Αργά το βράδυ ξύπνησα έχοντας την Έλλη στην αγκαλιά μου,γυμνή ακόμα μπροστά στο τζάκι...Την κοιτούσα έτσι γλύκα που κοιμόταν και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω της...Σηκώθηκα και φόρεσα το μποξεράκι μου,Την πήρα προσεχτικά στην αγκαλιά μου και πήγα να βρω ένα δωμάτιο για να πέσουμε στο κρεβάτι...Είχε αρκετή ψύχρα εδώ και δεν ήθελα μου κρυώσει...
Την τοποθέτησα στο κρεβάτι και έκατσα δίπλα της κοιτώντας την...Είναι τόσο όμορφη....Το μάτι μου έπεσε δίπλα σε ένα τετράδιο που επάνω είχε το όνομα της γραμμένο...Το έπιασα στα χέρια μου και το ξεφύλλισα,μόνο μια σελίδα ήταν γραμμένη ...Το κοίταξα καλύτερα και είπα να το διαβάσω....Ναι δεν είναι σωστό αλλά ήμουν περίεργος...
'Αγάπη μου,ξέρω πως δεν θα σε ξαναδώ και η καρδιά μου γίνεται χίλια κομμάτια..Άργησα να το καταλάβω αλλά σ'αγαπάω τόσο πολύ..Κάθε μέρα μακριά σου γίνεται όλο και πιο δύσκολη...Θα σου φανεί περίεργο αλλά νομίζω πως η καρδιά μου έχει σταματήσει να χτυπάει...Δεν έχεις βγει ούτε μια στιγμή από το μυαλό μου..Κάθε μέρα θα γράφω και θα σκέφτομαι ότι τα λέω σε σένα...Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο έχω μετανιώσει που έφυγα αλλά είναι καλύτερα έτσι...Προτιμώ να πονάω εγώ και κανένας άλλος...νόμιζα ότι ο έρωτας είναι απλός και όμορφος,κι όμως είναι τόσο δύσκολος που κάποιες φορές πονάς...Αλλά μετά συνειδητοποιώ πως όσο δύσκολος και αν είναι πάλι από την αρχή θα σε ερωτευόμουν...Από την πρώτη στιγμή που σε είδα ένιωσα κάπως διαφορετικά...Όταν άκουσα την μητέρα σου να περιγραφή τον έρωτα της με τον πατέρας σου κατάλαβα πως και εγώ τότε είμαι ερωτευμένη μαζί σου...Ένιωθα ακριβώς τα ίδια πράγματα,δεν ήθελα να το παραδεχτώ αλλά ήταν η αλήθεια...Μπορεί να έφυγα αλλά ήμουν και θα παραμείνω δικιά σου..Σ'ΑΓΑΠΑΩ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ....'
Όταν τελείωσα, άφησα το τετράδιο πάλι στο κομοδίνο και πήγα μπροστά στο παράθυρο κοιτώντας τον σκοτεινό ουρανό ,ήταν μια συνήθεια που είχα και από ότι είχα καταλάβει είχε και η Έλλη το ίδιο...Σκεφτόμουν όλα αυτά που διάβασα και συνειδητοποίησα ότι και εγώ όταν μας μίλησε η μάνα μου κατάλαβα τι πραγματικά ένιωθα...Ένας χείμαρρος από συναισθήματα με κατέκλυσε και στην αρχή τρόμαξα..Δεν είχα ξανά νιώσει έτσι ποτέ αλλά να που υπάρχει μια πρώτη φορά για όλα τα πράγματα...
Θα έκανα τα πάντα για να μην την χάσω ξανά,ότι και αν έλεγε η Έλλη εμείς θα είμαστε μαζί...Ναι υπάρχει ο αδερφός μου αλλά ίσως καταλάβει πως δεν θα την έχει ποτέ έτσι όπως θέλει...Ειρωνικό να θέλει εμένα και όχι αυτόν αλλά στην καρδιά δεν μπορούμε να επιβληθούμε...Στο τέλος κάνει ότι θέλει αυτή...
Πήγα πάλι δίπλα της σιγά και ξάπλωσα,την έπιασα αγκαλιά και άφησα τα όνειρα να με παρασύρουν σε ένα κόσμο που υπήρχα μόνο εγώ και αυτή...
Το πρωί ξύπνησα και δεν την βρήκα στο κρεβάτι..Δεν ήθελα να βάλω στο μυαλό μου πως πάλι έφυγε και κατέβηκα έτσι όπως ήμουν κάτω...Άκουσα ομιλίες αλλά συνέχισα την πορεία μου κανονικά...Είδα τον Άγγελο να κάθεται μαζί της και να της πιάνει το χέρι...Γύρισε το μάτι μου αλλά είπα να το παίξω άνετος...
''Καλημέρα...'' είπα και γύρισαν και οι δυο να με κοιτάξουν...
''Όπα μεγάλε βάλε κάτι πάνω σου..'' είπε ο Άγγελος αλλά εγώ κοιτούσα την Έλλη που χαμογέλασε μόλις με είδε...
''Νιώθεις μειονεκτικά Άγγελε; '' τον ρώτησε και σηκώθηκε από την καρέκλα...Ήρθε στην αγκαλιά μου και με φίλησε...
''Καλημέρα μωρό μου...'' μου είπε με ένα πονηρό χαμόγελο καθώς μου χάιδευε τα μπράτσα...
''Καλημέρα και σε σένα...'' είπα και την αγκάλιασα πάλι...
''Έλα παιδιά με τα σιρόπια...'' μας είπε κάνοντας μια γκριμάτσα αηδίας...
''Μην μιλάς γιατί αν ήταν η Ευτυχία εδώ τα ίδια και χειρότερα θα έκανες..'' του είπε η Έλλη και με πήρε από το χέρι και καθίσαμε μαζί στην καρέκλα...Αυτή στα πόδια μου...Μου έβαλε καφέ να πιω και απολάμβανα να την βλέπω να χαμογελάει...
Μιλούσαμε ,και γελούσαμε...Ο Άγγελος μας πείραζε συνέχεια αλλά δεν με πείραζε καθόλου γιατί η Έλλη δεν τον άφηνε έτσι...Κάποια στιγμή χτύπησε το κινητό μου,και σηκώθηκα για να δω ποιος είναι...Ήταν η Ναταλία και δεν ξέρω για ποιον λόγο έπαιρνε..Είχαμε τελειώσει και το ήξερε...
Ανέβηκα στο δωμάτιο για να το σηκώσω...
''Ναι..''
''Γεια σου Αλέξ...Τι κάνεις;;''
''Τι θες Ναταλία;;Σου είπα νομίζω ότι εμείς τελειώσαμε...''
''Βιάζεσαι πολύ μωρό μου,έχουμε αφήσει κάποιες εκκρεμότητες στην μέση...''
''Δεν καταλαβαίνω τι λες..Δεν έχουμε αφήσει τίποτα..Ήμουν ξεκάθαρος απέναντί σου...''
''Κι όμως έχουμε αφήσει κάτι και δεν νομίζω πως θα αρέσει καθόλου στην μικρή σου αυτό...''όταν κατάλαβα πως αναφερόταν στην Έλλη νευρίασα...
''Λέγε δεν έχω όλο τον χρόνο του κόσμου..''
''Είμαι έγκυος Άλεξ....''
