Εδώ και μισό χρόνο περίπου από τότε που τελείωσα την σχολή ψάχνω για δουλεία πάνω στο αντικείμενο μου...Οικονομικά...Αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να βρω τίποτα και αναγκάστηκα να ξεκινήσω να δουλεύω σε μια καφετέρια...
Μια μέρα ήρθε ο κολλητός μου ο Μάρκος μες στην τρελή χαρά και μου ανακοίνωσε πως η γραμματέας του αδερφού του έφυγε επειδή είχε μείνει έγκυος και έτσι έψαχνε για κάποια άλλη...Του μίλησε για μένα και δέχτηκε να με δει...
Το εργοστάσιο τους παρασκευάζει πλαστικές συσκευασίες...Όταν ο Πέτρος Ορφανός, ο πατέρας του Μάρκου πέθανε άφησε το εργοστάσιο στον μεγαλύτερο γιο της οικογένειας τον Αλέξανδρο...Το περίεργο είναι πως εδώ και 4 χρόνια που ξέρω τον Μάρκο και κάνουμε κολλητή παρέα δεν έχω δει τον αδερφό του ούτε μια φορά...Όταν πήγαινα σπίτι τους,τις πιο πολλές φορές έλειπε σε επαγγελματικά ταξίδια..Επειδή έχουν άλλα δυο εργοστάσια εκτός από την Αθήνα που είναι το κεντρικό, σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα έπρεπε να τα ελέγχει όλα και έτσι δεν έτυχε ποτέ να τον γνωρίσω...
Στην αρχή δεν ήξερα αν ήθελα να δουλέψω γι'αυτόν γιατί από ότι μου έχει πει ο Μάρκος ο αδερφός του είναι αρκετά αυστηρός και θέλει στην δουλειά του να γίνονται όλα τέλεια...Όταν το σκέφτηκα όμως καλύτερα θεώρησα πως είναι μια καλή ευκαιρία και φυσικά με πιο πολλά χρήματα από αυτά που παίρνω από την καφετέρια..
Οι γονείς μου μένουν στα Ιωάννινα και δεν μπορούν να με συντηρούν άλλο,και για να μείνω εδώ και να μπορώ να πληρώνω το ενοίκιο και τους λογαριασμούς έπρεπε να βρω δουλειά...Δυστυχώς τα χρήματα από την καφετέρια ήταν λίγα και ίσα ίσα έβγαινα,δεν έβγαινα συχνά έξω,ούτε έκανα περιττά έξοδα για να μπορώ να τα φέρνω βόλτα...Γι'αυτό θα βάλω τα δυνατά μου για να πάρω αυτή την δουλεία,την έχω ανάγκη και θέλω να ζήσω και λίγο πιο ελεύθερα σαν τα παιδιά της ηλικίας μου...
Γι'αυτό και ένα τέταρτο περίπου περιμένω εδώ έξω από το γραφείο του Αλέξανδρου Ορφανού...Μια κυρία μου είπε πως είχε τηλεδιάσκεψη και πως θα έπρεπε να περιμένω λίγο μέχρι να με φωνάξει ο ίδιος...
''Η δεσποινίς Έλλη Αγγελιδάκη;'' άκουσα μια βραχνή φωνή να λέει το όνομά μου ...Δεν είχα ακούσει καν πως είχε βγει από το γραφείο του....
Σήκωσα το βλέμμα μου πάνω του και σάστισα...Αυτός είναι ο αδερφός του Μάρκου;;;Ουαου...Πραγματικά είναι πολύ όμορφος...Ψηλός, μελαχρινός,με μυώδες σώμα και γαλαζοπράσινα μάτια...Αν ο Μάρκος είναι μια φορά όμορφος αυτός είναι δέκα...Και πιστέψτε με ο Μάρκος είναι πολύ όμορφος...
''Ναι η ίδια...Ο κ.Αλέξανδρος Ορφανός;;'' ρώτησα και έδωσα το χέρι μου για χειραψία...
''Ο ίδιος...Χάρηκα...'' ακούμπησε το χέρι του στο δικό μου....''Περάστε να μιλήσουμε..'' είπε και προχώρησε μπροστά...
Μου έδειξε την καρέκλα για να κάτσω και αυτός πήγε πίσω από το γραφείο του στην δικιά του...
''Έχετε κάποιο βιογραφικό μαζί σας;;''
''Μάλιστα..'' απάντησα και το έβγαλα από την τσάντα μου και το άφησα μπροστά του στο γραφείο...
Το πήρε στα χέρια του και άρχισε να διαβάζει...Βρήκα την ευκαιρία να τον επεξεργαστώ λίγο περισσότερο..Φορούσε ένα γκρι κουστούμι με λευκό πουκάμισο.Είναι αρκετά μυώδης και φαίνεται πως γυμνάζεται..Τα μάτια του εκτός από το χρώμα που είναι πανέμορφο και την σοβαρότητα που βγάζουν έχουν και ένα περίεργο σχήμα.. Τα μαλλιά του ήταν ατημέλητα και έκαναν την διαφορά με όλη την άλλη σοβαρή εικόνα του...
''Λοιπόν όπως βλέπω δεν έχετε καθόλου εμπειρία..Πιστεύετε πως θα τα καταφέρετε;;''
''Δεν έχω εμπειρία γιατί δεν μου δίνει κανένας την ευκαιρία...Θα βάλω τα δυνατά μου και θα τα καταφέρω...Δεν θέλω να απογοητεύσω ούτε εσάς αν δεχτείτε να δουλέψω εδώ αλλά ούτε και τον Μάρκο που μου βρήκε αυτή την δουλειά...'' έριξε άλλη μια ματιά στο βιογραφικό μου και γύρισε πάλι το βλέμμα του πάνω μου...
''Θα σας δώσω μια ευκαιρία,αλλά να ξέρετε πως δεν συγχωρώ τα λάθη και είμαι αμείλικτος σε ότι αφορά την δουλεία...''
''Σας ευχαριστώ πολύ..'' είπα και χαμογέλασα...
''Μην με ευχαριστείτε ακόμα...Θα έρθετε 2 μέρες δοκιμαστικά και αν όλα πάνε καλά θα σας προσλάβω κανονικά...Έχετε κάποια αντίρρηση;''
''Όχι ,όχι καμία....''
''Πολύ ωραία...Ελάτε να σας δείξω που θα είναι το γραφείο σας και αύριο στις οχτώ και μισή να βρίσκεστε στην θέση σας....'' μου είπε και σηκώθηκε από την καρέκλα του....Έκανα το ίδιο και τον ακολούθησα....
Βγήκαμε έξω,εκεί που περίμενα πριν και μου έδειξε το γραφείο στο βάθος....
''Εκεί θα είναι το γραφείο σας...Όλα τα υπόλοιπα θα τα συζητήσουμε αύριο..'' κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και τον κοίταξα...Με κοιτούσε πολύ σοβαρός και με έντονη ματιά...Για λίγο ξέχασα τι ήθελα να πω αλλά ευτυχώς συνήλθα γρήγορα....
''Ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία ..Δεν θα σας απογοητεύσω..''
''Το ελπίζω..'' τον άκουσα να λέει και μπήκε πάλι μέσα στο γραφείο του...
Μα τι ευγενικός...Ούτε ένα γεια δεν είπε.....
Ελπίζω να τα βγάλω πέρα μαζί του...
