Wala sa huli ang pagsisisi, nasa kalagitnaan yan.
Dahil sa huli, MATUTUTO ka.* * *
As promised, sinundo ako ni Richard ngayong umaga upang magpaliwanag kay tatay and as expected.. Everything didn't turned out the way we want.
. . .Nakatigil na ang sasakyan ni Richard at nakarating na kami sa baranggay kung saan magaganap ang Juan For All mamaya pero tila ayaw ko pa rin umalis sa kinalalagyan ko ngayon. It's as if I'm glued to this passenger's seat.
Sa loob ng kotse tanging ang maririnig lang ay ang tugtog na kapwa namin kinakabisa para sa aming dubsmash. Hindi ko alam kung nananadya ba ang kanta o ano eh. Nang-aano siya eh! ♪Paalam na aking mahal.. Mahirap sabihin .. Paalam na..♪♪
Pinatay iyon ni Richard bago ako kausapin.
"Hon, we're here."
Tiningnan ko lamang siya at saka nangalumbabang sumilip sa bintana kung saan makikita sa di kalayuan ang mga EB Staffs. Hindi ko maiwasang bumuntong hininga habang iniisip na baka matatagalan pa bago ko muling makasama ng personal si Richard.
"Hon, wag ka na malungkot. Alam ko namang mami-miss mo'ko kaya ka nagkakaganyan eh." Pagbibiro ni Richard sa akin. Kahit papaano ay gumaan ang nararamdaman ko.
"Hindi ahh!" Mariin kong tanggi sa paratang niya kahit alam kong totoo naman lahat ng sinasabi niya. "Oo, mami-miss kita"- 'Yan ang bulong ng utak ko pero iba ang sinabi ko sa kanya.
"Mami-miss ko yung mik-mik and haw haw na laging nakalagay dito sa box ng kotse mo. Paano kung matagal tayong hindi magkita?edi wala na akong supply ng mga happy foods ko?" Pang-aasar ko sa kanya.
"Buti pa 'yung mik-mik mamimiss mo." Sabi niya at nag-pout.
"Sorry." Yun lamang lang nasambit ko bago yumuko. Nag-sosorry ako dahil kung sana ay nagpaalam ako kay tatay na pupunta ako sa Bicol hindi sana pagbabawalan si Richard na kitain ako araw-araw..
"Let's just respect your dad's decision Mae. Kung ayaw niya muna tayong magkita personally okay lang.. Nandyan naman yung split-screen, magkikita pa rin naman tayo araw-araw and don't forget to text me okay?"
I just nod in response. Tama sya. Wala naman talaga kaming magagawa kung ang tanging paraan lang para makabawi kami Kay tatay ay ang hindi namin pagkikita gagawin namin yun. We must face all the consequences in every action we take. At sa pagkakataong ito, ang hindi namin pagkikita ng ilang araw ang solusyon.
"Kapag namimiss mo'ko kausapin no lang si Winnie the Pooh baka sakaling sasagot yun."
"S*raulo ka talaga! Nakakatakot naman kung sumagot yun sakin."
"Basta ang isipin no na lang ako si Pooh. We are much alike you know! Don't you know that Winnie the Pooh is a bear? A bear loves honey.. So do I, cause I love You Hany!"
"Para ka talagang bata! Akalain mo yun? Naipasok mo pa ang pagiging bear ni Pooh sa usapan natin at nagawa mo pa siyang itulad sa'yo. Alam mo you're not a bear dahil for me ikaw ang BAEr ko! Haha!"
"Corny!" Sabi niya sa'kin at nagpeace sign pa bago ngumiti.
Itinulak ko lang ang mukha niya at nakitawa na rin sa kanya."See you soon Hon. 'Wag mong kakalimutan kumain ng marami at uminom ng meds mo. Mag-iingat ka lagi magpa-drive ka nalang sa driver mo dahil alam mo naman po na bawal kitang sunduin. Okay po?."
"Opo Mr. Tisoy. Tatandaan ko po lahat ng bilin niyo. Ikaw rin po ingat sa pag-dadrive."
"I'll always miss you hany. Ingat ka lagi dahil sasagutin mo pa ako." He said then wink at me.
Inirapan ko na lamang siya nang sinabi niya sa akin iyon at halikan ang kamay ko. "ILoveYou Maine Masungit." Pahabol niya pa sa akin. This will be a goodbye for now.
Tuluyan na akong bumaba sa kotse niya matapos ko siyang paalalahanan pa na mag-ingat at kung anu-ano pa. Dumiretso na ako sa tent namin nang masiguro kong nakaalis na si Richard.
"So.. Kamusta naman ang bakasyon Meng? " Ani Ate Pat nang makarating ako sa set.
Nginitian ko lang siya ng mapait bago ako sumagot.
To be continue...
Thanks for reading AlDub Nation! Well, welcome back to me. Hahaha XD
This chapter is DEDICATED TO liitsoqt for commenting and having so much patience to wait for my next update. Thanks!
COMMENTS are highly appreciated♥
BINABASA MO ANG
'Til I Meet You... AGAIN #AlDub <3
FanfictionThis is a fanfiction. This story is written to show support for AlDub Love team :D If you're reading this because you think that the events in this stories are for real,better stop reading it now because this story is just a fruit of the author's im...