"අයියා තවුසෙ ලෑස්ති නම් ඉක්මනට එනවකො මට පරක්කුයි හලෝ!!"
හත හමාරට පටන් ගන්න ඉස්කෝලෙට හතටවත් යන පහන්දි උදේ පාන්දර කොන්ඩ කරල් දෙකත් බාගෙට ගොත ගොත ගේ දෙවනත් වෙන්න කෑගැහුවෙ නිමේක්ෂ අයියා තාම ලෑස්ති වෙලා ආවෙ නැති හින්දා.ඌ මේ මහ පාන්දර අපිත් එක්ක ආවා විතරයි ආයෙ එලිය වැටෙන ටිකට ගෙදර ඇවිත් ඉස්කෝලෙ යන්නත් ලෑස්ති වෙනවද?
නෑ යකූ..
පහන්දි ඔය ගිරිය කඩන් බෙරිහන් දෙන්නෙ ඒකිව ඉස්කෝලෙට ගිහින් දාන්න කියලා.මොන ඉස්කෝලෙද පහන්දි! නිමේක්ෂ අයියා ඇඳට සම්ප්රාප්ත වෙලා නිදි ඇති මෙලැහැකටත්.
"ටැක්සි එක ඇවිත් ඇති ගිහින් නගිනවා මෙතන බෙරිහන් දෙන්නැතුව!"
ඈනුමකුත් ඇරන් කිචන් එකේ ඉඳන් සාලෙ පැත්තට ආව නිමේක්ෂ අයියා එහෙම කීවෙ පහන්දිගෙ බෑග් එකට කෑම පෙට්ටියයි වතුර බෝතලෙයි දාන අතරෙදි.බලපන්කො ඉතින් නිමේක්ෂ අයියට තියෙන වැඩ!
"බායි.. හවසට මං තනියම එන්නම්.ඔයා එන්න ඕන්නෑ!"
පහන්දි නිමේක්ෂ අයියට දණ ගහලා වැන්දා.මොකද කියනවනම් ඔය කෙල්ල පොඩි කාලෙ ඉඳන් හැදුනෙ ධනවංශ අංකලුයි නිමේක්ෂ අයියයි එක්කනෙ.අර කතාවකුත් තියෙන්නෙ උදේට ගමනක් යන්න කලින් දෙමව්පියොන්ට වැඳලා ආශිර්වාද අරන් යන්න ඕනි කියලා.මතක ඇති කාලෙක ඉඳන් පහන්දි තමන්ගෙ අයියගෙන් තමයි හැමදාම ආශිර්වාද ගන්නෙ."පරිස්සමෙන්.."
"හා හා! ඔයා යනවනම් යන්න සයාශ් අයියලා දිහා"
"දවල් වෙලා යන්.. ඉස්කෝලෙ ගිහින් වරෙන්කො ඉස්සෙල්ලා"
"හරේ! මං එනකන් ඉන්නවා ඈ!"
"අර වාහනේ යයි! ඉක්මනට පලයන්"
"ඕකේ බොස්! උම්මා හොඳේ"
අනේ ඉතින් ඒ සහෝදර ප්රේමෙට ඇස් වහක් නම් වදින්න එපා.කෙල්ල ගියා විතරයි නිමේක්ෂ බොසා අපහු ඇඳට සම්ප්රාප්ත වුණා.නිදාගන්න වුවමනාව තිබ්බත් මූ එවලෙ ඇඳට වෙලා මැසේජස් හැට හුට හමාරක් දාලත් දවස් ගානකින් තාම රිප්ලයි එකක්වත් නැති උගේ මකුළුදැල් බැඳිච්ච වට්සැප් එකේ එකම එක චැට් එකක් දිගේ උඩ පල්ලට සැරිසරන්න පටන් ගත්තෙ මූණත් දෙක කරන්.මේ දවස් ටිකේ වෙච්ච දේවල් හින්දා ඌත් අපි හින්දා ගමන් ගස්සපු හින්දා ඉක්මනටම උට නින්ද ගියා.මූත් නිකන් අර මොකාද එකා වගේ ෆෝන් එකත් බොක්කෙ තියන් එහෙම්ම නිදි.
YOU ARE READING
මණ්දාකිණි | BL | Horror | Ongoing ⚠️️
Non-Fiction"Chrysanthemum කියන්නෙ හරි ලස්සන මලක්,ආත්ම ගානක් තිස්සෙ අපේ පස්සෙන් එන" "සමහර හිත් මුණ ගැහෙන්න ආත්ම ගානක් පෙරුම් පිරුවත් මදි අයියෙ..." "ආත්ම ගානක් වුනත් මොකෝ මුණ ගැහෙනවනම්?" -මණ්දාකිණි~ -24.10.30