Return Home | rinsagi

¹² 🐇

Rin rutubetli odada gözlerini açtı, bir süre uyuşuk bir şekilde etrafına bakındı. Kendisine geldiğinde ayağa kalkmak istedi ama nafile, vücudunu hareket ettiremiyordu. Oturduğu yerde çırpınıp durdu, birkaç denemenin ardından yere sert bir şekilde düştü. Nerede olduğunu şimdi fark ediyordu. Uyuya kaldığı koltuk yerine bir sandalyedeydi, üstelik kolları ve bacakları hem birbirine hem de sandalyeye bağlıydı.

Bulunduğu oda da değişmişti, hatta bir odadan çok depoya benziyordu. Duvar önüne yığılmış kutular, solda duran masanın üzerindeki alet çantası, tavana yakın duran parmaklıklı pencere; hepsi Rin'i ürkütmeye yetiyordu.

Kolunun teki vücudunun altında kaldığı için uyuşmaya başlamıştı. Beton zeminden gelen soğukluk vücuduna gittikçe daha fazla yayılıyordu. Bütün vücudu titredi ancak korkudan mı yoksa soğuktan mi ayırt edememişti.

Ne kadar kalkmaya çalışsa da sandalye ona zorluk çıkarıyor, bu yüzden tek yapabildiği şey yerde sürüklenip kendi etrafında dönmekle kısıtlı kalıyordu.

Bachira olsa burada fırıldak gibi dönerdi, diye düşündü. Bu fikir onu gülümsetmeye yetmişti ancak bulunduğu durum aklına gelince gülümsemesi yüzünde dondu, gözleri yaşarmaya başladı.

Gitmek istiyordu; yetimhaneye geri dönmek, arkadaşlarına kavuşmak şuanda düşünebildiği tek şeydi.

Her ne kadar kaçırıldığının farkında olsa da yalnız olmak istemiyordu. En azından onu buraya getiren çocuk yanında olsaydı bu kadar yalnız olmazdı. O çocuk Yoichi'yle aynı yaşlarda olmalıydı. Yoichi'nin aklına gelmesi kalbini kırdı, eğer onu terk etmemiş olsaydı Rin'e göz kulak olur, şuan başına gelenleri önlerdi.

Gelen kapı gıcırtısıyla beraber adım sesleri odayı doldurmuş, ardından birisi onu yerden kaldırmıştı. Onu buraya getiren çocuk ipleri biraz daha sıkılaştırdı, ardından Rin'in kulağına doğru eğildi.

"Onlara karşı çıkma, canın daha fazla yanar. Kısa sürecek, emin ol. Ayak uydursan yeter, yakında alışırsın."

Çocuk geri çekildi, odada başka ayak sesleri duyuldu. İki farklı yetişkine ait olan bu sesler odada yankılanıyor, adımlar yaklaştıkça Rin'in gerginliği artıyordu.

İki adam durduğunda onlarla göz teması kuramadı. Birinin elinde defter ve kalem diğerinde ise küçük bir çanta vardı. Önce defter olan adam öne çıktı. Rin'in saçından tutup kafasını kaldırmış, gözlerinin en derinlerine bakmıştı. Göz altlarında koyu torbalar vardı, gözlerinde en ufak bir ışık yoktu. Karanlık boşluk, Rin'in korkması için yeterliydi.

"Söyle çocuk, kaç yaşındasın? Hangi yetimhaneden geliyosun?"

Rin'in gözünden bir damla yaş aktı, titreyen sesiyle adamın sorusunu cevapladı. Kafası geriye savrulunca korkusu giderek arttı, adamdan gelen küfür ise bir şeylerin yolunda gitmediğinin göstergesiydi.

"Sikeyim, bu yetimhaneyle anlaşmamız yok, bize sadece sorun yaratırlar. Geçen sefer gelen çocuğa fazla doz verdiğini söylemiştim! Eğer beni dinleyip çocuğu gebertmeseydin anlaşmamız bozulmazdı!"

Diğer adam çantayı açtı, elindeki enjektöre bir sıvı çekti. Milimini kontrol ettikten sonra iğnenin ucuna ufakça vurdu. Gözünün ucuyla Rin'e baktı.

"Sanki bir sikim yapabilirler de. Belgeler hala duruyor, bize karşı bir şey yaparlarsa bu onların zararına olur. O yaşlı kadını ara, yarın bu veledi gelip alsın. Şuan ihtiyacımız olan cevap çocuğun sağ çıkıp çıkamayacağı."

Rin konuşmaları anlamlandıramadan kolunda hissettiği keskin acı dudaklarından bir çığlık kaçmasına neden oldu. Odadaki diğer çocuk arkasını dönmüş, ona bakmıyordu. Gözünden akan yaşlar üzerine damladı. Rin kıpırdayamadı, sadece bitmesini bekledi. İğne etinden çıkarken bile canını yakmıştı.

Aniden gelen mutlulukla gülümsedi, kolunun acısını hissetmiyordu. Kalbi hızlanmaya başladı, bulunduğu oda bir anda aydınlandı. Bağlandığı ipler gevşeyip onlardan kurtulduğunda ise kontrolünü çoktan kaybetmişti.

☆★☆★☆★

Selamlae normalde 1k kelime yaziyodum en az bu bolum 500 kusur yazdim. Sanirim bundan sonra boyle yapicam hem daha hizli bolum gelir boylecw. Kontrol etmeden atiyorum bolumu o kadar farkli gunlerde yazdim ki ne yazdigimi unuttum

Okunmalae cok dustugu icin de iki bolume bolmek daha mantikli geldi acikcasi. Ahrica uswniyorum.

Bugun red yedim moralim bozuk morsl verin