මණ්දාකිණි | BL | Horror | Ongoing ⚠️️

61.

Continuing Oshada's pov..

"උඹ උදේ වෙනකන්ම බලන් ඉන්නද කල්පනාව?"

"උඹත් කපල් වෙච්ච දවසට තේරෙයි!"

"අඩෝ මේහ්.. සිරාවටම කස් එක සෙට් වෙයිද?"

"සෙට් වෙන්න තියා උඹලා තාම ප්‍රශ්නෙ සෙට්ල් කරගත්තෙත් නෑනෙ!"

"කොහොමත් දැන් මම ගෙදර ගිහින් හමාරයි.. දවස් දෙකක් අර යකාගෙ සට්ඩී සෙෂන් එක මගෑරුනා.දවස් දෙකක් නංගිව ගෙදර තනියම දාලා ආවා.මෙලැහැකටත් ඕකි තාත්තගෙ කනේ තියලා ඇති සීන් එක! බලපන්කො මේ පොඩි එවුන්නම්ම්ම්ම්! මාවම කන්නනෙ බලන් ඉන්නෙ"

"මොකද්ද කීවෙ!? පහන්දිව තනියම දාලා ආවා?? බොට පිස්සුද බල්ලො???"

"නෑ බ්‍රෝ! පිස්සු නෙවේ.. පිස්සු එකේ හොඳම එක! අනික.. පිස්සු නැත්තම් මෙච්චර රිස්ක් එකක් අරන් තොපිලව බලන්න මෙහෙ එයිද මම!"

සයාශ් අයියගෙයි නිමේක්ෂ අයියයිගෙයි කටහඬවල් යන්තමට දැන් මට ඇහීගෙන එනවා.ඒ අස්සෙ අර ඊසීජී මැෂින් එකේ සද්දෙත් ලාවට ඇහුනා.ඒත් මං හිටියෙ අයිස් කුට්ටියක ගල් වෙලා ඉන්න සැමන් මාලුවෙක් වගේ අතක් පයක්වත් හොලවගන්න බැරුව.

දැන් කීයට විතර ඇත්ද? මං දන්නෑ මං කොච්චර වෙලා මෙහෙම හිටියද කියලා.

"අනේ මංදා බං! උඹ නැත්තම් මම.."

"අපෝ වහගනින් පරණ සීඩි තැටිය! ඒහ්..! Are you serious??? අන්න උඹෙ පොඩි එකා ඇහැරලා!"

මං හිටිය කාමරේ තිබ්බ පුටු සෙටියෙ වාඩි වෙලා උන් දෙන්නම හිටියෙ කතාවක වුනාට නිමේක්ෂ අයියා අහම්බෙන් වගේ දැක්කා මම මගේ අතේ ඇඟිලි හොලවන්න ට්‍රයි කරපු විදිය.

"Thank god! ඕෂධ.."

මගෙ ළඟට දුවගෙන ආව සයාශ් අයියා ඉක්මනටම මගෙ අතින් අල්ලගත්තෙ එක අතකින් මගෙ ඔළුව අතගාන ගමන්.ඩෑඩ් වයිබ් නෙවේ යකූ.. දැන්නම් මට මුගෙන් දැනෙන්නෙ මාම් වයිබ් එකක්!

මං හෙමීට මගෙ ඇස් දෙක අරින්න ට්‍රයි කළා.ඒක නිකන් ගම් ගාලා අලවලා වගේ යකූ! ඇස් පිහාටු පවා ගොඩක් බරයි.ඒත් මං යන්තමට මගේ ඇස් දෙක ඇරගත්තා.මටත් ඇහැරුන ගමන් දකින්න ඕනි වුනේ සයාශ් අයියව..