Με έγλυφε στον λαιμό και είχα ανάψει ολόκληρη...Γαμώτο τον ήθελα εδώ και τώρα....
''Αλέξανδρε...'' είπα αναστενάζοντας...
''Τι είναι μωρό μου;'' είπε και συνέχισε να κάνει αυτό που έκανε, πίσω από το αυτί μου τώρα...
''Πρε...πρέπει...να...στα...σταματήσεις...'' κατάφερα να πω,μέσα από της κοφτές ανάσες μου...
''Γιατί μωρό μου;Δεν σου αρέσει;;Γιατί εγώ άλλο βλέπω..'' είπε κάπως αλαζονικά...Έχε χάρη που βρίσκομαι σε μειονεκτική θέση αυτή την στιγμή....Ωχ παναγία μου,αυτό που κάνει πίσω από το αυτί μου με τρελαίνει....
''Μπορεί να μπει κάποιος...'' είπα αυτή την φορά κανονικά...Σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε στα μάτια...
''Φοβάσαι ότι θα μας δει ο Μάρκος;;'' ρώτησε και ήταν πολύ σοβαρός μπορώ να πω..Μα γιατί έχει φάει τόσο κόλλημα με τον αδερφό του;
''Μπορεί να μας δει η Ναταλία...'' του είπα αλλά από ότι φάνηκε δεν τον ένοιαζε και πολύ.....
Ακούμπησε τα χείλη του στα δικά μου και με φιλούσε με πάθος...Οι γλώσσες μας έπαιζαν μεταξύ τους,και τα χέρια του πήγαιναν παντού στο γυμνό σχεδόν σώμα μου....
''Σε θέλω...Σε θέλω τόσο πολύ...'' είπε ανάμεσα από το φιλί μας και εγώ αναστέναξα...Έβαλα τα χέρια μου στα μαλλιά του και τα τράβηξα ελαφρά....Με έφερε ακόμα πιο κοντά του και ένιωθα την στύση του να ακουμπάει στην κοιλιά μου....''Τι μου έχεις κάνει γαμώτο..'' είπε και συνεχίσαμε να φιλιόμαστε αχόρταγα και γρήγορα....
Σταμάτησε και είμαστε και οι δυο λαχανιασμένοι....Ακούμπησε το μέτωπο του στο δικό μου και είχε κλειστά τα μάτια του...Παρακολουθούσα κάθε έκφραση που έπαιρνε το πρόσωπο του και τώρα προσπαθούσε να ηρεμήσει όπως και εγώ...Δεν με είχε αφήσει στιγμή από την αγκαλιά του...Άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε τα δικά μου....
''Δεν ξέρω τι έχω πάθει μαζί σου,όμως δεν μπορώ να σταματήσω να σε σκέφτομαι....Κάθε πρωί που ξυπνάω,και κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ είσαι η μόνη σκέψη μου....Τι μου έχεις κάνει μου λες;;'' τον άκουσα να με ρωτάει και σίγουρα δεν περίμενε απάντηση...
Ακούσαμε έναν χτύπο στην πόρτα και ταράχτηκα αλλά δεν με άφησε από την αγκαλιά του και μετά την φωνή του Πέτρου...
''Νομίζω πως είναι ώρα να βγείτε πριν αντιληφθούν ότι λείπετε και οι δυο...'' κοίταξα τον Αλέξανδρο στα μάτια και έκανε και αυτός το ίδιο...Ξέρει ο Πέτρος;;μα πως;;Λες και άκουσε τις σκέψεις μου απάντησε...
