Glaiza's POV
Here we are standing on the roof top. We are looking down the road who is so busy with traffic.
Goodthing they cancelled our tapings because Wade is not feeling well.
I wanna check on him but I have my girlfriend by my side. She should be more important.
"Do you remember the day you found out about the poem I wrote for you?" She asked still looking down the road.
"Yes, of course. That was the day I confirmed na mahal mo pala ako." I answered.
"Yes. Isn't it so clichè?" She asked.
"What do you mean?" I asked.
"Wala lang. Para bang lagi tayong pinaglalaruan nang tadhana. Parang ayaw niyang pagtugmain ang mga bagay-bagay." Aniya.
"Pero naging tayo. Yun siguro ang prize saatin." I answered.
"It might be."
Wade's POV
I'm not sick. Malakas pa nga ako sa kalabaw eh. But Chynna asked me a favor. Well, it is to lie.
I think I have to do it anyway. Dahil saakin kaya nagkakagulo sila and Now this is the least I can do. Ang hayaan silang mag-usap at ayusin ang mga bagay-bagay.
Gusto ko lang naman si Glaiza dati eh. Hanggang doon lang noon. At ang sumunod na pangyayari ay hindi ko na din alam.
Noong two weeks na Christmas vacation namin, I did nothing but to stay in my condo and be with my family for some important dates.
Then, I found out that not everything I want can be true. Not everything I enjoy doing - everyone does. The truth is, Glaiza is not mine. We are just captivated with the lies we do by ourselves. We fooled ourselves and believed in our own lies.
Sometimes that what life is. It will bring you to most undenying world so that you can be honest to yourself.
Rhian's POV
Ang lamig nang hangin bumabalot sa lugar na 'to ang nagsisilbi kong pangkampante sa sarili ko.
Ramdam na ramdam ko na pagod siya at maari hindi ito ang oras para mag-usap kami. Pero alam ko din naman na ito ang oras para mailabas niya ang doubts niya - yung tipong hindi siya magiging careful sa sinasabi niya.
Mas okay na saaking masaktan sa katotohanan kesa patahanin niya ako sa mga obvious na kasinungalingan.
"Alam mo ba bakit ako umalis nang Pilipinas noon?" I asked her.
She didn't answer and I continue, "Kasi nagmahal ako nang hindi pang karaniwang babae. Pilit ko sinasabi sa sarili ko na hindi kita mahal na wala akong nararamdaman sayo. At ngayon nasa parehong sitwasyon tayo."
"Ang hirap kasi hindi ko alam yung ilalaban ko. Ni hindi ko nga malaman kung may ilalaban pa ako."
"Anong ibig mong sabihin?" Tanong nito.
"Please stop making things harder." I said still looking on the road.
"Mahal kita. Pero mas gusto sanang maging honest ka. Hindi ko naman hinihingi na paga anin mo loob ko. Dahil ang gusto ko ung totoo." Sabi ko.
"Glaiza please be honest with me..." I said looking at her.
"Don't be afraid na masaktan ako. That's reality." I said almost sobbing.
Ang bigat. Ang bigat na nang nararamdaman ko. Bakit ba tinatanong ko pa sakanya ang mga ito? Alam ko naman na talaga ang sagot.
Siguro napapagod na ako sa baka -kasi -siguro.
