AKINCI (BxB)

Bölüm 26: Kaybolmuş Ekin

Halil arabayı Ekin'lerin evinin önünde durdururken el frenini çekip kontağı kapattı. Sokağın ışığı yüzleri aydınlatırken "Teşekkür ederim Halil." dedi Ekin sevgilisine bakarken.

"Ekin keşke bugün evimizde kalsaydık yarın beraber okula giderdik." diye somurttu Halil. Ekin onun bu mızıkçı hareketlerine gülerken "Sevgilim söz hafta içi gelirim ama şimdi hem kıyafetlerimi değiştirmem hem de evden ders notlarımı almam lazım. Bir de babamı endişelendirmemem gerekiyor tabii."

Halil'in kalbi Ekin'in hitabıyla çarparken "Sevgilim mi?" dedi içi hoş olarak. Ekin ona yan yan bakarken "Noldu beğenemediniz mi Halil bey?" dedi muzip bir sesle.

"Beğenmez olur muyum sevgilim? Asla duymaktan sıkılmam senin sevgilim deyişini."

Ekin Halil'e gülümserken arabadan inmek için kapının kulbunu tutacaktı ki "Bir şey unutmadın mı ?" diye sordu Halil.

Ekin sorar gözlerle bakarken Halil'in parmağıyla dudağını göstermesiyle utanarak gözlerinin içine baktı. Dudaklarına küçük öpücük kondurma niyetiyle yaklaşırken Halil Ekin'in dudaklarını esir almıştı bile.

İkili bir süre öpüşürken zar zor ayrılan taraf Ekin olmuştu. "İyi geceler Ekin'im." dedi Halil onun parlak gözlerine bakarak. "İyi geceler Halil. Seni seviyorum." dedikten sonra arka taraftan bavulunu da alarak indi Ekin.

Halil onun eve girmesini beklerken eliyle bekleme git işareti yaptı Ekin. Halil ona uçan bir öpücük atarken bir süre arkasından baktıktan sonra kapıyı çaldı Ekin. Bu evden ne üzüntülerle ne kalp ağrılarıyla çıkmıştı. Dünyanın sonu gibi gelmişti ona yaşadıkları şey. Kalbi kırık, mutsuz olarak çıktığı eve aşk ve umut dolu olarak giriyordu şimdi.

Annesi kırmızı gözlerle ve asık bir suratla kapıyı açarken bavulunu içeri sürekledi Ekin. Annesinin suratından bir şey olduğunu anlamış olacak ki "Babam nerede bir şey mi oldu?" diye sordu endişeli bir sesle.

"Baban Evrimi dershaneden almaya gitti çıkışında da kitap mı ne bakacaklardı." diye yanıtladı oğlunu kadın. Ekin başını sallarken ayakkabısını çıkarıp dolaba koydu. "Ben odama geçiyorum." diyecekti ki Gülsüm hanım Ekin'i kolundan çekmesiyle salona doğru iteledi.

"Anne noluyor?"  dedi Ekin şaşkın bir ses tonuyla.

Gülsüm hanım oğlunun kolunu sıkı sıkı tutarken "Bana bak Ekin!" dedi sert bir ses tonuyla. "Benim başıma bela mı olacaksın sen?"

Ekin'in gözleri şaşkınlıkla açılırken "Ne belası anne ne diyorsun?" diye sordu.

"Halil'le arabada ne yaptığınızı gördüm. Utanmıyor musun sevgilisi olan çocuğu baştan çıkarmaya kapı önlerinde oynaşmaya. Kapılara kadar bıraktırmışsın kendini bir de. Bize saygın yoksa Adem amcana Nesrin teyzene saygın olsaydı." diye bağırdı kadın Ekin'in kolunu daha da sıkarak.

Ekin'in gözleri dolarken "Vallahi anne öyle değil yanlış anladın." diyerek açıklamaya çalıştı kendini. "Halille biz birlikteyiz vallahi Merve'den ayrıldı Halil."

"Kes bana yalan söylemeyi Ekin!" diye bağırırken olduğu yerde sıçradı Ekin. "Kız geldi sen yokken ağladı burada. Halille nişanlanacaktık biz Ekin her şeyi bozdu Halil'in aklını karıştırdı dedi. Dua et baban evde yoktu da kalbine inmedi adamın. Sen daha başımıza ne işler açacaksın ha." diyerek oğlunu koltuğa ittirdi Gülsüm.

"Utanmıyor musun sana burs veren ailenin oğluyla kırıştırmaya aşna fişnesi olmaya?"

Ekin'in göz yaşları görüşünü kapatırken nefes alamıyormuşcasına hıçkırıyordu artık. Neden annesi ona inanmıyordu da daha önce hiç tanımadığı görmediği bir kıza inanıyordu? Neden oğlunu bir kez dinleme lüksünde bile bulunmuyordu? Hem ne bursundan bahsediyordu annesi?