Hogwarts'ta Türk Cadı

19 Yıl Sonra

Mine, yine Kelid Aynası'nın karşısındaydı: Fred yanında, ona gülümsüyordu.

On dokuz yıl boyunca sadece Simya ile uğraşmış; Diriltme Taşı'nı elde edip, Fred'i hayata döndürmek için çalışmıştı. Her seferinde başarısızlığa uğrasa da asla vazgeçmemişti.

Simya öğretmeni olarak, Hogwarts müdireliğine atanmıştı.

Arkadaşları her şeye rağmen güçlü kalıp yollarına devam etmişlerdi: Okulu bitirmiş, hayallerindeki meslekleri edinmiş, aşık olmuş ve büyücülere yakışır birer ebeveyn olmuşlardı. Hepsi, Mine'nin asla sahip olmadığı, mutlu birer yuvaya sahipti.

Mine'nin tek yapabildiği, her fırsatta; bir zamanlar sadece kendi yansımasını gördüğü, şimdiyse yanına Fred'in de eklendiği o aynaya bakmaktı.

Fred öldükten sonra bir daha asla Patronus büyüsü yapamamıştı. Patronus yapmaya yeterli olacak kadar mutlu olduğu tek anısı, aynı zamanda Fred'in ölüm sebebiydi.

* * * * * *

Peron dokuz üç çeyrek, Hogwarts Ekspresi'ne binmek üzere gelmiş çocuklar ve onlara eşlik eden ebeveynleriyle doluydu.

Luna ve Neville Longbottom çiftinin çocukları Colin Remus Longbottom; kurbağasını unuttuğu için az kalsın treni kaçırıyordu.

Hermione ve George Weasley çiftinin çocukları Fred Ronald Weasley ise sürekli yaramazlık yaptığı için kompartımanda tek başına oturma cezası almıştı.

Efsaneler ölmüyordu, sadece biçim değiştiriyordu -Vera Verto!

* * * * * *

Birinci sınıflar, Hogwarts'ın girişinde büyük bir anıtla karşılaştılar:

"3 Mayıs 1998 Hogwarts Savaşı'nda Kaybettiğimiz

Fred Weasley

Ginevra Molly Weasley

Ronald Bilius Weasley

Colin Creevey 

Cedric Diggory

Cho Chang

Nymphadora Tonks  (Ona 'Nymphadora' demeyin.)

Remus John Lupin

(...)

Her Zaman Hatırlanacaktır."

"MİNEEEE!"

Mine, annesinin sesiyle uyandı. Ne kadar da uzun ve gerçekçi bir rüya görmüştü.

"Hogwarts mı?" diye dalga geçti kendi kendine.

"Güya cadı olduğum anlaşılıyormuş da, Hogwarts'a kabul ediliyormuşum, orada da başıma gelmedik kalmıyormuş. Büyü diye bir şey olmadığını herkes bilir. Bu sadece, yatağına ekmek kırıntısı düşüren çocukların gördüğü saçma bir rüya."

O sırada annesi odaya girdi:

"Sana bir mektup gelmiş." dedi.

Mine, mektubu aldı ve kimin gönderdiğine bakmak için arkasını çevirdi:

"Bayan Mine Evliyaoğlu

Koridorun Sonundaki Oda

Yenimahalle, Ankara"