Kabanata 25
Yakap
Ikinahiya ko ang munting halinghing na kumawala dahil sa maliliit na halik ni Malcom sa leeg ko. He kisses fiercely and hotly, then turning thoroughly and teasingly.
I arched my body at the sensation. Hindi ko na kaya pang nanunuya sa akin ang mga halik niyang nagiging lapat nalang. I want him to nip and suck on my skin. Parang mababaliw kung hindi ko ididiin ang leeg ko sa labi niya!
"You're not even listening," iling ni Vivian nang nahuli akong tulala sa kawalan at pinapamulahan ng pisngi.
Matalim ang tinging naiangat ko sa kanya. She raised a brow.
"What? Ano na naman ang nagawa ko?"
Pumikit nalang ako at umiling, baka sakaling makalimutan ko pa ang panaginip kong 'yon.
Vivian looked at me intently as if examining my look so she'd get a clue of what's going on in my head.
Inayos ko agad ang tayo at nag-iwas ng tingin. Damn her! Hindi niya pwedeng mahuli ang iniisip ko! I will never let her know that I had an intimate dream with Malcom!
Sinundo nalang si Vivian ng driver niya, hindi pa rin ako makawala sa naging panaginip ko kanina. What was that? Why did I even have that dream?
Malcom and I... kissing. No, we weren't just kissing. Urgh! Bakit ba naman kasi binanggit banggit pa ni Vivian ang honeymoon?
Niyakap ko nalang si Papa na parang batang naghahanap ng lambing dahil inaway ng kalaro. Papa chuckled lowly and hugged me with one arm. Isiniksik ko lalo ang sarili ko sa gilid niya, komportable na rito sa couch sa living room. Dito kami mag-uusap.
"You are still my little girl, Trivina," sabay dampi ng halik sa buhok ko.
"I am always your little girl, Papa. Even if I reach my twilight years, I am still your little princess. I missed you a lot, Papa."
He rubs my back in a soothing manner.
"Sobra ko ring na-miss ang anak ko. It's been years without you, sweetie. Your brother and I were lonely without you," sinilip niya ang mga mata ko.
"I'm sorry it took us years to fix everything, sweetheart. I know it was not easy in Spain," mahina at sensiro ang boses ni Papa.
"Tungkol po riyan..." I paused, hindi alam kung paano ko sisimulan ang usapan tungkol sa lahat ng nangyari sa mga nakalipas na taon.
Umahon ako mula sa pagkakayakap sa kanya at tipid na ngumiti. Hindi pa rin sigurado kung paano ko ikekwento sa kanya ang lahat. Papa must've noticed my hesitation that he combed my hair for comfort.
"Alam kong mahirap ikwento ang lahat ng nangyari. And it's fine, Trivina. You don't have to look back to it if it hurts you reminiscing bad memories. Naikwento na rin naman sa akin ng mga binatang Zalderial ang lahat," he assured me.
Nagsalubong ang kilay ko.
"Iyan ba ang pinag-usapan ninyo ni Malcom kanina?"
Umiling siya. "We were talking about more important things earlier. Ipinaalam na nila ang lahat sa akin bago pa kayo ikinasal."
Tumango ako, pero hindi sumagot. Papa took a deep breath and combed my hair again.
"I couldn't contact your grandmother," panimula niya ng bagong usapan.
"I asked her to come back with me pero ayaw niya. At kahit ako, hindi na rin siya makontak."
He nodded understandingly. "She must've felt so guilty of what she did to you. Trivina, ako na ang humihingi ng tawad para kay Mama. I'm sorry you had to go through hardships because of her impulsiveness."
