-Kızım gidiyor musun?
-Evet baba.
-Hadi kızım hayırlı git. Iyi çalış.
-Of baba. Bu arada okuldan sonra arkadaşlarla gezicez.
-Kızım. Dikkat et kendine orda arabalar vardır.
-Aa! Baba bana çocuk muhabelesi yapma. Ben artık 14 yaşındayım. Kendi başımın çaresine bakarım.
Konuşmasına izin vermeden kapıyı kapatıp çıktım. Bazen beni öyle sinir ediyor ki öldüresim geliyor. Annem sırf o adamın yüzünden öldü zaten. Okula vardım.
-Naber Çağla
-Iyi senden Azra
-Iyi.
-Az...Azra Utku orda.
Utku benim aşık olduğum çocuktu. Aşırı derece yakışıklıydı. Mavi gözleri kumral saçları vardı. Gülümsediğinde gamzeleri ortaya çıkıyordu. Onu izlemek öyle tatlıydı ki. Sesi, gülüşü. Ama malesef Azra bunu anlamıyor.
-Bu çocukta ne buluyorsun anlamıyorum ki
-Azra. Kötü kızlar iyi çocukları sever.
-Haha. Doğru.
EVE DÖNÜŞ
Of. Baya bi alışveriş yapmıştık. Çok yorgundum. Hemen içeri girmek istedim. Şimdi babamın dırdırını çekemem.
-Kızım. Hoşgeldin. Saat kaç haberin var mı?
-Evet baba. 20:12.
-Merak ettim seni. Yemek yemicek misin?
-Of baba.
-Senin iyiliğin için söylüyorum kızım.
-Aa! Yeter. Keşke annem hayata olsaydı. Senin iyiliklerinden bıktım artık. Senin yardımını istemiyorum. Senden nefret ediyorum!
Direk odama çıktım. Arkamdan bağırdığını duyabiliyordum. Nefret ediyorum. Herkesten herşeyden. Kimse benle konuşmasın. Duygularım incinmesin.
-Çağla. Kızım gel konuşalım.
-Defol.
Asla annem gibi olamayacağım. Utku'da bana bakmaz zaten. Nefret ediyorum. Doğduğum için nefret ediyorum. Annemden nefret ediyorum. Beni bıraktığı için nefret ediyorum. Mutfağa gittim. Elime bıçağı aldım.
-Kızım. Sakin ol. Sakın bir delilik yapma.
-Sus. Senden nefret ediyorum. Herkesten herseyden nefret ediyorum.
-Tamam. Seni anlıyorum. Hadi bırak o bıçağı.
Ağlıyordum.
-Nefret... nefret...ediyorum.
Babam bana yaklaştı.
-Aaa! Yeter.
Bıçağı babama batırdım.
-Ö..öl..
-Kızım.
-Bıktım artık bu hayattan. İnsanlardan. Nefes almaktan!
Öylece yerde yatıyordu. Bıçağı karnından çıkartıp tekrar batırmıştım. ve sonra döndürmüştüm. Ağzından kanlar akıyordu. Gözleri açık kalmıştı. Artık kalbi atmıyordu. Bedeni soğuktu. Bıçağın olduğu yere benim tuzlu gözyaşım damlıyordu. Neden ağladığımı bile bilmiyordum.
-Baba. Özür dilerim. Hadi kalk. Sarıl yine bana. Okşa saçlarımı. Bana hikaye oku. İyiliğimi düşün. Bu koca dünyada ben ne yaparım? Beni kötülüklerden kim korur? Baba. Çok özür dilerim. Baba. Baba.....
***
