Lost on the Road (COMPLETED)

Kabanata 6

Kabanata 6

Akala ko ayos na maging maingat ako sa kaniya, lalo na pala ngayon. Lalo na ngayong matapos kong malaman ang pinaggagagawa niya. He's a womanizer, a flirt, play boy and... always horny. I realized how dangerous it was to be around someone like him.

Alam mo 'yon? Parang anytime, pwede ka niyang lapain. Nakakainis nga dahil iyon na ang laging tumatakbo sa isip ko. Hindi ko maawat, hindi ko ma-control.

I always watching my steps, never letting myself get too close. I tried to protect myself by keeping a safe distance. Mas maigi naman na iyon, ano? Ayaw ko ngang ipakita sa kaniya na lahat ng babae ay magpapadala sa kaniya. Kahit anong kabaitan pa ang ipakita niya sa akin, hinding hindi ko susuklian iyon ng puri ko. As in never.

Dibali ng gawin niya akong alipin at katulong sa bahay niya, ayos lang sa akin. Basta huwag lang maging alipin ng katawan niya. Hinding hindi ako papalagay sa posisyon ng maraming babaeng inuto niya, ano.

Umiling ako sa mga naiisip. Simula nang ikwento niya sa akin ang tungkol sa side niyang iyon, iyon na ang laging laman ng isip ko. Pakiramdam ko tuloy, lagi siyang may masamang balak sa akin.

Gabi na ng magtungo ako sa banyo para maglinis ng katawan. Wala ngayon si Lucas, nagpaalam siyang gagabihin ng uwi at hindi naman sinabi kung anong rason. Hindi ko naman tinanong kasi alam ko naman na ang sagot. Siyempre, maglalandi na naman 'yon. I'm sure he's already found some other woman to charm. Maybe he's out chasing his next conquest. Or, who knows, maybe he's just looking for another round of attention from someone who'll fall for it. Either way, it doesn't matter. It's not my problem.

Isang bestida na lamang ang naisuot ko dahil basa pa ang mga damit ko dahil nilabhan ko ang mga ito kanina.

Speaking of basa. Ngayon ko lamang napagtanto na lahat pala ng bra ko ay basa!

Oh, no.

I couldn't let myself go to bed without one. Especially not with Caelum around.

I cursed under my breath, rushing over to grab two bras, hanging them up on the electric fan, hoping they would dry quickly. He isn't home yet. Siguro madaling araw na 'yon uuwi or bukas na. I've got time. For now, I was free to move around the house without having to worry about him walking in on me.

I could feel the chill of the night creeping in through the open windows. Nagkape ako ng walang magawa. Hindi na ako nalilibang sa kapapanood ng TV.

When I finally got tired, I decided to sleep. I turned off the light, and the room was immediately swallowed by darkness. I pulled the blanket over me. The night was cold, so I tightened the blanket around myself.

I wasn't sure how long I had been lying there, trying to cool down and rest. Hindi ako makatulog kaya nanatiling bukas ang mga mata ko habang nakatihaya.

Ano pa nga bang aasahan ko? Nag-kape ako, so expect kong hindi agad ako makakatulog.

Hindi ko ni-lock ang pinto para hindi ako mabitin sa pagtulog mamaya kung sakali mang umuwi si Lucas. May tiwala naman ako sa mga tao rito, mas may tiwala pa nga ako sa kanila kaysa sa kaniya.

Suddenly, nang ipipikit ko na ang mga mata ko, narinig kong bumukas ang pinto. Napabangon agad ako. Madilim kaya hindi ko makita.

"Lucas?" tawag ko.

Walang sumagot. 10 seconds, 15 seconds— I had no idea how long it had been. But I didn't feel like I was alone in the room. There was a presence around me.

"Sino 'yan?"

Wala pa ring sumasagot. Nagsimulang umakyat ang kaba sa dibdib ko. The sound of footsteps on the floor, and the mysterious creak of the door, as if it slowly lifted from the ground.