Tatlı Melez

Kabullenme

İyi okumalar

Medya/ Amy (çok tatlı lan buğ dsadsafd)

Kalbime güvenmeliydim. Baştan beri...
Ben neden birden bire karanlığı seçtim. Hiç düşünmeden, hiç bir sonuca varmadan. Kendi zıttım olan kişiliğe bu benim dedim. Ben bunları niye yaptım? Neden çevremdeki insanların kalplerini kıracak kadar düştüm? diye düşünürken kapı çaldı. 

-Gelme! diyerek bağırdım. Dinlemeyen annem ya da babam içeri daldı. İkiside gelmişti. Bu komik bir durumdu. Neden komik olduğunu bilmiyordum. Hissetmeyi unutmuşum ve psikolojim bozuk olduğundan neye hangi tepkiyi vereceğimi anlamadan kahkaha atmaya başladım.

-Amy iyimisin? diyen babamdı. Kafamı sallayarak kahkaha atıyordum. Neredeyse gözümden yaş geliyordu. Sonra birden duygu patlaması yaşayarak ağlamaya başladım. Deli gibi ağlıyordum. Hatta deli değilde psikopat gibi diyelim...

Odamdan çıktılar ve benim üzerime bir ağırlık çöktü. Aşağı indim ve mutfağa yöneldim. Boğazım çok kurumuştu ve nefes almamda bile iğneler saplanıyordu sanki. Benim gibi küçük birinin böyle şeyleri yaşaması çok garibime gidiyordu. 

Gerçekten insan olsam kesin gebermiştim. Belki ölmek daha kolaydı bunları yaşamaktan. Ne var yine anneme teslim ederdim en güçlülüğü? Tam elime bir bardağı almış su dolduruyordum ki annem babama bağırmaya başladı.

-Leo nasıl böyle bişey yapmak istersin? O senin kızın!

-Jenny sakin ol! Onun iyiliği için. Sadece o gün melez olduğunu öğrendiği ve aile bağlarımızı hatırlayacak. Bunda kötü birşey yok. Ve o evet benim kızım ve ben onun iyiliğini istiyorum ve sende annesisin sende istemelisin! diye çıkıştı babam. Bir an ikiside duraksadı. Kendime hakim olamadan oturma odasına gittim ve

-Neyi hatırlamayacağım!? diye bağırdım. Benim odamda olduğumu sanıyorlardı. Dalgınlıktan...

-Amy sen karışma.

-Hayır, baba. Bu benide ilgilendiriyor. Söylediklerinizi duydum ve bu benim iyiliğim için olacak şeyi öğrenmeliyim!

-Amy sakin ol!

-Hayır sakin olamam! diye çıkıştım. Babam beni umursamazlıktan gelerek telefonunu aldı.

-Merhaba Marcus.

-...

-Evet var.

-...

-Müsaitsen lütfen gelir misin?

-...

-Hayır şu anda söyleyemem.

-...

-Peki, teşekkür ederim bekliyorum.

-...

-Hoşçakal.

-...

diyerek telefonu kapattı. Bir saniye unutma, hatırlama yoksa HAFIZAMMI SİLİNECEK!? Koşarak yukarı çıktım. Yatağın üzerine oturup ağlamaya başladım. Bana nasıl böyle bir şey yapabilecekler? Vicdanları el verecekmi? Onca güzel anım gidecek! Kötülerde gidecek ama onlar hayatın engelleri. Onlar düz yoldaki bir çukur gibi. Onlar olmadan hayatı yaşayamam. Kötü anılar veya kötü yaşanmışlıklar hissettirir yaşadığını...

Sahip olduklarımın değerini öğrendim ve şimdi koca bir hiçlikten yeniden başlayacağım... 

Aşağıya indim ve Marcus çoktan gelmişti. Gözlerimedki mor halkalarla pek tatlı görünmesemde tatlı olduğuna inandığım tatlı bir gülümseme yaptım. Başını öne eğerek selam verdi ve gülümsedi.

Birdenbire ayaklarım benden isteksizce hareket etmeye başladı.

-Yardım edin! Ben yürümüyorum! diye bağırdım. Hepsi gülünce rezil olduğumu anlayarak kısa ama keskin bir bakış attım. Hem bugün dolunay vardı. Odama çıkıp biraz dinlenmem gerektiğini anladım ve uykuya daldım.

Eller beni kucağında taşıdı ve bir sandalyeye oturdum. Zincirledikleri an üşengeçliğin başıma bela açacağını da anlayınca gözlerimi açtım. Karşımda Marcus, babam, annem ve Daniel!? Daniel'in burada ne işi vardı. O pislik her yerden çıkıyor. Köpek!

-Amy Daniel'i baban çağırdı, dedi. Ahh şu annemin zihin okumaları. Bazen gerçekten sinirimi bozuyor!

-Bazen gerçekten sende sinir bozuyorsun tatlım, deyince Daniel kısa da olsa kıkırdadı. 

-Gerizekalı birazdan sende kurda dönüşeceksin, deyince bana baktı.

-Kurda dönüşmemi yavaşlatabilirim. Ama buraya çok farklı nedenlerden geldim, deyince bizimkilere baktım. Yine bir haltlar dönüyor ama hadi bakalım. Pencere olmadığı için (kapı bile yok) dolunayın tam tepeye çıktığını görmedim ama dönüşüm başlamıştı bile.

Leo'nun Gözünden

Amy'nin dönüşümü başladı. Yine o korkunç dakikalar. Daniel'e kızmış görünüyordu ama onun için değil. Aslında Daniel'i aradım ve onun Amy ile ilgili yaşadıklarının hepsini silme kararı aldım. Daniel'de kabul ederek geldi. Kızımın her baba gibi erkeklerden uzak durmasını isityorum. İlk önce sağ bacağı ve sonra sol bacağı... 

Sonunda kolları da kırıldı ve tüyleride çıktı. Dönüşüm tamamlandı. Daniel'de dönüşümünü tamamladı. Amy sanki kabullenmiş gibi sesini çıkarmıyordu. Kırılırken de ilk seferki gibi çığlık atmak yerine sadece inledi... Sadece...