Kaagad akong napahawak sa dibdib ko as my heart starts to race. Ano bang meron ngayon? Walang tao ang resto at pati si ate Coleen nawala sa tabi ko.
Realization hits me.
"Richard..." I whispered under my breath.
I started to walk as the staff guide me upstairs, I'm so much aware na wala kaming reservation ni ate Coleen but for some unknown reason, sumunod na lang ako sa staff.
As we started walking again, the slow version of thinking out loud began to play.
I startled a bit when a familiar person starts a speech.
"Alam kong marami na ang nangyari, mga bagay na tadhana na mismo ang nagdikta, mga bagay na kahit tayo mismo ay walang ideya na pwede palang maganap.
Naaalala ko pa, nang nag-uumpisa pa lang ako mag-artista, sa isang event noon hindi ko inaasahang makikita ko ang masayahin at napakasimpleng babae makapagpapatibok ng puso ko.. 'Yun yung panahong napatanong ako kung makikita ko pa ba siyang muli.
Lumipas ang mga taon at hindi nga ako binigo ng tadhana, muli ko siyang nakita ngunit bakas ang lungkot sa kanyang mukha... Lungkot na kung maaari lang ako na lamang ang makadama.
Hindi maiwasan ng dalaga na mapaluha sa mga sinasabi ng nagsasalita. That is when she realized na sobrang mahal niya na ang lalaking ito.
Unti-unting lumiwanag ang buong paligid at noon di'y nakita niya ang mga pinaka-importanteng mga tao sa buhay niya.
BINABASA MO ANG
'Til I Meet You... AGAIN #AlDub <3
FanficThis is a fanfiction. This story is written to show support for AlDub Love team :D If you're reading this because you think that the events in this stories are for real,better stop reading it now because this story is just a fruit of the author's im...