından kalma miraslarını almak için Rümeysa'yı kabul etmişlerdi.
Kimsesi yoktu şu an Rümeysa'nın. Rümeysa o anın şokundayken yalnızlığını hissetti ve yanındaki askerin elini sımsıkı tuttu, çünkü şu an bir tek o vardı yanımda ne ailesi vardı ne de akraba denilen insanlar.

Kuzey kadını muayene ettirdikten sonra alaya götürmüştü kadını çocuğu da ailesine.
Albayı 'bu kadın kimsesiz. Biraz daha araştırsınlar hiç akrabaları yoksa himayemizde tutmamız lazım teröristler boş yere saldırmamıştır' diyerek alaydaki bir askere emanet etmek istiyordu albay. Albay bir tane asker seçmişti ama o Kuzey değildi.

Kuzey nedenini bilmiyordu ama kıskanmaya başlamıştı. O kadının kendisi korumak istiyordu. Kadını ona vermelilerdi.
Albayına söyledi ve albayıda bu karara olumlu baktığı için artık Rümeysa Kuzey'in yanında kalacaktı ve okul işine biraz ara verecekti. Çünkü teröristler peşine düşebilirdi.

Bir yerden sonra Rümeysa etkilenmeye başlamıştı Kuzey'den, onun nazikliğinden, hareketlerinden, heybetinden. Aşık olmuştu Rümeysa.
Tabii Kuzey'de boş değildi. O da yanıktı biraz kadına, Rümeysa'sına. Bir bir yerden sonra açılmışlardı ikisi de birbirine.
Rümeysa'nın ilk kez sevgilisi olmuyordu ama kendini ilk defa böyle hissetmişti. Şımartılmıştı Kuzey tarafından,sevilmişti Kuzey tarafından, neşelendirilmişti Kuzey tarafından, güzelleştirilmişti Kuzey tarafından.

Bir gün artık Rümeysa okuluna dönmesi gerekti öğrencileri onu beklerdi. Rümeysa okula gittiğinde sapık bir hoca geldiğini duydu ve o hocadan uzak durmaya çalışmıştı ama nafileydi. O ne kadar uzaklaşsa da adam sanki ona takılmıştı, peşini bırakmıyorlar Rümeysa'nın. Ve Rümeysa da bunu Kuzey'e açıklamaktan korkuyordu. Ya kendini suçlu bulurlarsa, çünkü bu ülkede öyleydi, namus kadında aranıyordu, neden erkeklerin suçu olmuyordu onlar melek miydi.

Rümeysa Kuzey'e açıklamadığından pişman olmuştu çünkü okula gelen bazı veliler dedikodu çıkarmıştı hakkında. Tahmin ettiği gibi. Kuzey artık ne kadar bu dedikodu hakkında bilgi duyduysa hepsine inanmıştı ve Rümeysa'yla ayrılma isteği duymuştu çünkü o kendini aldatmıştı.

Bir gün Rümeysa'nın karşına geçip bunları söyledi ve Rümeysa bundan doğru olmadığını açıkladı ama Kuzey o kadar dolmuştu ki Gözü hiçbir şey görmüyordu. Öpmeye kıyamadığı kadını başka erkeklerde mi ilgi duyuyordu diye düşünüyordu Kuzey ama öyle değildi. Rümeysa da Kuzey'in suçlamalarından dayanamayarak ayrılmışlardı.
Bir aşk hikayesinin daha bilinçsizce noktası koyulmuş, kapağı kapatılmıştı. Ama bu defterin daha boş sayfaları vardı.