KADER AĞLARI

7.Bölüm

Merhabalar arkadaşlar. Hikaye nasıl gidiyor sizce ne düşünüyorsunuz hakkında beğeniyor musunuz.
Sormak istediğiniz sorular buraya yazabilirsiniz, hikayede bazı kelime yanlışları olabilir bu benim İlk hikayem yani ilk kendimi verdiğim hikayem yani böyle sorunlar olabilir mazur görün lütfen🙏🏻.
Beğenip yorum yapmayı hesaba destek olmayı unutmayınnnnnnnnn😘.
İyi okumalar efullerim♡☆

Bölüm şarkısı
Emel Müftüoğlu-Hovarda

Sabah kalktığımda saat yediydi. Dün hastanede uyumuştum çünkü nöbetim vardı, sabah çıkacaktım ama çıkmaya çok niyetim yoktu, çünkü hem Kuzey beni bırakmıyordu hem de ben merak ediyordum askerin durumunu tabii iyiydi ama bilemiyordum.

Yanımda getirdiğim kıyafetleri giydim, bugün koyu kot bir mini etek ve üzerime de beyaz crobumu giyip onun üstüne önlüğümü giydim ayaklarımda zaten beyaz ayakkabılarım vardı.

Askerler hala gitmemişti Yiğit denilen askerin odasına gidiyordum. O koridora geldiğimde bütün askerler koridorda duruyordu bazı yerde oturmuş bazısı da koltuklara oturmuştu.

Ben oraya girdiğimde ilk önce gözler bana döndü ama sonradan Karan kalkıp yanıma geldi "sorun mu var doktor hanım "diyerek beni süzdü, kaşları çatıldı.

"Hayır sadece kontrole geldim" dedim ve odaya yöneldim arkamdan o da geliyordu.

İçeri girdiğimde askerin yaralarını kontrol ettim. İyiye gidiyordu, 1-2 gün daha burada kalsa yeterdi. Yiğit hala uyuyordu dışarı çıkacakken Karan kolumdan tutup "neden böyle giyindin"diye sordu. Sinirlenmiştim, ona neydi ki "sana ne" deyip kolumu kurtarmaya çalıştım."haklısın bana ne ama burada bir sürü asker var lütfen böyle giyinme şu an" dedi yalvarır gibi.

"Niye askerlerine güvenmiyor musun" dedim.
"Onlara güvenim sonsuz ama sen yine de böyle giyinme bir sürü hasta geliyor bura kimi sapık kimi sünepe sen yinede dikkat et" dedi. Saçmaydı,ben kendimi korurdum.

Göz devirip çıktım odadan. O da arkamdan çıkmıştı. Ayakta olan bir asker bana doğru yürüdü elini uzattı "merhaba doktor hanımefendi teşekkürler kardeşimiz adına. Bu arada ben Asaf, ne dilersiniz benden. Bir kahve bir çay herhangi bir şey lütfeder misiniz" dedi. Sanırım bana yavşıyor gibiydi.

"Sizden tek isteğim beni rahat bırakmanız olacak Asaf beyefendi"diyerek tersledim. Asaf'ın yüzü düşmüştü. Arkasından kıkırtı sesleri geliyordu.

Arkamda bir gölge hissedince arkamı dönecektim ki yine arkadan bir ses geldi. Onun sesi. Karnımda bir kelebek daha yolculuğa başladı.

"Asaf, bir daha olmasın "dedi arkamdaki gölgenin sert sesi."emredersiniz komutanım "diyerek yerine çekildi.

Ben de arkama dönüp "size mi kaldı acaba beni korumak "dedim ufak bir sinirle."evet bana kaldı siz böyle herkese küçük bir tersleme ile göndermeye çalışırsanız daha çok kalacak gibi gözüküyor" dedi. Neyi ima etmeye çalışıyordu nazik davranmamalı mıydım, onu ben de biliyordum.

"Yine size kalmaz beyefendi, benim hayatımda ne yeriniz var" dedim.
Aslında kalbimde bir yer yapmıştı ama bunu çok uygun göremiyordum

Arkadan birisi boğazını temizledi, baktığımda bu kişi Kuzey'di.

"Efendim Kuzey" deyip ona döndüm.
"Komutanına iyi davranmamı mı istiyorsun, komutanına başımı eğmemi mi istiyorsun, Ne istiyorsun Kuzey" dedim onun da ne demek istediğini anlamıştım komutanına saygısızlık etmememi mi istiyordu, Ben saygısızlık mı yapmıştım.

Göz devirip odama doğru ilerleyecektim ki karşıma Tarık çıktı."Ne haber Duru" diyerek elini omuzuma attı. Garipsemiştim ama belli etmemiştim. "İyi, ben de hastaya bakmaya gelmiştim "diyerek yürüdüm. İzleniyorum gibi bir his geldi içimden. Arkama baktığımda Karan beni takip ediyordu veya başka bir yere gidiyordum beni ilgilendirmezdi.