Mr. Badboy and Miss. Goodgirl - The Bad Boy series #1

Hoofdstuk 24

POV OLIVIA
Ik ga op zoek naar Christian. Ik kom hem tegen.

"Hey schat hoe gaat het" vraagt hij aan mij.

"Euhm... " Zou ik het over mijn gesprek met Dylan hebben?

"Goed hoor" antwoord ik

"Dan is het goed, ik zou je ook graag uitnodigen voor een etentje voor twee personen"

"Ik begin te blozen"
"Ja dat accepteer ik heel graag" antwoord ik

"Dan kom ik je rond zeven uur ophalen"

"Oké is goed maar ik moet nog wel even repeteren. Maar dat duurt niet zo lang"

"Is goed gaan we naar de les"

"Ja voor we te laat zijn"

******************
Ik kom aan bij het repetitielokaal en hoor weer iemand spelen, dat zal Dylan wel zijn. Er verschijnt direct een lach op mijn gezicht.

Ik doe rustig de deur open en zie hem spelen op zijn gitaar.
Hij speelt echt goed, ik voel het kriebelen in mijn buik als ik naar hem kijk.

"Het gaat al veel beter zeg ik wanneer hij stopt"

"Ja die lessen werken echt" zegt hij met een glimlach
Ik lach teug naar hem

Hij komt dichter bij, "waarom ging het ineens zo slecht tussen ons vraagt hij plots"

Die vraag overviel me, "ik weet het niet Dylan maar het is misschien een teken dat we niet bij elkaar horen"

"Zie jij dat zo dan" vraagt hij

"Ja hoe zie jij het dan" zeg ik

Net op dat moment komen Jess en Bjorn binnen

"Sorry dat we zo laat zijn" excuseert Jess zich direct.

Ik blijf wachten op een antwoord van Dylan maar ik denk dat het niet gaat komen

"Zo gaan we beginnen" zegt Dylan plots.

"Ja let's go" antwoorden we samen

Na de repetitie maak ik me klaar voor mijn etentje met Christian.

Even later hoor ik iemand kloppen om de deur, "Liv er is iemand voor je hoor ik Jess roepen".

"Ik kom eraan Jess"

Ik kom uit de badkamer en zie Dylan staan, Jess gaat even weg.

"Hoi Liv"
"Hey Dylan wat kom je doen" vraag ik bezorgt

"Ik vond dat we moesten praten omdat ik niet op je vraag antwoordde bij de repetitie maar ik heb mijn antwoord"

Ik wacht af...

"Het ging slecht omdat ik de kans niet kreeg om te laten zien wie ik ben, jij ziet mij als een player zonder hart maar dat ben ik niet, ik ben een jongen die zich zo voordoet omdat ik erbij wil horen en die jongen, die ging weg toen jij kwam. Ik werd weer mezelf, iemand die niet bang is om zijn gevoelens te tonen en iemand die altijd vrolijk is al hij zich goed voelt. En die jonge was er toen ik bij jou was. Maar die jonge ging weet weg toen jij weg was"

"Dylan doe dit niet...... "

"Wat niet mijn gevoelens tonen aan jou"

"Ik wil niet dat het nog Ingewikkelder word tussen ons"

"Ik heb Christian en jij hebt Camilla dat is toch wat je wilde", "dat je mij niet in je leven wou" roep ik luid.

"Nee zegt hij, dat is wat jij wilde" 

"Hoe bedoel je vraag ik"

"Jij hebt me laten zitten op onze eerste date of ben je dat soms vergeten" roept hij luid.

"Hoezo ik heb je laten zitten, jij stuurde een bericht dat je mij wou vergeten en dat het niet zou werken tussen ons dat heb jij gestuurd" roep in luid, "ik moest uit je buurt blijven"

"Over welke berichtje heb jij het in godsnaam" vraagt hij plots.

"Weet je dat niet meer, dat berichtje dat mijn hart in duizend stukken brak" Ik voelde een traan over mijn wang glijden.

Toen klopte er iemand op de deur, ik deed de deur open en ik veegde de traan snel weg.

"Hey Chris kom binnen" zeg ik
"Dag Liv", hij gaf me een kus en keek naar Dylan

"Ah, hey Dylan hoe gaat het stoor ik jullie"

"Nee antwoord Dylan",  hij wandelt naar de deur, "ik spreek je nog" zegt hij tegen me.

Hij keek ook triest toen hij vertrok, wist hij echt niks van een berichtje en wachtte hij echt nog op mij.

In wou hem achterna lopen maar ik deed het niet want Chris nam mijn hand vast en trok me mee.

"Kom schoonheid, zullen we dan maar"