Uçağı eliyle havada uçururken ağzıyla "vuuu" sesleri çıkarıyordu Chanyeol. Babası kapıdan girecekti ama oğlunun o masum halini izlemek için kapıda bekledi.
Chanyeol uçağı yere indirdiğinde sanki yeni geliyormuş gibi kapıdan içeri girdi. Oğluna söylemeliydi. Ne kadar üzüleceğini bilse de öğrenmeye hakkı olan ilk kişi oydu.
"Yeol, gel otur. Bir şey söyleyeceğim." Sakince yatağa otururken Chanyeol'u çağırdı. Chanyeol uçağı kollarının arasına alarak babasının yanına oturdu.
"Chanyeol, cici annen, o, annenin yanına gitti." Yavaş yavaş söylemişti babası.
Chanyeol elinde ki uçağı şaşkınlıktan düşürmüştü. Gözlerinden hızlıca yaşlar akmaya başladı.
Cici annesi, yan komşularıydı. Herhangi bir ihtiyar ya da herhangi bir komşu değildi. Kalbi iyilik ve merhametten oluşuyordu adeta. Bir karıncaya bile zararı gelmez, elinden geldiğince, imkanı yettikçe ihtiyaç sahiplerine yardım eder, mutlu olurdu.
Annesi öldükten sonra Chanyeol'a anne olan, onunla oyunlar oynayan, arkadaş gibi davranan, ona kekler yapan ve sevgi gösteren bir melekti onun için.
Annesinin yanına gitmiş olması onu bir daha hiç göremeyeceği anlamına geliyordu.
Babası göz yaşlarını sildi oğlunun. Onu yalnız bırakmaması lazımdı. Çünkü o daha 6 yaşında küçük bir çocuktu. Koca kollarıyla çocuğunu kanatları altına aldı ve göğsüne bastırdı.
Chanyeol'un her hıçkırığında kalbine bıçak saplanıyor gibi oluyordu. Chanyeol ağlamaya devam etti.
5 ay sonra:
Chanyeol doğru düzgün yemek yemez, dışarı oyun oynamaya çıkmaz, gülmez olmuştu. Annesinin ölümünden sonra gelen en kötü durumlarıydı.
Babası onun bu halini görmemek için son günlerde Chanyeol'dan uzak kalmıştı.
Cici annesinin evlerine yeni birileri taşınmıştı. Tek çocuklu bir anneydi. Eşinden ayrılmış dul bir anne.
Chanyeol'un babasıyla çoktan arkadaş olmuş, hatta arkadaştan öte olmuşlardı. Yakında evlenmeyi planlıyorlardı.
Kadının çocuğu Chanyeol'dan bir yaş küçüktü. Hiç anlaşamıyorlardı. Babası bir gün Chanyeol'u kardeşi olacak çocukla oynaması için ikna etmişti. Chanyeol sızlana sızlana kabul edip oyun oynamaya isteksiz bir şekilde oyuncaklarını paylaşmıştı.
Baekhyun, yani kardeşi olacak çocuk yatağın yanında ki uçakla oynamaya başladığında Chanyeol bağırarak elinden çekiştirmişti ve uçak kırılmıştı. O günden beri Baekhyun'a karşı bir kini vardı.
Baekhyun'un annesi ve Chanyeol'un babası evlenmişti ve aynı evde yaşamaya karar vermişlerdi. Chanyeol 8 yaşına bastığında babasını tehdit etmişti.
"Onlar bu eve gelirse bu evden giderim ve sokaklarda yaşarım" diye.
Babası çocuğunun ciddiyetinin farkına varmıştı ve kabul etmişti. Fakat Baekhyun'un annesine olan aşkından ayrı kalamayacağını düşünüyordu.
Babası, eşinin evine taşındı. Chanyeol'a bir dadı tuttu ve arada yanına uğrayacağını söyledi.
Chanyeol her gün ağlıyordu. O küçük çocuk babasını, hayatını, uçağını, cici annesinin evini, her şeyini çalmıştı. Kalan son umutlarını da sömürmüştü.
Chanyeol her gün odasının penceresinden babası ve Baekhyun'un bahçede oynadıkları oyunları izleyerek ağlardı. Baekhyun'u balığa ve gezmelere götürüyordu. Chanyeol'un hiç kimsesi, hiçbir şeyi kalmamıştı. O daha 8 yaşındaydı.
Artık bu duruma alışıp ağlamamaya, üzülmemeye ve kendi başına olmaya başlamıştı. Kendini en iyi arkadaşı, sırdaşı, dostu ve ailesi olarak görüyordu. Bir şey yapmadan önce sadece kendisi düşünüyordu. Yalnız olmak artık büyük bir sorun gibi değildi.
Okula gitmek için her gün babasını görmesine rağmen Chanyeol içten içe babasını özlüyordu. Vakit geçirmeyi, oyun oynamayı, sohbet etmeyi, sarılmayı, beraber yemek yemeyi ve babasını doya doya öpmeyi. Bu isteklerinin hepsine şimdi Baekhyun sahipti. Bu düşünce aklına geldikçe Baekhyun'u dövmek istiyordu.
Chanyeol babasını ne kadar çok özlese de ona karşı son derece soğuk davranıyordu. Yaşına göre, yaşadıkları dolayısından olgunlaşmıştı.
12 yıl sonra:
Değişen pek bir şey yoktu. Sadece zaman geçmişti ve Chanyeol daha katılaşmış, Baek'e olan kini çoğalmıştı.
Lise bitmiş yaz ayına girmişlerdi. Baekhyun yaz bittikten sonra üniversiteye başlayacaktı. Hala aynı evde yaşıyordu.
Babası ve eşi balayına Baekhyun küçük olduğu için çıkamamış oldukları için bu yaz balayına gitmeyi planlıyorlardı. Baekhyun, Chanyeol ile herhangi bir sorunu olmadığı için ona karşı bir siniri yoktu. Aksine onu seviyordu. Ama kendisine karşı ilgisiz olduğunun farkındaydı.
Annesi ve babası balayına gittiklerinde evde tek kalmamak için Chanyeol'u sık sık ziyaret etmeyi planlıyordu. Üniversite tercihleri için onunla konuşmak geleceği için avantajlı olurdu. Belki Chanyeol'un gittiği üniversiteyi tercih ederdi.
Chanyeol babası ve eşi balayına gittikten sonra liseye başladıktan beri planladığı planları ağır ağır uygulamaya başlamayı düşünüyordu. Baekhyun'a işkence çekitirecek ve canını yavaş yavaş acıtacaktı. Gözü sinirden kapkara boyanmış, herşeyi yapabilecek kıvama gelmişti. Bu işin sonunda ne olursa olsun Baekhyun'dan intikamını alacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Plan is Over | ChanBaek
FanfictionChanyeol hatalar yapmıştı. Yaptığı şeylerin doğru olmadığını biliyordu ve bunların pişmanlığını yaşaması kendini aptal gibi hissetmesine neden oluyordu. Hayatında ilk kez, ilk defa bir şeylerin düzeleceğine inanmıştı. İntikam alabileceğini düşünmüşt...