Tatlı Melez

Güçleri Öğrenme Vakti

Medya/Amy
Artık annenin yerine sensin. Ve senin peşindeler." dedi babam. Endişeyle sordum
"Kimler!?" Annem atıldı
"KÖKENLER!"
Anneme sordum
"Onlar kim anne?"
"Kökenler melezlerden sonraki en güçlüler. Onlar en güçlüleri öldürerek en güçlü olmaya çalışırlar onların hiçbir şey umrunda değil ve sen bizim yanımızda tehlikedesin. Buradan arabayla 50 dklık bir yol var. Ve insanların ulaşamadığı bir okul. O okula gideceksin ve kendine bir ev tutacaksın. Orada yaşıyacaksın aylık sana para göndereceğiz ve orada yaşayacaksın. Bizi istediğin zaman ziyaret edebilirsin. Artık bizi biliyorsun fakat babannen bir büyücü dedende aynı şekilde. Anneannen ise bir vampir ve deden ise bir kurt. Amcan Michael bir vampir. Jessy teyzen bir kurt. Ailemiz doğaüstü ve şunu unutma tek biz doğaüstü değiliz tatlım." dedi babam ve gülümsedi. Annem bir kahkaha attı neden olduğunu tam soracaktık ki "Tamam deli olduğumu düşünmeden önce ben söyleyeyim ben ilk öğrendiğimde odamdan çıkmadım. Baban ise evden kaçtı." dedi ve hepimiz gülmeye başladık. Babam
"Amy güçlü bir kız bunların üstesinden kesinlikle gelecektir. Tamammı Amy?" dedi ve gülümsedi bende karşılık verdim.
"Peki." diyerek odama çıktım. Doğum günümdeki süprize bak! Ama annemin söylediği doğruydu. Sabah yere yapışmıştım. Akşam ise benden yıl boyunca sakladıkları gerçekleri öğrenmiştim. Ilk doğduğumdan beri insan hayatı yaşamıştım. Peki ya şimdi? Neden benden sakladılar? Bunca sene nasıl saklamayı başardılar? Zihnimde o kadar fazla soru vardı ki başım ağrımaya başlamıştı. Ilık bir suda banyo yapma gereği duydum. Sabah yapmıştım fakat şu anda sadece müzik ve banyo kafamı dağıtabilirdi. Banyodan çıktım. Hemen uyuymak istiyordum ve tweety'li pijama takımımı giydim, saçımı hemen topladım ve tam uyuyacaktım ki içeriden bir ses geldi. Babam "Yarın güçlerini öğrenmeye başlayacaksın küçük cadı!" dedi. Gülmüştüm. Eskiden şakaydı ama şimdi gerçekten bir cadıydım. Bunları düşünürken gözlerim kapanıyordu ve sonunda uyumuştum.

Sabah uyandığımda aklıma Mike geldi. Mike'ı bidaha görenicektim. Elimi yüzümü yıkadım. Altıma bir eşofman giydim, üzerime de kalın askılı mavi bir t-shirt giymiştim. Çok hafif bir makyaj yaptım. Kahvaltıya oturduğumda gözlerinin içi gülüyordu.
"Oo bugün sevinçlisiniz bakıyorum. Ne keyfinizi yerine getirdi?" dedim. Beklemediğim bir cevap geldi. Annem
"Bizi sevindiren sensin Amy. Çünkü dün o kadar anlayışlıydın ki. Ben ilk duyduğumda ben 1 günlüğüne evden kaçmıştım. Babanda öğrendiğinde bir gece parkta yatmıştı. Ama sen, sen çok anlyışlı karşıladın kızım teşekkür ederiz." dedi. Şaşırmıştım, sevinmiştim ve heyecanlıydım. Üç duyguyu bir anda yaşıyordum. Babam dedi ki
"Hadi küçük hanım başlayalım."
Sevinmiştim hemen başlamamıza ne kadar çabuk o kadar iyi...

Üst kata çıktık yatak odalarına girdik. Babam birşey mırıldandı ve gizli bir kapı açıldı. Gözlerim fal taşı gibi açıldı ve ağzım da açılmıştı annem gülerek çenemden tuttu ve ağzımı kapatmıştı. Hep birlikte bir kahkaha patlattık. Içeriye girdiğimde bir sandalye vardı yani benim gözüme çarpan ilk şey oydu da diyebilirim. Sandalyenin üzerinde zincirler vardı. Korkuyla baktığımda annem durumu farketmiş olmalı ki
"Amy korkma tatlım. O dolunayda etrafa zarar vermemek için oturduğum sandalye." dedi gülerek. Işkence aletine benziyor diye geçirdim içimden. Annem devam etti
"Hayır tatlım o bir işkence aleti değil." diyerek göz kırptı. OHA!! Az önce annem aklımı mı okudu banamı öyle geldi?! Annem
"Evet aklını okudum tatlım. Ve hayır sana öyle gelmedi." dedi ve güldü. Oha Alacakaranlık filmini yaşıyor gibiyim annem Edward'ın akıl okuma becerisine sahipti.
"Dökülün bakalım daha bilmediğim ne güçler var?" dedim ve tatlı bir gülümseme yaydım. Ikisi de bana bakarak gülmeye başladılar.
"Baban büyücü ve onun zaten büyü gücü var ama özel bir gücü yok." dedi annem ve babama dil çıkarttı. Bunların çocuklaşmasını çok seviyorum.
"Anne peki benim özel bir gücüm varmı?" diye merakla sordum.
"Evet var cadı" demişti babam.
"Peki ne?"