Tatlı Melez

Gerçekler Acıdır

ARKADAŞLAR BU BÖLÜMÜ YAZMIŞTIM AMA SONRA SILINMIŞ BUNUN IÇINDE BU BÖLÜM BIRAZ KISA OLACAK :)
Mike ile birlikte cafe seçmeye çalışırken bir cafe gördüm. Oraya oturduk ve biraz sohbet ettik. Parama baktım ve birde menüye baktım. Fiyatlar uçmuştu. Paramda tabii ki o kadar alışverişe azalması çook normaldi. Mike'a çaktırmamaya çalışıyordum. Çünkü ben ödeyeceğim dedim. Ayıp olur yani. Neyse menüden bir cupcake ve cola aldım. Mike'da benim istediğimden almıştı. Acaba parama baktığımı mı gördü. Nereden geldiğimden söz ettim. Kendimden ve o da kendinden söz etti. Iyi birisiydi. Sevmiştim ama arkadaş anlamında. Yedik ve ben paramı çıkarmadan kendisi ödedi. Çantamda bir ben yoktum bunun için de bulamamıştım.
"Mike neden parayı ödedin!?"
"Sorun değil Amy."
"Hayır Mike benim için sorun. Senin burnuna vurdum. Ve kendimi suçlu hissediyordum. Ben ödemeliydim"
"Amy ben bir erkeğim. Ne yani bir bayanamı ödetseydim sırf suçlu olduğu için?" Onun sesi benimkinden az çıkıyordu. Sesimin ayarını azcık indirerek onun ses tonunda konuşmaya başladım.
"Neyse Mike sana 2. kez borçlu oldum." dedim ve güldüm.
"Sorun değil yeniden yemeğe çıkarız." dedi ve güldü. Bu çocuk ne yapmaya çalışıyordu böyle. O evine ben evime gittim. Gidene kadar tek kelime etmemiştik. Eve geldiğimde babam işten gelmiş oturuyordu. Annem mutfakta yemek hazırlıyordu. Bunlara neler oluyor!? Ikisininde sabahtan gözlerinde korku vardı. Ikiside korkuyordu. Nedenini doğrusu hiç bilmiyordum. Babam beni gördüğünde yüzüne sahte bir gülümseme    yaymış bana bakıyordu.
"Hoşgeldin tatlı cadı." dedi.
"Hoşbuldum babacığım." diyerek gülümsedim. Ve yanağına sulu bir öpücük bıraktım. Mutfağa gittiğimde hamaratlı annem yine en sevdiğim yemeği yapmıştı. KIZARTMA! Annemin yanağına da sulu bir öpücük bıraktım. Yemekleri yemek masasına koyduk ve yemeye başladık. Ikisinden de çıt çıkmıyordu. Bende bu sessizliği bozmak istemedim ve içimden şarkı söyledim. Ne kadar saçma olduğunu biliyorum ama iç dünyamda delicesine bağırmak beni rahatlatıyordu. Yemekleri bitirdik. Bulaşıkları makineye koyduk. Iyiki teknoloji var! Hepimiz oturduk. Annem sağımda. babam solumda oturuyordu. Babam sessizliği bozdu
"Amy sana söylememiz gereken bişey var."
"Evet babacım dinliyorum." dedim ve gergin bir ifade oluştu yüzümde. Aklımdan türlü türlü binlerce şey geçti. Avuç içlerim terliyordu. Ellerimi birleştirerek babamın bişey demesini bekliyordum. Babam
"Amy sen bizim tek çocuğumuzsun ve seni hayatımız boyunca korumak istiyoruz. Ve biz senin hep iyiliğin için çalışıyoruz ve çalışacağız. Fakat artık bunu bilmen gerekli. Artık yaşın geldi kızım." dedi. Neyin yaşı gelmişti benden ne saklıyorlardı? Beni zaten yeterince koruyorlardı neden böyle bir konuşma yapmak zorunluluğunda bırakmışlardı kendilerini? Annem derin bir iç çekerek konuşmaya başladı
"Kızım sen bu yaşına gelene senden bir sır sakladık. Bunun delice ve hatta uydurduğumuzu veya şaka yaptığımızı düşünebilirsin. Fakat babanla ben hiç bu kadar ciddi olmamıştık. Bunun için bizi can kulağıyla dinle." dedi. Gerçekten de hiçbir konuda bu kadar ciddi olduklarını görmemiştim. Babam konuşmaya başladı.
"Amy bak şu anda sen 16 yaşına girdin. Ve senin gibi 16 yaşına giren böyle gençlerin öğrenme zamanı geldi. Yani sen tek başına değilsin. S-sen bir m-melezsin." Ne dediğini tam anlayamamıştım. Annem söze karıştı
"Amy anlamadığını biliyorum yani sen k-kurtadam-vampir-büyücü karışımısın." Beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Sanki kafamdan kaynar sular dökülüyordu. Onlar sadece filmlerde olurdu. Yani bu gerçek hayat. "Baba anne saçmalamayın. Yani bu bir film değil ne diyorsunuz aklınızı falanmı sıyırdınız." dedim ve kahkaha attım. Annem
"Amy biz bu konuda çok ciddiyiz. Asıl sen kendine gel."
"Tamam anne baba şakayı anladım. Çaktırdınız. Hadi şaka olduğunu söyleyinde yatayım." dedim.
"Amy biz burda senle gerçekleri konuşuyoruz. Haddini aşma!" dedi babam gülmem kesildi ve gözümden yaş geliyordu.
"Siz ne saçmalıyorsunuz bunlar bir şakadan ibaret!" dedim. Kabullenmek isyemiyordum. Ve bunun şaka olduğuna inanmak istiyordum. "Amy bak biz burada çocuk oyuncağı oynamıyoruz kabullen artık. Hem ben bir büyücüyüm ve annen de bir melez. Annen senden biraz farklı o kurtadam-vampir melezi. Sen bütün varlıkların en güçlüsüsün. Eskiden annendi. Ama sen doğduktan sonra herşey değişti.Artık annenin yerine sensin.