Lost on the Road (COMPLETED)

Kabanata 23

Kabanata 23

Masaya akong gumising kinabukasan. Kinapa ko ang kama, napamulat ako nang hindi ko na naramdaman si Lucas sa tabi ko. Dahan dahan akong bumangon at kinusot ang mga mata. Hindi ko siya nakita sa loob ng kwarto pero may naririnig akong boses sa sala.

Tumayo ako at binuksan ng kaunti ang pintuan. Pamilyar na boses ang narinig ko. Hindi ako lumabas at sinilip na lamang iyon.

"Pinagsabihan ko na kasi sila, e. Hindi sila nakinig sa akin. Ang laki ng problemang pinasok ni Pablo," si Mateo. "At ikaw, kinunsinti mo pa? Ano ng mangyayari ngayon?"

Sinapo niya ang kaniyang noo habang kausap si Lucas. Nakita kong nakayuko si Lucas na para bang sinesermunan siya.

"Umayos ka, Luke. Kapag nakarating 'tong ginagawa mo kina Tita Amanda at Tito Grant, malaking gulo rin 'to," dagdag niya. "Baka madamay pa si Laure kung ipagpapatuloy mo 'to,"

Nag-angat ng tingin ni Lucas kay Mateo nang mabanggit nito ang pangalan ko. Kumunot ang noo ko dahil hindi ko naiintindihan ang pinag-uusapan nila. Ako? Madadamay? Madadamay saan?

Umakyat ang kaba sa dibdib ko sa hindi malamang dahilan. Hindi naman pupunta rito si Mateo kung walang problema. Halata rin sa mga mukha nila ang pagiging problemado. Ano bang nangyayari?

"Tingin mo ba, hahayaan ko siyang madamay?" si Lucas.

"Sabihin na nating hindi. Ang sinasabi ko, mali itong mga ginagawa niyo. Nagtatago kayo. Kaya pati mga taong walang ginagawang masama ay nadadamay dahil sa mga gawain niyong hindi pinag-iisipan."

Ramdam ko ang galit sa mukha ni Mateo pero hangga't maaari ay nananatili siyang kalmado.

"Magkaiba kami ni Pablo, okay? Hindi ko tinatago si Laure. Pinoprotektahan ko siya—-"

"Pinoprotektahan saan? Saan, Luke?"

Umigting ang panga ni Lucas. Natigilan siya at hindi nakapagsalita. Kumunot ang noo ko dahil hindi ko talaga naiintindihan ang mga sinasabi nila.

"Galit na galit ang mga dela Fienza, Luke. Hindi lang basta kaibigan ang pinag-uusapan dito. Kamag-anak ko rin. Pamilya ko. Naiintindihan mo?"

Lucas looked down and shook his head, looking troubled.

"What do you want me to do? Kausapin ko sila na iurong ang kaso laban kay Tita Herah? At pakasalan si Lillana? Fuck! No way!" determinadong sabi niya.

"That's not what I mean," Mateo answered calmly. "I'm just giving you advice because I know both of you well. You better fix this mess you've gotten yourself into before it gets worse."

"Bakit ako? Anong kinalaman ko roon?"

"Nagtiwala sa'yo ang mga dela Fienza, but you're the one who's supporting their daughter's relationship with my cousin. How are you going to explain that?" Mateo said.

"What am I supposed to do? They love each other. I don't even understand why you don't see that. It's like you've never been in love," Lucas responded.

Mateo's expression grew angry, and he clenched his jaw harder.

"Come on, Matt. I understand both of them. They're both my friends. This isn't their fault. Wala namang dapat sisihin kundi ang desisyon ng mga magulang namin. Can you imagine if you were forced to marry someone you didn't love—"

"Shut up, Luke. Anong alam mo sa pagmamahal?"

Lucas didn't answer. He just gave a smirk. I couldn't take it anymore, so I decided to step out of the room.