Jedna na piętnastu

Rozdział 21

Przeprasz za błędy. Piszę na inny komputerze i klawiatura czasem nie łączy. Liczę, że nie będzie błędów :)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Will wszedł do szatni. Zobaczył, że z nosa Alex leje się krew. Podbiegł do niej.

- Daj mi chusteczkę- poleciła Alex.- W torebce- dodała, gdy zauważyła, że chłopak nie wie gdzie ich szukać.

Will zaczął przeszukwiwać torbę. Chusteczki znalazł w małej przegródce z boku. Wyjął jedną i podał dziewczynie. Ona podłożyła chusteczkę pod nos.

- Wytrę Ci rękę- powiedział Will, a dziewczyna wyciągnęła dłoń przed siebie. Ręka była cała we krwi od próby zatamowania lecącej krwi. Powoli i delikatnie wycierał każdy skrawek dłoni.

- Już nie leci- powiedziała melodyjnie Alex. Chciała by chłopak uwierzył, że wszystko w porządku.

- Widzę- wymamrotał Will. Naprawdę martwił się o dziewczynę. Bał się o nią. Czuł, że nie może jej pomóc. Ktoś inny mógłby powiedzieć, że tylko zemdlała i poleciała jej krew z nosa. Ale chłopak doskonale wiedział,m że dziewczyna jest silna i nigdy nie jest osłabiona. Nie wiedział co z Alex.

- Idziemy?- zapytała Alex zmuszając się do uśmiechu. Sama nie wiedziała co się dzieje. Od jakiegoś czasu ma mniej energii, cały czas jest przemęczona. 

- Pomogę Ci- odparł chłopak, na ramię wziął torbę dziewczyny i złapał ją w tali. 

***

- Mogę Cię o coś prosić?- zapytała Alex, a Will przytaknął.- Nie mów moim rozdziacom o tym co się stało, dobrze?

- Wiesz doskonale, że powinni wiedzieć- powiedział Will spoglądając na dziewczynę z troską.

- Nie chcę, aby się martwili- wyjaśniła Alex.

- Jeszcze jeden taki numer, a przyjdę i im powiem- powiedział Will. Nie był zadowolony z tego faktu, że tak łatwo uległ dziewczynie oraz wiedział, że źle robi. Alex zawsze potrafiła przekonać Willa do swoich racjii. 

- Dziękuje- szepnęła Alex i wtuliła się w chłopaka. Will czuł się w siódmym niebie, gdy czuł dziewczynę tak bylisko siebie. Czuł jej zapach, a pod palcami ciało.

***

Następny dzień rano...

Alex szykowała się na poranne bieganie. Nie chciała odpuścić mimo to, że cały czas czuła się osłabiona. Pożegnała się z rodzicami i wybiegał z domu. Dziś biegała jedynie z Willem.Wybiegła chwilę wcześniej by być na miejscu przed Willem. W parku poczekała kilka minut i zabaczyła chłopaka. Will zdziwił się widząc Alex. Poczół wielki gniew. Podbiegł do niej.

- Alex co ty tu robisz?- powiedział głośno.

- Nie denerwuj się- Alex starała się go uspokoić.

- Wczoraj zemdlałaś, a dziś jak gdyby nigdy nic idziesz na poranny jogging? Kurde, Lex!- krzyknął Will.

- Czuję się lepiej- powiedziała Alex.

- Tak i dlatego jesteś blada jak ściana- Will zaśmiał się ironicznie. Ale dziewczyna nie zwracała uwagi na słowa przyjaciela. Ścisnęła mocniej barierki której się trzymała i mocno zacisnęła oczy. Tak bardzo kręciło jej się w głowie. Will to zauważył. Złapał dziewczynę.

- Alex! Co się dzieje?!- krzyknął zdenerwowany. 

- Trzymaj mnie- poprosiła Alex łamliwym głosem. On trzymał ją cały czas. Po małej chwili dziewczyna otworzyła oczy i puściła się barierki.

- Czemu to robisz? Nie widzisz, że sobie szkodzisz? Lex martwię się o ciebie! Zależy mi na tobie i nie chcę by coś Ci się stało!- powiedział niespokojnie Will.- Idizemy do domu.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hej! Jak wam się podoba rozdział? Alex ciągle źle się czuje. Może ktoś wie co się jej dzieje?

Czytasz= komentujesz+gwiazdkujesz

Do następnego!