Matapos ang malaking gusot at anumalyang ginawa nang Principal ay pansamantala na munang isinara ang Saint Augustine Academy. Habang umuusad naman ang imbestigation sa SAA at hindi pa nahahatulan ang Principal ay dineretso muna ang ito sa mental hospital dahil sa abnormal na behavior nito simula pa nang gabing maaresto ito.
Dahil naman sa mga natamong pinsala nila Zoe, Tyson, Alfred at nang iba pa ay dineretso ang mga ito sa malapit na hospital para ipatingin. Dahil sa kailangan pang obserbahan ang kalagayan nina Zoe at Tyson ay pansamantang na-compine muna ang dalawa samantalang nakalabas naman agad si Alfred, Ngunit kahit ganoon ay laging naruon si Alfred para bantayan ang kaibigan, "From day one nandito kana, I'm very thankful and blessed, thanks Alfred!"
"Wala yun, wala yun Zoe" Sabay ang ngiti.
"Alfred, It means a lot to me" Sabay patong nang kamay ni Zoe sa kamay ni Alfred.
"Lalabas kana bukas di ba?"
"Oo"
Apat araw na rin ang lumipas simula nang araw na madatnan ni Alfred si Zoe na hinang-hina sa hospital. Para bang may tinik na biglaang bumara sa kanyang lalamunan, hindi man lang siya makapagsalita, pero nasasaktan siya sa kalagayan nang kaibigan niya habang napagmamasdan ito na hinang-hina. Simula nang araw na iyon ay araw-araw nang bumibisita si Alfred kay Zoe para matulungan ito. Ngunit bukod pa sa pagtulong sa kaibigan ay hindi din nito maiwasan ang makunsensya dahil sa hanggang ngayon ay hindi niya pa rin masabi-sabi ang senikreto nitong bagay kay Zoe. Hindi niya alam kung papaano uumpisahaang sabihin at kung paano ba talaga ito tatanggapin ni Zoe.
Ngunit mukhang ang kapalaran na ang gumawa nang hakbang para masabi niya at mapaalam kay Zoe ang tungkol sa sekreto niya. Isang hapon ang mukhang magiging kakaiba sa mga araw na pamilyar na sa kanila.
"Zoe, ihahatid ko lang si Russell ah. Saglit lang ako"
"Sige, Ingat kayo"
Nang makalabas ang dalawa ay may naitanung si Russell kay Alfred,
"Alfred, did you already tell her?"
"Not yet, Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya Russell"
Samantala;
Nagiisa nalang si Zoe sa kwarto nang mapansin nito ang naiwang cellphone ni Russell. Dahil sa mabuti na rin naman ang pakiramdam nito ay naisip nitong siya nalamang ang magabot sa dalawang saglit pa lamang umalis at tiyak niyang hindi pa nakakalayo ang dalawa.
Pagkalabas nang kwarto ni Zoe ay nakita niya agad sa hallway ang dalawa na nakahinto sa paglalakad at tila may pinaguusapan. Dahil sa pagiging mausisa at labis na pagtataka ay agad itong lumapit.
"Alam kung kailangan kong sabihin kay Zoe ang totoo, Importante sa akin ang friendship namin Russell at nakukunsensiya na talaga ako"
Nang marinig ni Zoe ang sinabi ni Alfred ay hindi na nito napigilan ang sarili at biglang nagsalita, "Anong totoo?"
Nagulat ang dalawa sa biglaang pagsulpot ni Zoe. Para silang pinaligiran nang mga armado at malalaking lalaki—wala silang magawa.
Muling nagsalita si Zoe, "Alfred? Ano yun? Bakit ka nakukunsensya?"
Dumaloy ang kaba sa dibdib ni Alfred. Para itong napipe at hindi makapagsalita, pero alam niyang isa na ito sa paraan para masabi't mapaalam kay Zoe ang katotohanan.
"Oh Zoe andyan ka pala, where just talking about something" Sambit ni Russell na tila sumalo sa pagtatanung ni Zoe kay Alfred.
"Tungkol ba saan yan?"
"It's nothing, you should go back"
Kitang-kita nang dalawa ang pagtataka sa mukha ni Zoe na sandali lang ay iikot na pabalik nang kwarto nang biglaang magsalita si Alfred, "Wait Zoe" Pagpigil ni Alfred.
Nagulat nalang si Russell sa pagtawag na yun ni Alfred, sa isip nito ay mukhang handa na nga talaga si Alfred na ipagtapat ang lahat nang katotohanan sa kanyang kaibigan.
"Zoe, may kasalanan ako sayo—sa inyo" Nakayuko.
"Ano yun?"
"May hindi pa ako nasasabi sayo Zoe—Ako ang nakaisip sa concept na yun"
"Huh? Anung ibig mong sabihin? Anong concept?"
"Matagal ko nang planong ipresent ang library project sa principal. I think makakatulong din to sa tin in the future, I thought na pagginawa ko o ay mapipigilan ko na si Tyson sa panggugulo sa akin. Maayos ang lahat"
Nakatitig lang si Zoe kay Alfred habang nakikinig, hanggang sa tuluyang nagmukhang disappointed na rin ito.
"Tama ba ang narinig ko? Ikaw ang nagplano nang lahat? Ikaw ang gumawa nang concept, ikaw ang dahilan kung bakit tayong lahat nagipit sa oras!!? Nagawa mo yun?"
"Oo, Zoe, pero Zoe—" Hindi naituloy ni Alfred ang sasabihin sa biglang pagsampal sa kanya ni Zoe.
"So all of this was just a lie, all of this was for you Alfred! Para sayo lang, para hindi ka makunsensya?"
"No Zoe, hindi ganun yun!"
"Napakasama mo.! I thought your my friend. I thought your different Alfred!!"
"Pakinggang mo naman muna ako!"
"I've done my part. I've done lisning to you! And what did I get? Napahamak ako, napahamak mo kami! Ayaw na kitang makita Alfred! Akala ko iba ka but your more than orse!!"
"Zoe, please"
"I Hate you Alfred! I Hate you!"
Umalis si Zoe na punong-puno nang galit dahil sa nalaman. Wala na ring nagawa si Alfred sa pagkakataong iyon, kaya sumabay na ito kay Russell.
** ** ** ** ** **
BINABASA MO ANG
Borrowed Time
Детектив / ТриллерIsang misteryosong gusali sa gitna nang kakahuyan ang mabubulabog, maraming nakatagong istorya ang gigising sa mga natutulog, maraming katauhan ang lalabas, magpaparamdam at hihingi nang saklolo. Ang katahimikan ay hindi na kailanman mananahimik pa...
