'Til I Meet You... AGAIN #AlDub <3

Chapter (7): Si Ms.Sungit at si Dimple Guy

Continuation ...

Binasa ni Alden ang lahat ng info about kay Maine.
Nagulat siya nang mabasa niyang dati palang sa New York nagtrabaho ang dalaga.

Kinutuban bigla siya na posibleng iisa lang si Ms.Sungit at si Yaya Dub pero parang imposible pa rin sa isip isip niya.

Dahil sa kutob na iyon mas naging eager siyang maka-Close agad-agad ang dalaga kaya naman naisip niyang i-save ang number ni Maine.

Ano naman kaya ang ite-text ko sa kanya?? Kasi as far as I can remember..may atraso pa ako kay Sungit.

Ganito kasi yun.....

*FLASHBACK*

@NEW YORK CITY :P

Alden's POV:

Finally.. I'm here in New York!

It's time to unwind and relax...
Pagkatapos kasi ng ilang projects ko sa Pinas kelangan ko din naman ng time for myself.

So,here I am now waiting for a cab to come para makapag-check in na'ko sa hotel .

While I am waiting napansin ko si Ms.Sungit na nakilala ko sa NAIA(Philippines) .

Sabay pala kami ng flight.

Tulog kasi ako the whole flight kaya di ko napansin si Ms.Sungit.

Nang isang metro na lang ang layo ko kay Sungit narinig ko siyang humihikbi .

Inabutan ko ulit siya ng handkerchief pero tinitigan lang niya ito.

Nagtama ang mga paningin namin at kitang-kita ko ang lungkot sa mga mata niya.Parang gusto ko siyang yakapin.

Nauna syang nag-iwas ng tingin at nagsalita...

"Ano ka ba?? Supplier ka ba ng panyo at bigay ka ng bigay sa akin? O baka naman type mo ako kaya nagpapapansin ka sa akin ? Stalker ba kita ha?.. lalaking weirdo na may lubog sa mukha." -Ms.Sungit

Nabigla ako sa tinuran ni Sungit.Kaya naman sinagot ko sya kahit ba parang nalulunod ako sa mga tingin niya.

"UNANG-UNA SA LAHAT MS.MASUNGIT HINDI AKO SUPPLIER NG PANYO..NAG-AALALA LANG KASI AKO NA BAKA PUNONG-PUNO NA NG UHOG YANG SCARF MONG KULANG NA LANG TAKPAN YANG BUONG MUKHA MO,SIGURO PANGIT KA!

"Edi wow taong kalabaw! Hindi ka nga supplier ng panyo pero weirdo ka! Nakakahiya naman kasi sa wig mong kulay blue, pajama mong pula, shades mong dilaw at sa braces mong makapal!
PARA SABIHIN KO SA'YO HINDI AKO PANGIT..KAILANGAN KO LANG SUOTIN TO DAHIL TUMAKAS LANG AKO AT AYAW KONG MASUNDAN! Makapangit ka naman diyan nakakahiya talaga sa outfit mo at sa LUBOG MO SA MUKHA!

"HOY MS.SUNGIT !WAG MO NGA MAINSULTO TONG LU- - -ESTE DIMPLES KO SA MUKHA..NGAYON LANG AKO NAINSULTO NG DAHIL DITO HA!" pasigaw kong sagot pero hindi ako makaramdam ng inis sa kanya.

(A:Cute kaya yung dimples .*^*)

"Hahaha..*sniff*Haha! Mukha kang..haha*sniff* tsonggo na kulang na lang umusok ang ilong ,haha..super nakakatawa ka! haha.." -Ms.Sungit

Alam mo Ms.Masungit nababaliw ka na.. Kanina iyak ka ng iyak ngayon naman tawa ka ng tawa.

"Hahaha.Sorry naman..super priceless kasi yung reaksyon mo sa pagtatanggol dyan sa lubog mo sa mukha ..Haha!Dimples pala ^___^v "

"Haha. Mabuti naman Miss at napatawa kita kahit puro pang iinsulto ang natanggap ko sa'yo.Sorry nga pala sa pagsigaw ko kanina." sabi ko habang nakasmile (.^__^.)
"By the way, I'm Richard."

"I'm Mae-Mae."

Nang maglapat ang mga palad nila kapwa sila nakaramdam ng spark at tila ayaw na nilang bumitaw sa isa't-isa ngunit biglang bumusina ang isa sa mga cab kaya natauhan sila.

"So, mauna na ako Richard?"

"May magagawa pa ba ako? ;)See you when I see you na lang at sana kapag nakita kita ulit hindi ka umiiyak .At sana rin wala ka ng takip sa mukha.,Haha.Bye MAE-Sungit :)"

"Sana pag nagkita ulit tayo hindi na weird yang costume mo. At promise..Hindi na ako iiyak ulit :D
Bye Dimple Guy.Thanks sa lahat pati sa pakikinig sa kadramahan ko."

Sumakay na si Mae-Mae sa cab at umalis.

Still Alden's POV:
Well, yun lang naman ang naaalala kong atraso sa kanya.. Yung nasigawan ko siya at since that day hindi ko na makalimutan si Mae-sungit.
Hinanap ko siya pero sobrang hirap hanapin ng taong kilay at mata lang ang naaalala mo at hindi ko rin naman pwedeng hawakan ang kamay ng lahat ng babaeng makita ko para lang maramdaman yung spark na naramdaman ko kay Mae-Mae :)