Chapter-17
တိမ္မၽွင္ျဖဴျဖဴတို႔က လူးလာျဖတ္သန္းေနေသာ ေဝဟင္ျပာျပာေကာင္းကင္က လွပလြန္းပါ၏ ေအာ္...ခ်စ္သူရင္ခြင္ထဲမွေန၍ ေမၽွာ္ၾကည့္ရေသာေၾကာင့္ ပို၍လွပပါ၏
"တစ္ခါတစ္ေလ အိမ္မက္ဆိုးေနမွပါ soo ရယ္"
Kai က သူ႔ပုခံုးေလးကို မွီရင္း ေကာင္းကင္ႀကီးကိုေငးကာ စကားဆိုေနေသာ soo လက္ေလးကိုတစ္ခ်က္ညစ္ရင္း အားေပးစကားဆိုသည္
"မဟူတ္ဘူး ကို...soo ေတာ့တစ္စံုတစ္ခုကို နမိတ္ျပတယ္လို႔ထင္တာဘဲ"
"အဲ့တာေတြေမ့လိုက္ပါ မဟုတ္ရင္ ကို႔ကေလးဘဲ စိတ္ဆင္းရဲရမယ္"
လဲ့ျပာေနေသာ ေကာင္းကင္၏ အမည္မသိေနရာတစ္ခုသို႔ ဆက္ေငးရင္း
"ဟူး...အဲ့တုန္းက soo အရမ္းေၾကာက္ေနခဲ့တာ တကယ္.."
"အိမ္မက္ဆိုးသက္သက္ပါ soo ရယ္...အနာဂတ္ဆိုတာ ႀကိဳျမင္ရတာမွ မဟုတ္တာ"
အနာဂတ္ဆိုတာ ႀကိဳျမင္ရတာမွ မဟုတ္တာ... သူ႔စကားေလးကို soo တိုးတိုးေလးျပန္ေျပာမိသည္ ဟုတ္ပါတယ္ soo တို႔အနာဂတ္ေတြက ႀကိဳျမင္ရတာမွမဟုတ္တာ... မျမင္ႏိုင္တဲ့ မနက္ျဖန္ေတြမွဘာေတြဆက္ျဖစ္မလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွမသိႏိုင္ဘူးေလ...
*Ringing***
"Hello"
"...."
"ဗ်ာ...အခုလား..ကၽြန္ေတာ္ေတာင္မသိဘူး"
"...."
"ဟုတ္..ဟုတ္...လာခဲ့မယ္ Noona ကိုေရာ အေၾကာင္းၾကားၿပီးၿပီလား"
"...."
"အင္း..အင္း..လာခဲ့မယ္ဗ်ာ..."
Kai ဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ သက္ျပင္းရွည္တစ္ခုခ်သည္ soo သူ႔ရင္ခြင္ထဲကထြက္ၿပီး မ်က္ႏွာေလးၾကည့္ကာ
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဟင္"
"ကို႔အေမတို႔က လုပ္ခ်လိုက္ၿပီ"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"UK ကေန ျပန္လာတာအခု ကိုရီးယားေရာက္ေနၿပီတဲ့"
"ဟင္.."
"ဟုတ္တယ္ အဲ့တာ ကို အခုအိမ္ျပန္ရမယ္"
"ေကာင္းတာေပါ့ အေမကိုျပန္ေတြ႕ရမွာဘဲကို... ကိုကဘာေတြစိတ္ညစ္ေနတာလဲ"
YOU ARE READING
Invisible Future
Randomလူအခ်င္းခ်င္းသာနီးကပ္ေနေပမယ့္ ႏွလံုးသားႏွစ္ခုေဝးကြာေနတဲ့အခါ ....... အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈထက္ သူ႔ရဲ႕ဘဝတိုးတက္ေရးကို ဦးစားေပးရတဲ့အခါ ...... မထင္မွတ္ထားတဲ့ကံၾကမၼာအလွည့္အေျပာင္းေၾကာင့္ ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကတဲ့အခါ ....... မျမင္ရတဲ့...
