O günlükten tam 2 hafta geçmişti. Ama ben hala etkisini üzerimden atamamıştım. Yine odamda otururken kapı çaldı.
-Tak tak tak!
-Ne var?
Karşımda saçları örülmüş sarı saçlı, kahverengi gözlü, esmer tenli başkalarına göre sevimli, bana göre çok cici bir good girl duruyordu. Ve ben good girl'lerden nefret ederdim.
-Burası Volkan Vuran'ın evimi?
-Evet. Lanet olası sen kimsin?
-Ow. Bu biraz ağır oldu. Ben Elif Vuran. Sende....?
-Çağla Vuran.
-Ow. Kayıp kardeş.
Boynuma doladığı kollarını iterek sitem ettim.
-Ne?
-Ya gel yukarıya çıkalım. Herşeyi anlatıcam.
***
-İşte babam annenle evlenmeden önce annem bana hamileymiş.
-Banane bundan. Niye geldin?
-Artık burada kalıcam. Ee babam nerde?
-Tatilde.
-Ne zaman döner? Ona süpriz yapmak istiyorum.
-Asla.
-Anlamadım?
-Haftaya diyorum.
-Ay sende bir kötüsün ya. Neyse kahve içer misin?
-Sütlü.
-Ee senin annen nerde?
-Öldü.
-Aa! Ay ben çok özür dilerim. Ya bilmiyodum bak.
-Önemli değil good girl.
-Hahahaha. Ne güzelmiş ya. Good Girl. Sevdim. O zaman sende Bad Girl misin?
-Yani. Off. Niye geldin ki şimdi sen? Ne zaman gitçen?
-Aa! Misafiri kovuyo ya.
-Istemiyorum ben misafir falan.
-Ay. Sanada kalmadık.
-Kızım çok cicisin. Birgün elimde kalacaksın. Neyse ben yatıyorum.
-Yaa. Ben nerde yatıcam?
-Dışarda.
-Of!
Bu kayıp kardeş daha beni tanımıyor galiba. Ona kendimi göstermeliyim bence.
***
