Being Mrs. Jeon

Chapter 5 [☆] Mr?

Shana's POV

Uwin na at wala pa talaga akong balak umuwi. Ewan ko ba sa sarili ko kung bakit pa ako andito at pinapanood si Yanna at Jungkook na mag-lampungan at mag-harutan sa 'di kalayuan.

I was busy watching them nang may bumatok saakin "Ayan! Ayan na nga ba ang sinasabi ko eh!" Umiiling na sabi ni Aila. Agad naman akong napa-tingala para pigilan ang luha na nag babantang tumulo pero wala, huli na at animo'y water falls ang mga mata ko.

Aila tsked as she shake her head "Hay nako! Sinabi na kasing umuwi na eh" Galit na aniya at inabutan ako ng panyo. Hindi ko ito kinuha. I wiped my tears using my hands and immediately stood-up.

"Aila, uuwi na ako. Salamat kagabi ah?" Mabilis na paam ko sa aking kaibigan at dali-daling umalis. Bago pa man ako tuluyang maka-alis, I looked back at tinignan ko ulit sila Jungkook pero parang wala lang talaga sa kanila, akala nila sila lang 'yong tao. Parang wala silang nasasaktan.

I scoffed at them and rolled my eyes. Mahuli sana kayo ng disciplinary officer! PDA pa! Leche.

As I made my way towards the parking lot, ewan ko ba sa sarili ko at umiiyak nanaman ako. Kailan ba mapapagod 'tong mga mata kong umiyak? Kailan ba mauubos 'tong mga luha ko?

Kanina, nalaman ni Jungkook 'yong nangyaring away noong umaga pero parang wala lang sa kan'ya. For pete's sake hindi manlang n'ya ako kinamusta! Ang dami kong gasgas at sugat dahil dun sa mga babaeng 'yon tapos napagalitan pa ako ng nurse kesyo bakit ko daw pinatulan at hindi raw tama na makipag-away ako. Sa totoo lang nag titimpi ngalang din akong tarayan 'yong nurse kanina. Kung hindi ko ipag-tatanggol ang sarili ko, sinong gagawa nun? Wala naman.

Kahapon, muntik akong ma-rape at alam kong alam n'ya 'yon pero hindi n'ya din ako kinamusta. Kahit 'yong tungkol sa nangyari lang kahapon. Sana naman ipakita at ipa-ramdam n'ya din saakin na may care s'ya pero wala eh. Ano nga ba ang aasahan ko sa kan'ya? Akala ko kanina noong kinausap n'ya ako kakamustahin n'ya ko pero wala, sinigawan lang n'ya ako kasi bakit ko daw iniwan ng ganun 'yong bahay. Dapat daw inayos ko manlang muna.

Hindi ko din napigilan ang sarili na mainis sa sinabi n'ya. Nakaka gago s'ya. Kung s'ya kaya ang nasa kalagayan ko? Sige! Muntik na 'kong ma-rape, magagawa ko pa bang mag-linis ng bahay?! S'yempre takot na takot ako! Seryoso Jungkook, nasaan ba utak mo? Nasa ilong?!

Sobrang daming tumatakbo sa utak ko. Naiinis ako na nasasaktan na hindi ko na maintindihan. Agad akong pumasok sa sasakyan ko at padabog na pinahid ang luha ko.

"Manong, sa bahay na po tayo" Ani ko at pinunasan nanaman ang luha ko pero ewan, mas lalo lang ako naiyak sa loob ng sasakyan. At least dito walang makakakita sa'kin.

"Wait, what? Who the hell are you!? What are you doing here!?" Bulalas ng isang hindi pamiyar na boses saakin. Agad akong napa-angat ng tingin sa lalaking nag-salita at nanlaki ang mata.

"Who the hell are you?!" I yelled at him "Why are you here inside my car?! Paano ka naka-pasok dito?!" Dagdag ko.

"Look miss, I'm the one who asked you first. And yours? This car is mine!" Bulalas niya at nag-labas ng license. Doon ko lamang din napansin na hindi nga ito ang sasakyan ko. Leather ang upuan at kulay itim ang loob. Ang sasakyan ko ay kulay purple ang interior.

As the realization hits me, my mouth formed an 'O' "Oh yeah, I'm so sorry I made a horrible mistake" Nahihiyang paumanhin ko sa kan'ya at akmang palabas na nang hindi ko mabuksan ang pinto.

"Uhm will you please open the door now, sir? I'm sorry, okay? It's my mistake, I thought it's my car, pareho kasi" Ani kong muli. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang paandarin niya ang makina ng sasakyan at ngumisi.