Chapter-9
နံနက္ခင္း၏ေလႏုေအးေလးကိုခံယူရင္း soo တစ္ေယာက္ျပတင္းေပါက္တြင္မတ္တပ္ရပ္ေနမိသည္ ေနေရာင္ေႏြးေႏြးကသူမအသားေဖြးေဖြးေပၚတြင္က်ေရာက္ေသာေၾကာင့္ ေရႊေရာင္လက္ေနေသာေမြးညင္းေလးမ်ားကိုပင္ျမင္ေနရသည္ ျပတင္းေပါက္မွအခန္းထဲသို႔ေလတိုးဝင္တိုင္းဆံႏြယ္ေမွာင္ေမွာင္တို႔ကယိမ္းထိုးေနသည္ soo အျပင္ကိုေငးေနေသာ္လည္းသူမအာရံုတို႔ကမေန႔ညေနတြင္သာရွိေနခဲ့သည္....အတူရွိခဲ့ေသာေနဝင္ခ်ိန္...အတူၾကည့္ခဲ့ေသာေနဝင္ခ်ိန္...ထိုေနခ်ိန္မွစ၍သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ကခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ၾကသည္...ခ်စ္သူ...ထိုအသံုးအႏႈန္းကသူမအတြက္ေတာ့ထူးဆန္းေလးနက္ေနေပမယ့္ kai အတြက္ကမထူးဆန္းခဲ့ပါ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေလ အနည္းဆံုးေတာ့သူ႔ခ်စ္သူမ်ားစာရင္းမွာကိုယ္ပါသြားတာဘဲေလ..အစကတည္းက soo ကအရွံုးသမားပါ အခ်စ္ႀကီးခဲ့လို႔ေပါ့.....
နီယြန္မီးေရာင္မ်ားေအာက္တြင္ လက္ခ်င္းယွက္ကာလမ္းေလၽွာက္ေနေသာခ်စ္သူႏွစ္ဦး..ပူပူေႏြးေႏြးၾကင္စခ်စ္သူႏွစ္ဦး...ပလက္ေဖာင္းေလးေပၚတြင္ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးလမ္းေလၽွာက္ေနၾကသည္ ေငြလမင္းကသာလို႔ ေလျခည္ေအးကျဖာလို႔...
"အရင္တုန္းက ညမိုးခ်ဳပ္ရင္ ကို soo ကိုအိမ္ျပန္ေစခ်င္ခဲ့တယ္"
"ဘာလို႔"
"မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီေလ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္းကို..အခုေတာ့မျပန္ေစခ်င္ဘူး"
"ဘာလို႔"
"မခြဲႏိုင္လို႔"
ရွင္းပါတယ္ သူ႔စကားေလးက...soo တစ္ေယာက္ရွက္ျပံဳူးေလးျပံဳးကာေခါင္းေလးကိုသာငံု႔ထားမိသည္ ရင္ခုန္သံေတြကိုပင္သူၾကားသြားမွာကိုေတာင္စိုးရိမိသည္
"ပိုၿပီ"
"မပိုပါဘူးဗ်ာ..တကယ္ပါ"
တစ္ေယာက္လက္ကိုတစ္ေယာက္ကိုင္ကာလမ္းေလၽွာက္လာခဲ့ၾကတာ soo တို႔လမ္းထိပ္ပင္ေရာက္လာခဲ့သည္
"soo ကို႔ဘာသာကိုဆက္ေလၽွာက္သြားလိုက္မယ္ ေမေမျမင္တာျပသာနာမရွိဘူး oppa ကရစ္ေနလိမ့္မယ္"
"ကို႔ခ်စ္သူေလးကျပန္ဆိုေတာ့လည္းျပန္ပါ့မယ္ ခင္ဗ်ာ"
"လုပ္ျပန္ၿပီ"
YOU ARE READING
Invisible Future
Randomလူအခ်င္းခ်င္းသာနီးကပ္ေနေပမယ့္ ႏွလံုးသားႏွစ္ခုေဝးကြာေနတဲ့အခါ ....... အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈထက္ သူ႔ရဲ႕ဘဝတိုးတက္ေရးကို ဦးစားေပးရတဲ့အခါ ...... မထင္မွတ္ထားတဲ့ကံၾကမၼာအလွည့္အေျပာင္းေၾကာင့္ ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကတဲ့အခါ ....... မျမင္ရတဲ့...
