Tatlı Melez

Aramızdaki Bağ

Bu bölümü en aktif okuyucum olan 

guL10-1997         ye adıyorum...

İYİ OKUMALAR...

Daniel'in Gözünden

Amy bu kadar şeye dayanamayıp bayılmıştı. Bayılmasını normal karşılıyordum. Hem vampir tarafını kullandı hem de büyücü tarafı onu çok yormuş olmalı. Amy uyanmadan şu cesedi de bir yere gömmem lazım diye düşündüm. Bu benim için zordu. Ama şimdi Amy'yi anlıyordum. Dostum, yıllarca kardeşim dediğim adam hem beni hem de sevdiğim kızı öldürmeye kalkmıştı. Amy acaba beni affedecek mi?

∞∞ 

Evden bir çuval aldım ve John'u içine koydum. Dışarıdakilerin merak konusu olmasını istemiyordum. Hemen ormana doğru yürümeye başladım. İnsanların göremeyeceği bir yere gelince kurda dönüştüm. Böyle daha hızlı ve daha kolay hareket edebiliyordum. Bir bataklığa geldim ve toprağa gömdüm. İşim bitince Amy'nin evine doğru yol aldım. Zaten evi ormana o kadar uzak değildi.

Amy'nin Gözünden

Gözlerimi açtım. Ev darmadağındı. John ve Daniel yoktu. John'un öldüğünü hatırlıyorum. Ama bu sefer kesin öldü. Bundan kurtuluşu olamazdı. Ayağa kalktım ve üzerimi silkeledim. Kurt kokusu alıyordum. Daniel olmalıydı. Onu bir süre affedemem. O ağır sözleri beynimde yankılanıyordu. Rüya olmasını öyle çok isterdim ki! Kapı çaldı. Daniel gelmişti. Anlamsızca birbirimize bakıyorduk. 

-Amy onu hiç kimsenin bulamayacağı bir yere gömdüm. Artık güvendesin, dedi. 

-Teşekkür ederim Daniel, dedim kısık bir sesle. Onu affetmek istiyordum ama gururum buna elvermiyordu. Arkasını dönerek gitti. Bide şöyle suçsuzmuş gibi gitmesi yokmu! Kurt bi özür diler. Kendini suçlu hissetmiyor galiba. Kapıyı kapattım ve oturma odasına bakıyordum. Burayı temizlemem çok uzun sürecek! diye düşündüm ve istemsizce de olsa temizliğe başladım.

Daniel'in Gözünden

Ona çok ihtiyacım var. Onla aramda kopamayacak bir bağ var sanki. Hiçbir kıza böyle hissetmemiştim. Onun ne zaman başını bir derde sokacağını nerden hissediyordum ki? Tamam onu seviyorum ve onu önemsiyorum ama bu birazcık garip değilmi? Kendimden nefret ediyorum! Eğer ben John denen pislikle arkadaş olmasaydım bunlar olmazdı. Ben iğrenç biriyim. Amy 10 gün baygındı. En kötü gününde bile yanında olamadım. Nasıl biriyim ben? Belkide ondan uzaklaşmalıyım. Belki bu onun hayatını güzelleştirecek ve benimkini de zindana çevirebilir. Ama onun için hayatımı verebilirim. Ama beni affedecek mi? İşte asıl sorun burada, diye düşünürken evime varmıştım. Evim büyüktü. Dışarıda büyük bir bahçe vardı. Kapıyı çaldım. Hizmetçi kız kapıyı açtı ve

-Hoşgeldiniz efendim, dedi güler bir yüzle. Kafamı salladım ve içeri girdim. Annem olacak kadın ve babam oturuyordu. Yanlarındaki koltuğa oturdum ve bana baktılar

-Hoşgeldin Daniel, dedi babam. Babama çok kızgınım. Daha 1 ay önce annem öldü ve yeni bir kadınla evlenme planları kuruyor. O Mary denen kadını hiç sevmiyorum. O eve geldiğinden belli hiç gülmedim evde. Hiç huzurlu olmadım. Babam ise çok mutlu. Ne çabuk unutabildi eşini? Babama döndüm ve sert bir sesle herşeyi anlattım. Babam büyü biliyordu. Çünkü büyücü bir arkadaşı vardı. En kısa zamanda bana da öğretecekti. Ona başvurmalıyım. Şu lanet olası dolunaya 3 gün kaldı. Kemiklerimin kırılmaması için büyü yapacağım. Babam bana şaşkınlıkla bakıyordu.

-Sen o kızı gerçekten seviyormusun? dedi.

-Evet.

-Onun senin için çok önemli olduğunu biliyorum ama, dedi. Ama kelimesini kısık sesle söylemişti. Sinirlenmeye başladım.

-Neyi ama!? diye bağırdım. Mary yerinden zıpladı ve babam benim sakinleşmemi bekliyor gibiydi.

-O kız senin için tehlikeli anladın mı? dedi normal bir ses tonuyla.

-Hayır, o benim için tehlikeli değil! dedim aynı ses tonuyla.

-Siz birbirinize bağlanmış gibisiniz. Birinize zarar gelirse biriniz anlıyorsunuz durumu. Ama bu çok hafif bir etki. Eğer onun başına büyük bir iş gelirse sende aynı şekilde o acıyı yaşayacaksın. Eğer en yüksek etkiye gelirse o ölürse sende, dedi. Lafını devam ettirmesine izin vermedim.

-O ölümsüz! Nasıl ölecek o!? diye bağırdım.

-Daniel ya sen ölürsen? dedi. Birden durdum. Ben ölümsüz değilim. Eğer ben ölürsem Amy de benle birlikte ölürdü. Hayır bunun olmasına asla izin veremem.

-Bağı nasıl kopartabiliriz? dedim. Ses tonumu düşürerek. 

-Walter'ı aramalıyım, dedi ve ayağa kalktı. Konuştuktan sonra bana baktı ve

-Amy'yi getir, dedi. Bunu nasıl yapacaktım? Olumlu anlamda kafa salladım ve arabaya bindim. Amy'nin evine doğru yol aldım.

 ∞∞∞∞∞∞ 

VOTE VE YORUM GELİRSE SEVİNİRİM İLLE DE YORUM ...