Losing Grip

Chapter Eight

"Baby Chloe, wake up. Time for dinner already." Naalimpungatan ako ng may tumapik ng mahina sa pisngi ko. I moan, not knowing na may tumatapik talaga sa pisngi ko.

"Kapag di ka gumising hahalikan kita." Said the voice. What the fudge? Pati sa panaginip may nanlalandi sa'kin. Teka parang pamilyar ang boses e.

"Ayaw mo talaga bumangon ah." Said the familiar voice again. Kilala ko ang boses na 'yun ah! Napamulat ako ng makilala ko na ang boses.

"Gusto mo ng sapak, anak ni dracula?" Pinandilatan ko si Vladimir na lalapit na sana sa mukha ko.

"Hihi akala ko kasi di ka pa gising e. Makiki score sana." Tudyo pa na n'ya sa'kin. Gagung 'to! Mapagsamantala! May Theo kaya ako!

"Tse! May Theo na ako no!" Sabi ko at binilatan siya. He smiled at me.

"Great. Okay ka na pala. Tulog lang pala kailangan mo." He said to me. Huh? Ay oo nga pala! Nabaliw nga pala ako kanina. Aish. Kaninang umaga pa 'yun diba? Anong oras na?

"Anong oras na Vladimir?" I asked at tumayo sa kama.

"Its already 6 in the evening. Time for dinner. Nagluto na ako ng dinner for us. Halika na." He smiled at me again and turned his back towards the door. Agad naman akong tumalima at sumunod sa kanya. Na sa sala pa lang kami, amoy ko na ang masarap na pagkain. Bilib talaga ako kay Vladimir.

Inalalayan niya akong makaupo bago umikot sa kabila at pumwesto. Ang maginoo talaga. Caring na, gwapo pa, mabango pa, at ano pa ba? May kulang pa ba? Ideal man na. Siya yung tipo ng lalaki na ideal perfect partner in life. A guy like Vladimir is the fantasy of every girl in town.

Staring at him right now makes me wonder.

Why can I not fall in love with this guy? Wala siyang ibang ginawa kundi pasayahin at patawanin ako.

Unlike Theo.

"Say 'ahhh' Baby Chloe." I regain back my senses when Vladimir spoke. Napatingin ako sa kutsarang nakaumang sa harapan ko at sa nakangiting Vladimir sa akin.

I just smiled at him at sinubo ang kutsarang may lamang kanin at ulam.

"Isa pa" Ito namang anak ni dracula, anlandiiiiiiii xD Ang sweet sa'kin. Binibaby talaga ako. Okay na naman ako, move on nako kanina sa pagkabaliw ko.

"Wag na. Nakakailang na. Ako na." I said and took the spoon from Vladimir's hand.

"Nah, don't mind it. Ako na lang. Just let me do this for you." Sabi naman n'ya ng naka pout at agad bawi sa'kin kutsara. I sigh in defeat. Ayoko makipagkulitan kay Vladimir masyado ngayon, wala ako ata ako sa mood.

"Okay fine. Do whatever you want." Bagot na sagot. He gave me a naughty smile. What?

"Do whatever I want? You sure? Baka pagsisihan mo." He teased and wiggle his brows at me. Seriously? Anong iniisip ng bampirang 'to?

"Don't think green, Vladimir. Just feed me." I said.

"Okay okay okay. I was just joking. I won't do anything stupid. Sa gwapo kong 'to? Tsk tsk tsk kung anong iginwapo ko yun din ang ikiganda ng pag-uugali ko." He said and gave me a triumphiant smile. Ang yabang talaga ng blood sucker na 'to. Uy, di siya bampirang tunay ah! Mukha lang kasi nga, yung pangalan niya madalas naririnig ko lang sa vampire movies at tsaka yung level ng kagwapuhan niya, Emeged! Pang vampire talaga kasi sa mga libro na nabasa ko yung definition nila sa appearance ng mga vampires are white, hot, beautiful. Oo, beautiful si Vladimir kasi understatement ang salitang handsome sa kanya. Magkaroon ba naman daw ng perfect face. Kainis. Di pa ako tapos, yung aura rin ni Vladimir may something pero approachable naman siya. Hindi rin siya cold. Basta perfect na si Vladimir. Siya na! Siya na ang perpekto. Ang tanong, perfect din kaya 'to exam? Hahaha di naman sa sinasabi kong bobo si Vladimir pero wala akong alam sa IQ ng isang 'to. Basta!