TATMİNATÖR

"Dudaklarının tadını merak ediyorum"

Multimedya'da Emir

İlk günü kazasız belasız atlatmıştım. Emir'i olanlardan beri görmemiştim. Benim yüzümden mi gelmedi acaba. Ne saçmalıyorum ya çocuk niye gelmesin ki...

Gözdeyle vedalaşıp, park yerine  doğru ilerlemeye başladım. Nerdeyse okulda kimse kalmamış diyordum ki, erken konuştuğumun farkına vardım.

Biri beni hızla çektirmeye başlamıştı. Arkama dönüp baktığımda Emirdi tabi ki. Kim olurdu başka böyle resmen beni yerde sürükleyen.

Ne istiyor yine kim bilir?

Getire getire boş bir odaya getirdi beni. Tuttuğu gibi bide içeriye fırlattı.

Çıkmaya çalışsam da beni tekrar geri itti ve soğuk duvarı boyladım.

Üstüme yürüyüp beni duvarla arasına aldı. Aslına bakarsanız tırsaklamaya başlamıştım.

"Adın ne?"

Dedi, son derece soğuk ve korkutucu çıkan sesiyle. Ben Miray Kaya'ydım. Beni korkutamazdı kimse. Imm... Sanırım.

"Ne soracaksan sor, nasıl olsa cevap vermeyeceğim sana"

Ya sabır çekti ve kolumu sıkmaya başladı.

Bu çocukta kaplan gücü mü var anam ya. Resmen diğer kolumda da bir morluk daha yaratacaktı.

Başını kolumdan kaldırıp, sanki zihnimi okumuş gibi konuşmaya başladı

"Eğer bir morluk daha istemiyorsan sorularıma düzgün cevap ver"

Başımı olumlu anlamda salladım ve kolumu bıraktı.

"Adım Miray"

"Miray ha... Beni iyi dinle Miray. Çünkü sana bunları bi daha tekrarlamam, direk uygulamaya geçerim. Az çok hakkımda bi şeyler duymuşsundur. Neler yapabileceğimi tahmin edebilmeni umuyorum. Ben Emir Onat. Bu okulun sahibinin oğluyum. Ön yargılarını kendine saklamanı istiyorum. Öyle babasının gücüyle güçlü görünen piçlerden değilim. Bu okulda, her koridorunda, her sınıfında geçerli olan bi kuralı söyleyeceğim sana. Şunu anla burda ben nasıl istersem öyle olur. Eğer bana baş kaldırmaya çalışırsan canın çok yanar.

İşaret parmağıyla da başıma bastırıp

"Bunu o minik beynine sok"

Diyerek kapıyı çarpıp gitti.

Gerçekten kendini beğenmiş suratsızın tekisin diyerek bağırdım arkasından. Ama duyacağını düşünmüyordum.

Ondan zaten nefret ediyordum. Bu tehditte daha çok nefret etmeme katkı sağlamıştı.

Bir de benim gibi konuşuyor. Ön yargılarımı kendime saklamamı istiyormuş. Aptal gerçekten bu çocuk hayatımda gördüğüm en kötü insan.

---------------------------------------

Otoparktan motorumu alıp hızla eve geldim. Üzerimi değiştirip hemen yatağa attım kendimi.

Ne gündü bee. Resmen ilk günden belayı çekmiştim kendime.

Ben bunları düşünürken telefonum çalmaya başlamıştı. Arayan annemdi. Direk cevapla tuşuna bastım.

"Alo kızım"

"Efendim annecim"

"Nasılsın kızım, okulda ki ilk günün nasıldı?"