Gardenya

13)《Kaçırılma》

Fotoda başrollerimiz var *
Bölüm şarkısı; Buray-Sen Sevda Mısın?
İyi okumalar..^^

İnsanlar birden hayatınızı mahvedip çıkıp gitmişken, tekrar hayatınıza girip mahvedebilirlermiş. Bunu yaşadım, biliyorum. Ve bunu, beni ve annemi sevdiğini sandığım dağ gibi babam dediğim adam sayesinde yaşattı. Bu kadar iyi oyuncu olmasına şaşırdım doğrusu. Şuan bizim evin salonunda ben babama tokat atmışken üçümüz ayakta ve eski anılar zihnimizden akıp gidiyordu ...

"Baba!! Baba!! BABA!!!! " diye böğürdüm babamın arkasından. Sonunda beni duydu ve bana döndü. "Efendim cancağızım kızım" dedi uzaktan bağırırken. Evet bizim apartmanın önünde bağırıyoruz sesimizi birbirimize duydurmak için. "Yahu çantanı unuttun yine! Bak ben olmasam ne yapacaksın haydi bir öpücük ver zaten unutup çıkmışsın" derken yaklaştım ve babamın yanında durup yanağımı uzattım, elimle de yanağımı gösterdim. Henüz 19 yaşındaydım o sıralar. Sınavı geçmiş ve kazandığım üniversite için kayıt günümdü. Nerden bilebilirdim ki o gün kayıt olmayı geç, babamı hayatımdan sileceğimi..

"Benim cancağızım kızım benim işe geç kalıyordum ondan unutmuşum çanta için teşekkürler. Haydi öptüm" deyip hızla yanağıma dudağını dokundurdu ve arkasını dönüp gitti. Hızla yaptığı için dudağımı büktüm ama acelesi vardı sonuçta deyip affettim. Zaten hep çok kolay affeden bir insan oldum. En çok da bu özelliğimden nefret ediyorum.. Evet başka özelliklerimde var nefret ettiğim neyse onların da sırası gelir elbet.

Öğleden sonra babamın çalıştığı holdinge gittim. Onunla birlikte okuluma kayıt için gidecektik. Ama odasında yoktu. Etrafa sordum çatıda dediler. Ben de asansörle en üst kata çıkıp çatının kapısına kadar geldim. Kapıyı hafif aralamıştım ki sesler duydum.

"Merak etme Sibel en yakın zamanda ayrılacağım bana biraz daha zaman tanı" dedi babamın sesine benzeyen ses. "Ama hep böyle diyorsun. 1 aydır hep böyle deyip beni geçiştirdin ama daha karına konuyu bile açmamışsın. Ben seni çok seviyorum ve beraber yaşamak istiyorum artık Tahir. Gına geldi artık. Sen orda mutlu aile tablosu çizerken ben senin özleminle yanıp tutuşuyorum." dedi bir kadın sesi, üzüntülü gibi çıkıyordu sesi ve genç gibiydi. Bir dakika bir dakika!! Zekası dört köşeli Gül! O kadın az önce Tahir mi dedi?! Yani babama benzeyen ses babamın mı gerçekten? Yo yo olamaz. Eğer öyleyse bu konuşmalar tek bir şeyi işaret ediyor!

Hemen kapıyı açıp çatıya girdim. Gördüğüm manzara babam bir kadını sömürüyor. İşte bu son damlaydı. "Heyyyy!!" diye seslendim. Babam ve o kadın ayrılıp bana baktılar. "Bölüyor muyum?" dedim alaycı sesimle ama gözlerim dolmuştu ve sinirli bakıyordum. "Kızım sen senin burd-" böldüm hemen sözünü, "Evet benim burada ne işim var? Sizin işinizi böldüm değil mi Tahir Bey? Çok özür dilerim. Ama söyleyeyim bundan sonra sizin işlerinizle bir alakam olmayacak merak etmeyin." burnumu çektim her an bir ağlama krizi geçirebilirim sadece kendimi tutuyorum "Sen, şırfıntı kadın. Yuva yıkanın yuvası olmaz demişler aklında tut bunu alabilirsin artık bu adamı merak etme artık annemin de benim de bir işimiz olmaz. Sen babalık. Evet babalık diyorum çünkü baba adında kendini baba sanan birisin sen. Karşımıza çıkma bir daha!" dedim ve kapıya doğru gittim tam çıkıcaktım kolumda bir el. Tahir Bey'in eli! "Çek o pis ellerini üzerimden!" diye bağırıp kolumu silkeledim kurtardım elinden, o da indirdi zaten elini. "Kızım dur konuşalım bak açıklayacağım -" devam edecekti ama konuşarak susturdum. " Sus! İstemiyorum senin açıklamanı tamam mı!! Yeter yeter yeter!! Bunu nasıl yaparsın ya nasıl?!! Anneme? Bana? Nasıl" dedim ve artık ağlama krizimi daha fazla tutamadım ve yere diz çöküp ellerimi yüzümle kapattım. Yanımızdan topuklu sesi geldi hızla yanımızdan geçip gitti. O kadın kaçmıştı tabi. Pislik biraz daha dursaydı saçlarına yapışacaktım ama şuan problemim daha kötü. Kriz geçiriyorum. Hem de çok feci. Kendimi durduramıyorum. Titriyorum ve ellerimi gözlerimden çekemiyorum. Bunların bir rüya olmasını diliyorum. Sonra ise gözlerim kapandı.