Sabahtan beri şu Eray meselesiyle uğraşıyorum. Yani okula yeni çocuk gelmiş. Hemde bizim sınıfa. Adı Eray'mıymış neymiş. Galiba Bad Boymuş. Yani herkes öyle diyor. Demek bana rakip çıktı. Bakalım hangi sürtükmüş bu Bad Boy. Herkes birbirine ''kantine geldi. Geliyor'' gibi şeyler demeye başladı. Görelim bakalım şu eziği.Kapıya siyahlar içinde biri girdi. En arkada oturuyordum. Dikkatini çektim heralde. Buraya doğru geliyordu.
-Hmm demek sende Bad Girlsin. Herkes senden bahsediyordu. Şu bana rakip olacak kızı görmek istedim.
-Benimle konuştun
-Ne var bunda konuşamaz mıyım?
-Sen öldün.
-Hahah. Bir Bad Boy'a?
Ordan kalkıp gittim.
ERAYDAN;
Herkes üstüme geliyordu
-Erayy? Erayyy?
-Burdayım bebeğim.
-Ölmüş
-What The Fake? Ne ölmesi lan.
- Hemen 112'yi arayın.
-Noluyo lann?
Hemen gidip o kızı buldum
-Bana ne yaptın ha?
-Benimle konuşan herkes ölür. Ve şimdi bende bunu gerçekleştireceğim.
Elinde bıçak vardı. Hemen ordan kaçtım. O da bıçağı duvara sapladı. Koşmaya başladım. Oda havalandı ve uçmaya başladı. Hemen döndüm.
-Son Duanı Et.
Tam bıçağı saplıyacakken elinden bıçağı aldım
-Sen Bad Girl'sen unutma ki bende Bad Boyum.
-Aaaa!
Beni boğmaya başladı. Onu belinden tutup duvara yasladım. Ve kulağına fısıldadım.
-Bad Girliğinden midir bilmiyorum ama sana aşık oldum.
ECRİNDEN;
Ne? Bu çocuk gerçekten ölmeli. Hemen elindeki bıçağı aldım. Bu sefer duvara yaslanan oydu. Bıçağı boğazına dayadım.
-Beni öldürmeye çalışsanda ben ölmeyeceğim.
Bu çocuk canına mı susamıştı. Biraz konuşayım sonra öldürürm dedim. Manzaralı bir yere çıktık.
-Ben aslında bir ölüyüm. Annem ben 4 yaşımdayken trafik kazasında öldü. O gün bugündür Bad Girlim. En son yedi yaşında aşık olmuştum. Ama o beni tembel ve kötü olduğum için terk etti. Bende kendimi öldürdüm. Kimse benimle konuşmasın diye. Bugüne kadar Avril sayesinde burdayım. Yoksa burda olmayabilirim. Ben zaten tüm bunları Avril sayesinde yaptım. O benim idolüm. En azından biraz acıma duygum var. Bu yüzden benimle konuşanları hayalet olarak ortada dolaşmasın diye öldürüyorum. Sana birazdan yapacağım gibi. O günden beri herkesten hayattan nefret ediyorum. Ve kendime bir söz verdim. Asla aşık olmayacağım. Doya doya eğleneceğim. Kimsenin beni incitmesine izin vermeyeceğim.
O sırada dudağıma tuzlu birşeyler değdi. İnanmıyorum. Benn..ben ağlıyordum.
-Ne! Ben ağlıyorum
-Ahh! Çok kötü bir hayatın varmış kötü kız?
-Ecrin.
-Eray.
-Vee. şimdi sana gelelim. Seni öldürmek istemiyorum. Bana bir iyilik yapıp kendini öldürümüsün?
-Ben bir Bad Boyum. İyilik yapamam. Bu yüzden ölmüyorum. Ben seni olduğun gibi kabul ederim. 7 yaşından beri küstüğün o şeyy.. devam etse?
-Ben bir ölüyüm. Benimle asla yarışamazsın.
-Ve seninle konuştuğum için bende bir ölüyüm.
-Yaa! Çattık ya.Peki ortalıkta hayalet olarak dolaş. Ben gidiyorum.
Tam giderken arkamdan bir kol beni tutup kendine çekti. Siyah gözleri karanlıkta parlıyordu. O kadar güzellerdiki. İçimde bişeyler oluyordu. Sanki bir Bad Girl 4 insanı aynı anda öldürüyordu. Böyle birşey ilk defa başıma geliyordu. Neydi bu duygu?
***
