Chapter 9 [☆] Childhood Sweetheart

10K 350 115
                                    

Shana's POV

Kiel and I are both silent throughout the ride. Walang nag-sasalita saaming dalawa pero hindi mo naman masasabing awkward. I was busy looking at the window and I can't help myself but to feel nostalgic I don't know why. This road seems familiar.

Kiel's car slowed down at inihinto niya ito sa gilid ng parang forest "What are we doing here?" Takang tanong ko as I roam my eyes at the place.

Lumawak ang mga ngiti sa labi ni Kiel at nag-ningning ang mga mata "I'll show you our hide out" He retorted and unbuckled his seat belt at lumabas na ng sasakyan. Kunot noo ko namang tinanggal ang aking seat belt and by that time, Kiel opened the door for me.

"Let's go? I'm sure you'll love it" Naka-ngiting aniya as he offer me his hand. Agad ko namang itong tinanggap and we made our way towards I don't know where. Hinayaan ko nalamang si Kiel na i-guide ako sa kung saan man n'ya ako gustong dalahin.

As we walk, hindi ko mapigilan ang sarili na luminga-linga sa paligid. Damn! I think I've been here before! This place really looks familiar.

Maya-maya lamang ay huminto si Kiel at nanlaki talaga ang mga mata ko at hindi napigilan ang sarili na mapa-nganga nang makita ko ang buong lugar.

"And now we're here" Masiglang ani ni Kiel at binitawan n'ya ang kamay ko. I gasped really loud at napa-takip sa aking bibig.

Hindi ako p'wedeng magka-mali! Ito 'yun! "Paano mo nalaman 'tong lugar na 'to?" Hindi maka-paniwalang tanong ko kay Kiel.

Ito 'yong hide out namin dati noong mga bata pa kami. Sa gitna ng forest, may not-so-old house na may lake sa harap.

Kiel sighed at napa-hawak sa kaniyang dibdib na animo'y nasaktan "Aww, it really hurts that you don't remember me Shaxi" At muling nanlaki ang mga mata ko sa kaniyang sinabi. There's only one person who calls me Shaxi...

"Leklek?!" I exclaimed and he nodded with a huge smile. "Oh my god!" I squealed at niyakap siya ng mahigpit pero agad din akong bumitaw and slightly punched him in the abdomen.

"Damn you Leklek! It's been years!" Kunyare ay naiinis na pag-tataray ko at niyakap siyang muli, this time it's quite long. Grabe, we were just 8 years old noong huling nag kita kami, and now I'm 19!

Kiel chuckled and broke the hug "I miss you too, Shaxi" Sarcastic na bwelta n'ya at bahagyang ginulo ang buhok ko. Pinang-singkitan ko siya ng mata. "Ang tagal na nating 'di nag-kita! Bigla kasi akong iniwan ng iba d'yan e" Kunyare ay nag tatampo na sabi ko sabay talikod sa kan'ya.

"Hoy, grabe, hindi naman kita basta iniwan! Nag-paalam pa nga ako sayo e! And base on what I remember, we even got married before I go" Natatawang sagot niya. Awtomatiko naman akong napa-harap at hinampas s'ya sa braso.

"Aray! What was that for?" Natatawang sambit niya habang hinihimas ang parte ng braso n'ya na nahampas ko. "That's for not contacting me for 11 years you dumbass" Pag-tataray at umalis sa harapan niya and made my way towards our favorite spot, isang natumbang puno na lagi naming inuupuan. Grabe, hanggang ngayon andito padin ito.

"Grabe naman, Shaxi. Ikaw nga itong hindi naka-kilala saakin kaagad!" Sumbat naman niya at sinundan ako.

Let me tell you a brief history why he calls me Shaxi. Noong mga bata pa kami, he loves to call people by their whole given name, e bulol s'ya noon, he can't say Xigrid, so he combined Shana and Xigrid.

I call him Leklek because- paano nga ba? OMG nalimutan ko na how I came up calling him Leklek, basta it happened nalang.

Kiel occupied the space beside me "So, how are you? Kamusta ka? Grabe, I missed you" Tanong niya.

Being Mrs. JeonTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon