3 YIL SONRA
-Babaa!
-Efendim Çağla?
-Hadi ayyemi göymeye gidiyoyuz. Geç kalmayalım!
-Geldim.
Kızımı kucağıma aldım. Sarı saçları ve mavi gözleriyle çok şirindi. Gözlerini benden kaşlarını annesinden almıştı. Bu yüzden adını ''Çağla'' koymuştuk. Ecrin bir ölümlü olduğu için kızımız daha 1 yaşındayken ölmüştü. Küçük Çağla şimdi 4 yaşında.
-Hadi baba hadi. Ayyemi göycezz.
-Tamam Ecrin tamam.
Mezardan gelmiştik. O günü hala hatırlıyorum. Gözlerimin önünde ölüp gitmişti. Ve hepsi benim yüzümdendi. Onu öpmeseydim şimdi Eray ile birlikte mutlu olacaklardı. Bunu bildiğim için kendimden nefret ediyorum. Çünkü hepsi benim suçum. Eray'a ne oldu derseniz mezarlık bekçileri onu serbest bıraktı. Sonra buraya gelip Ecrin'in hamile olduğunu görünce ilk önce sinirlenip beni dövmeye, sonra eşyaları fırlatmaya başlamıştı. Eray şimdi evinde tek başına yaşıyor. Dışarı çıkmıyor, misafir istemiyor.
-Baba ben acıktım.
-Kızım sabret yemek hazırlıyorum zaten.
-Baba bana hemen yemek vey. Yoksa ayyem gibi kötü kız oluyum bak.
-Hhaaha. Tamam benim kötü Çağla'm.
Çağla aynı annesi gibiydi. Çok sevimliydi. Bişey istediğinde yapmayınca o mavi gözlerini kocaman açıp dudağını aşağı sallayıp titretiyordu. Onun bu halini görseniz ona kıyamazsınız. Küçük yavru bir kedi gibi.
-Gel buraya seni küçük kedi.
-Aaa! ahhaaahh. Baba haha. Yapmaa.. aahahaha. Gıdıklama ya ahahaha.
-Seni yerim ben yerimm.
-Hahaha. Baba dur haha.
Akşam yemeği bitmişti. Ona her gece dünyanın en kötü kızının hikayesini okuyordum. Bu yüzden annesini tanıyordu. Yine uyuyakalmıştı. Onu biraz böyle seyrettikten sonra üstünü örtüp gittim. O benim küçük narin kızım. Ben ona nasıl kıyarım ki.
***
