Asla Dövüşü Durdurma

Bölüm 9 "Lütfedilen Dans"

Alexis

Yaşadığım zaman boyunca geçirdiğim en dehşet geceden bedenen kurtulmuş olsam da, ruhen hâlâ o anları yaşıyordum. Korku, çaresizlik hisleri tüm bedenimi ele geçirmişti ve gece boyu kâbuslar görmeme neden olmuştu. Ağlamaktan şişen gözlerim, güneşin doğmasıyla acıdı. Büyükannem odaya girdiğinde daha sağlıklı bir görüntü vermek adına yatakta doğruldum. İçinde sıcak bitki çayı olduğunu düşündüğüm bardağı komodinin üstüne koydu ve yanıma oturdu. "Pastaneye gitmemişsin?" "Tatlım gece ateşin vardı ve sürekli bir şeyler mırıldanıyordun, seni bu hâlde bırakamazdım." "İyiyim ben, güneşte kalmış olmalıyım." "Doktora görünürüz diye düşündüm?" "Gerek yok, sıcak çayı içersem bir şeyim kalmaz." "Yine de bugünü evde birlikte geçirelim." "Olur." Büyükannem ağnıma bir öpücük kondurdu ve odadan çıktı. Dünden aklımda kalanlar, o notu gördüğüm ana kadar olanlardı. Sonrası hafızamda hiçbir şekilde canlanmıyordu. O evden nasıl çıktığım, beni kimin evime getirdiği. Sıcak çaydan içimi ısıtması için bir yudum içtim ve avuçlarımın arasına aldım. Gözlerimi kapatıp hatırlamaya çalışırken, kapının iki defa tıklatılıp cevap gelmeden açılmasıyla içeriye giren Danny'di. "Geliyorum?" Gözlerimi evet anlamında kırptım. Yatağın ucuna oturduğunda, her zaman ki tavrının dışında, ciddiydi. "Daha iyi misin?" "Sadece biraz hâlsizliğim var, neden geldin?" "Cidden bunu soruyor olamazsın." "Dün beni eve getiren sen miydin?" "Bendim. Neler olduğunu anlatacak mısın?" "Nasıl haberin oldu?" İç çekip konuşmasına devam etti. "Paul'un arabasının anahtarını almak için eve geldiğimde üst kattan telefonunun sesini duydum. Uyanık olduğunu düşündüm ve havuzda olanlardan dolayı son kez konuşmak için odana girdim ama boştu. Telefonun susmak bilmiyordu. Aramayı cevapladığım da Grace'den olanları öğrendim. Geldiğimizde sana fazlasıyla uyuman için ilaç vermişti, doğru ya bu yüzden hatırlamıyor olmalısın." "Evden çıktığımda kapının önünde bekliyordu, her zaman ki gibi konuşmamız tartışmaya dönüştü ve sinirlendiğinde zorla arabaya bindirdi. Odadayken, ilk başta bana bir zarar vermeyeceğini söyledi. O kadar çok korktum ki..." "Bende." "Efendim?" "D-devam et." "... İnanmaktan başka şansım yoktu." "İyi olmana sevindim. Dikkatli ol." "Teşekkür ederim Danny." Oturduğu yerden kalktı ve avuçlarımın arasındaki sıcak bitki çayından bir yudum çekip tekrar bana uzattı. "Amy'nin hasta olduğumda bana da içirdiği çay, tadı güzel değil ama iyi olursun. Bu arada arkadaşını aramayı unutma, seni merak etmiş olmalı." Gülümseyip ağır hareketlerle yataktan kalktı ve odadan çıktı. Üstümdeki tişört ve pantolonu çıkarıp komodinde ki çekmeceden baldırlarımın üzerinde biten bir tişört alıp giydim. Telefonumu alıp odamda ki küçük balkona çıktım ve Grace'i aradım. "Danny?" "Ne zamandan beri aramalarımı Danny cevaplıyor?" "Alexis! Tanrı aşkına sen iyi misin? Bütün gece aklım sendeydi. Aradım ama kimse açmadı." "Ben iyiyim Grace. Merak etmemen için aradım. Her şey yolunda." "Jason sana bir zarar vermedi dimi?" "Birileri zamanlamasını iyi ayarladı ve Jason bir zarar veremedi." "En kısa zamanda gelmeye çalışacağım." "Gelmeni çok isterim." "Ah, kapatmam gerek. Müşteri geldi, sonra görüşürüz. Öpüyorum." "Bende." Telefonu kapattım ve başımı geriye yatırarak ılık havada ki rüzgarın sesini dinledim. Rutin süren 17 yılın beni yorduğunu düşünürken, kendimi karmaşaların ortasında bulmuştum!

Bir zamanlar deli gibi sevdiğim Jason, bana hayatımda yaşayabileceğim en kötü şeyi yapacaktı. Beni Madison'la sadece yaşayacağı bir gece için aldatmıştı ve bunu öğrendiğimde ayrılmamıza karşı çıkmıştı. Doğru olan hep kendisiydi ve başkalarının düşüncelerine, duygularına hiç bir zaman önem vermezdi. Çoğu zamanda kırıcıydı. Ayrılmak istediğimi söylediğim gece bana "İstediğim geceyi bana vermediğinde ne yapmamı bekliyordun?" dediğinde ona olan bütün sevgimi yok etmişti. Beni aldattığını öğrendiğimde bile hâlâ içimde ondan nefret edemeyen bir yanım vardı. Şimdi ise benden istediği sevgiyi ona veremeyecek kadar boştum. Belki de, yeni birisine güvenip, sevemeyecek kadar boş.